ZEBUR (MEZMURLAR)

ZEBUR MEZMURLAR

1.KİTAP

1. Mezmur

BÖLÜM 1

Mez.1: 1 Ne mutlu o insana ki, kötülerin öğüdüyle yürümez, Günahkârların yolunda durmaz, Alaycıların arasında oturmaz.

Mez.1: 2 Ancak zevkini RAB’bin Yasası’ndan alır Ve gece gündüz onun üzerinde derin derin düşünür.

Mez.1: 3 Böylesi akarsu kıyılarına dikilmiş ağaca benzer, Meyvesini mevsiminde verir, Yaprağı hiç solmaz. Yaptığı her işi başarır.

Mez.1: 4 Kötüler böyle değil, Rüzgarın savurduğu saman çöpüne benzerler.

Mez.1: 5 Bu yüzden yargılanınca aklanamaz, Doğrular topluluğunda yer bulamaz günahkârlar.

Mez.1: 6 Çünkü RAB doğruların yolunu gözetir, Kötülerin yolu ise ölüme götürür.

2. Mezmur

BÖLÜM 2

Mez.2: 1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Mez.2: 2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB’be ve meshettiği krala karşı.

Mez.2: 4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Mez.2: 5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Mez.2: 6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon’a oturttum” diyor.

Mez.2: 7 RAB’bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Mez.2: 8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.
Mez.2: 9 Demir çomakla kıracaksın*fb* onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”D Not 2:9 Masoretik metin “Kıracaksın”, Septuaginta, Süryanice”Güdeceksin”.

Mez.2: 10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Mez.2: 11 RAB’be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Mez.2: 12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O’na sığınanlara!

3. Mezmur Davut’un oğlu Avşalom’dan kaçtığı zaman yazdığı mezmur

BÖLÜM 3

Mez.3: 1 Ya RAB, düşmanlarım ne kadar çoğaldı, Hele bana karşı ayaklananlar!

Mez.3: 2 Birçoğu benim için: “Tanrı katında ona kurtuluş yok!” diyor.
(Not 3:2 “Sela”: Müzikte duruş ifade eden bir terim olduğu sanılıyor)

Mez.3: 3 Ama sen, ya RAB, çevremde kalkansın, Onurum, başımı yukarı kaldıran sensin.

Mez.3: 4 RAB’be seslenirim, Yanıtlar beni kutsal dağından.

Mez.3: 5 Yatar uyurum, Uyanır kalkarım, RAB destektir bana.

Mez.3: 6 Korkum yok Çevremi saran binlerce düşmandan.

Mez.3: 7 Ya RAB, kalk, ey Tanrım, kurtar beni! Vur bütün düşmanlarımın çenesine, Kır kötülerin dişlerini.

Mez.3: 8 Kurtuluş RAB’dedir, Halkının üzerinde olsun bereketin!

4. MezmurMüzik şefi için – Telli sazlarla – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 4

Mez.4: 1 Sana seslenince yanıtla beni, Ey adil Tanrım! Ferahlat beni sıkıntıya düştüğümde, Lütfet bana, kulak ver duama.

Mez.4: 2 Ey insanlar, ne zamana dek Onurumu utanca çevireceksiniz? Ne zamana dek boş şeylere gönül verecek, Yalan peşinde koşacaksınız?

Mez.4: 3 Bilin ki, RAB sadık kulunu kendine ayırmıştır, Ne zaman seslensem, duyar beni.

Mez.4: 4 Öfkelenebilirsiniz, ama günah işlemeyin; İyi düşünün yatağınızda, susun.

Mez.4: 5 Doğruluk kurbanları sunun RAB’be, O’na güvenin.

Mez.4: 6 “Kim bize iyilik yapacak?” diyen çok. Ya RAB, yüzünün ışığıyla bizi aydınlat!

Mez.4: 7 Öyle bir sevinç verdin ki bana, Onların bol tahıl ve yeni şaraptan aldığı sevinçten fazla.

Mez.4: 8 Esenlik içinde yatar uyurum, Çünkü yalnız sen, ya RAB, Güvenlik içinde tutarsın beni.

5. MezmurMüzik şefi için – Ney için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 5

Mez.5: 1 Sözlerime kulak ver, ya RAB, İniltilerimi işit.

Mez.5: 2 Feryadımı dinle, ey Kralım ve Tanrım! Duam sanadır.

Mez.5: 3 Sabah sesimi duyarsın, ya RAB, Her sabah sana duamı sunar, umutla beklerim.

Mez.5: 4 Çünkü sen kötülükten hoşlanan Tanrı değilsin, Kötülük senin yanında barınmaz.

Mez.5: 5 Böbürlenenler önünde duramaz, Bütün suç işleyenlerden nefret duyar,

Mez.5: 6 Yalan söyleyenleri yok edersin; Ya RAB, sen eli kanlılardan, Aldatıcılardan tiksinirsin.

Mez.5: 7 Bense bol sevgin sayesinde Kutsal tapınağına gireceğim; Oraya doğru saygıyla eğileceğim.

Mez.5: 8 Yol göster bana doğruluğunla, ya RAB, Düşmanlarıma karşı! Yolunu önümde düzle.

Mez.5: 9 Çünkü onların sözüne güvenilmez, Yürekleri yıkım dolu. Ağızları açık birer mezardır, Yaltaklanır dururlar.

Mez.5: 10 Ey Tanrı, onları suçlu çıkar! Kurdukları düzen yıkımlarına yol açsın. Kov onları sayısız isyanları yüzünden. Çünkü sana karşı ayaklandılar.

Mez.5: 11 Sevinsin sana sığınan herkes, Sevinç çığlıkları atsın sürekli, Kanat ger üzerlerine; Sevinçle coşsun adını sevenler sende.

Mez.5: 12 Çünkü sen doğru kişiyi kutsarsın, ya RAB, Çevresini kalkan gibi lütfunla sararsın.

6. MezmurMüzik şefi için – Sekiz telli sazlarla*fç*Davut’un mezmuru

BÖLÜM 6

Mez.6: 1 Ya RAB, öfkeyle azarlama beni, Gazapla yola getirme.D Not “Sekiz telli sazlarla”: İbranice “Sekizinciye göre”, anlamı kesin olarak bilinmiyor.

Mez.6: 2 Lütfet bana, ya RAB, bitkinim; Şifa ver bana, ya RAB, kemiklerim sızlıyor,

Mez.6: 3 Çok acı çekiyorum. Ah, ya RAB! Ne zamana dek sürecek bu?

Mez.6: 4 Gel, ya RAB, kurtar beni, Yardım et sevginden dolayı.

Mez.6: 5 Çünkü ölüler arasında kimse seni anmaz, Kim şükür sunar sana ölüler diyarından?

Mez.6: 6 İnleye inleye bittim, Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan, Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan. Mez.6: 7 Kederden gözlerimin feri sönüyor, Zayıflıyor gözlerim düşmanlarım yüzünden.

Mez.6: 8 Ey kötülük yapanlar, Uzak durun benden, Çünkü RAB ağlayışımı işitti.

Mez.6: 9 Yalvarışımı duydu, Duamı kabul etti.

Mez.6: 10 Bütün düşmanlarım utanacak, Hepsini dehşet saracak, Ansızın geri dönecekler utanç içinde.

7. Mezmur Benyaminli Kûş’un sözlerine ilişkin Davut’un RAB’be okuduğu şigayon*fd*

BÖLÜM 7D Not “Şigayon”: Anlamı tam olarak bilinmeyen bir müzik terimi.

Mez.7: 1 Sana sığınıyorum, ya RAB Tanrım! Peşime düşenlerden kurtar beni, Özgür kıl.

Mez.7: 2 Yoksa aslan gibi parçalayacaklar beni, Kurtaracak biri yok diye, Lime lime edecekler etimi.

Mez.7: 3 Ya RAB Tanrım, eğer şunu yaptıysam: Birine haksızlık ettiysem,

Mez.7: 4 Dostuma ihanet ettiysem, “Düşmanımı nedensiz soyduysam”

Mez.7: 5 Ardıma düşsün düşman, Yakalasın beni, Canımı yerde çiğnesin, Ayak altına alsın onurumu. *

Mez.7: 6 Öfkeyle kalk, ya RAB! Düşmanlarımın gazabına karşı çık! Benim için uyan! Buyur, adalet olsun.

Mez.7: 7 Uluslar topluluğu çevreni sarsın, Onları yüce katından yönet.

Mez.7: 8 RAB halkları yargılar; Beni de yargıla, ya RAB, Doğruluğuma, dürüstlüğüme göre.

Mez.7: 9 Ey adil Tanrım! Kötülerin kötülüğü son bulsun, Doğrular güvene kavuşsun, Sen ki akılları, gönülleri sınarsın.

Mez.7: 10 Tanrı kalkan gibi yanıbaşımda, Temiz yüreklileri O kurtarır.

Mez.7: 11 Tanrı adil bir yargıçtır, Öyle bir Tanrı ki, her gün öfke saçar.

Mez.7: 12 Kötüler yola gelmezse, Tanrı kılıcını biler, Yayını gerip hedefine kurar.

Mez.7: 13 Hazır bekler ölümcül silahları, Alevli okları. Mez.7: 14 İşte kötü insan kötülük sancıları çekiyor, Fesada gebe kalmış, Yalan doğuruyor.

Mez.7: 15 Bir kuyu açıp kazıyor, Kazdığı kuyuya kendisi düşüyor.

Mez.7: 16 Kötülüğü kendi başına gelecek, Zorbalığı kendi tepesine inecek.

Mez.7: 17 Şükredeyim doğruluğu için RAB’be, Yüce RAB’bin adını ilahilerle öveyim.

8. MezmurMüzik şefi için – Gittit*fe* |iüzerine – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 8

Mez.8: 1 Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde! Gökyüzünü görkeminle kapladın.D Not “Gittit”: Bir müzik terimi ya da üzüm sıkma mevsimindeokunan bir ilahi olabilir.

Mez.8: 2 Çocukların, hatta emziktekilerin sesiyle Set çektin hasımlarına, Düşmanı, öç alanı yok etmek için.

Mez.8: 3 Seyrederken ellerinin eseri olan gökleri, Oraya koyduğun ayı ve yıldızları,

Mez.8: 4 Soruyorum kendi kendime: “İnsan ne ki, onu anasın, Ya da insanoğlu ne ki, ona ilgi gösteresin?”

Mez.8: 5 Nerdeyse bir tanrı yaptın onu*ff*, Başına yücelik ve onur tacını koydun.D Not 8:5 “Nerdeyse bir tanrı yaptın onu”: İbranice “Onu Tanrı’dan(tanrılardan) pek aşağı yaratmadın” (bkz. Yar.1:26-28; İbr.2:6-8).

Mez.8: 6 Ellerinin yapıtları üzerine onu egemen kıldın, Her şeyi ayaklarının altına serdin;

Mez.8: 7 Davarları, sığırları, Yabanıl hayvanları,

Mez.8: 8 Gökteki kuşları, denizdeki balıkları, Denizde kıpırdaşan bütün canlıları.

Mez.8: 9 Ey Egemenimiz RAB, Ne yüce adın var yeryüzünün tümünde!

9. MezmurMüzik şefi için – “Oğulun Ölümü” makamında -Davut’un mezmuru

BÖLÜM 9

Mez.9: 1 Ya RAB, bütün yüreğimle sana şükredeceğim, Yaptığın harikaların hepsini anlatacağım.D Not Birçok İbranice elyazmasında 9. ve 10. Mezmur birleşik yazılır.

Mez.9: 2 Sende sevinç bulacak, coşacağım, Adını ilahilerle öveceğim, ey Yüceler Yücesi!

Mez.9: 3 Düşmanlarım geri çekilirken, Sendeleyip ölüyorlar senin önünde.

Mez.9: 4 Çünkü hakkımı, davamı sen savundun, Adil yargıç olarak tahta oturdun.

Mez.9: 5 Ulusları azarladın, kötüleri yok ettin, Sonsuza dek adlarını sildin.

Mez.9: 6 Yok olup gitti düşmanlar sonsuza dek, Kökünden söktün kentlerini, Anıları bile silinip gitti.

Mez.9: 7 Oysa RAB sonsuza dek egemenlik sürer, Yargı için kurmuştur tahtını;

Mez.9: 8 O yönetir doğrulukla dünyayı, O yargılar adaletle halkları.

Mez.9: 9 RAB ezilenler için bir sığınak, Sıkıntılı günlerde bir kaledir.

Mez.9: 10 Seni tanıyanlar sana güvenir, Çünkü sana yönelenleri hiç terk etmedin, ya RAB.

Mez.9: 11 Siyon’da oturan RAB’bi ilahilerle övün! Yaptıklarını halklar arasında duyurun!

Mez.9: 12 Çünkü dökülen kanın hesabını soran anımsar, Ezilenlerin feryadını unutmaz.

Mez.9: 13 Acı bana, ya RAB! Ey beni ölümün eşiğinden kurtaran, Benden nefret edenler yüzünden çektiğim sıkıntıya bak!

Mez.9: 14 Öyle ki, övgüye değer işlerini anlatayım, Siyon Kenti’nin kapılarında Sağladığın kurtuluşla sevineyim.

Mez.9: 15 Uluslar kendi kazdıkları kuyuya düştü, Ayakları gizledikleri ağa takıldı.

Mez.9: 16 Adil yargılarıyla RAB kendini gösterdi, Kötüler kendi kurdukları tuzağa düştü. -Higayon*fh* *D Not 9:16 “Higayon”: Anlamı kesin olarak bilinmeyen bir müzikterimi.

Mez.9: 17 Kötüler ölüler diyarına gidecek, Tanrı’yı unutan bütün uluslar…

Mez.9: 18 Ama yoksul büsbütün unutulmayacak, Mazlumun umudu sonsuza dek kırılmayacak.

Mez.9: 19 Kalk, ya RAB! İnsan galip çıkmasın, Huzurunda yargılansın uluslar!

Mez.9: 20 Onlara dehşet saç, ya RAB! Sadece insan olduklarını bilsin uluslar.

10. Mezmur

BÖLÜM 10

Mez.10: 1 Ya RAB, neden uzak duruyorsun, Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

Mez.10: 2 Kötüler gururla mazlumları avlıyor, Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

Mez.10: 3 Kötü insan içindeki isteklerle övünür, Açgözlü insan RAB’be lanet okur, O’nu hor görür.

Mez.10: 4 Kendini beğenmiş kötü insan Tanrı’ya yönelmez, Hep, “Tanrı yok!” diye düşünür.

Mez.10: 5 Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür. Öyle yücedir ki senin yargıların, Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

Mez.10: 6 İçinden, “Ben sarsılmam” der, “Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.”

Mez.10: 7 Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu, dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

Mez.10: 8 Köylerin çevresinde pusu kurar, Masumu gizli yerlerde öldürür, Çaresizi sinsice gözler.

Mez.10: 9 Gizli yerlerde pusuya yatar çalılıktaki aslan gibi, Kapmak için mazlumu bekler Ve ağına düşürüp yakalar.

Mez.10: 10 Kurbanları çaresiz çöker, Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

Mez.10: 11 Kötü insan içinden, “Tanrı unuttu” der, “Örttü yüzünü, asla göremez.”

Mez.10: 12 Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı! Mazlumları unutma!

Mez.10: 13 Neden kötü insan seni hor görsün, İçinden, “Tanrı hesap sormaz” desin?

Mez.10: 14 Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün, Yardım etmek için onları izlersin; Çaresizler sana dayanır, Öksüzün yardımcısı sensin.

Mez.10: 15 Kötünün, haksızın kolunu kır, Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

Mez.10: 16 RAB sonsuza dek kral kalacak, Uluslar O’nun ülkesinden temizlenecek.

Mez.10: 17 Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB, Yüreklendirirsin onları, Kulağın hep üzerlerinde;

Mez.10: 18 Öksüze, düşküne hakkını vermek için, Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.

11. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 11

Mez.11: 1 Ben RAB’be sığınırım, Nasıl dersiniz bana, “Kuş gibi kaç dağlara.

Mez.11: 2 Bak, kötüler yaylarını geriyor, Temiz yürekli insanları Karanlıkta vurmak için Oklarını kirişine koyuyor.

Mez.11: 3 Temeller yıkılırsa, Ne yapabilir doğru insan?”

Mez.11: 4 RAB kutsal tapınağındadır, O’nun tahtı göklerdedir, Bütün insanları görür, Herkesi sınar.

Mez.11: 5 RAB doğru insanı sınar, Kötüden, zorbalığı sevenden tiksinir.

Mez.11: 6 Kötülerin üzerine kızgın korlar ve kükürt yağdıracak, Paylarına düşen kâse* kavurucu rüzgar olacak.

Mez.11: 7 Çünkü RAB doğrudur, doğruları sever; Dürüst insanlar O’nun yüzünü görecek.

12. MezmurMüzik şefi için – Sekiz telli sazlarla*fı* -Davut’un mezmuru

BÖLÜM 12D Not “Sekiz telli sazlarla”: İbranice “Sekizinciye göre”, anlamıkesin olarak bilinmiyor.

Mez.12: 1 Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

Mez.12: 2 Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

Mez.12: 3 Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

Mez.12: 4 Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

Mez.12: 5 “Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

Mez.12: 6 RAB’bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

Mez.12: 7 Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

Mez.12: 8 İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.

13. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 13

Mez.13: 1 Ne zamana dek, ya RAB, Sonsuza dek mi beni unutacaksın? Ne zamana dek yüzünü benden gizleyeceksin?

Mez.13: 2 Ne zamana dek içimde tasa, Yüreğimde hep keder olacak? Ne zamana dek düşmanım bana üstün çıkacak?

Mez.13: 3 Gör halimi, ya RAB, yanıtla Tanrım, Gözlerimi aç, ölüm uykusuna dalmayayım.

Mez.13: 4 Düşmanlarım, “Onu yendik!” demesin, Sarsıldığımda hasımlarım sevinmesin.

Mez.13: 5 Ben senin sevgine güveniyorum, Yüreğim kurtarışınla coşsun.

Mez.13: 6 Ezgiler söyleyeceğim sana, ya RAB, Çünkü iyilik ettin bana.

14. Mezmur(Mez.53)Müzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 14

Mez.14: 1 Akılsız içinden, “Tanrı yok!” der. İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, İyilik eden yok.

Mez.14: 2 RAB göklerden bakar oldu insanlara, Akıllı, Tanrı’yı arayan biri var mı diye.

Mez.14: 3 Hepsi saptı, Tümü yozlaştı, İyilik eden yok, Bir kişi bile!

Mez.14: 4 Suç işleyenlerin hiçbiri görmüyor mu? Halkımı ekmek yer gibi yiyor, RAB’be yakarmıyorlar.

Mez.14: 5 Dehşete düşecekler yeryüzünde, Çünkü Tanrı doğruların yanındadır.

Mez.14: 6 Mazlumun tasarılarını boşa çıkarırdınız, Ama RAB onun sığınağıdır.

Mez.14: 7 Keşke İsrail’in kurtuluşu Siyon’dan gelse! RAB halkını eski gönencine kavuşturunca, Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.

15. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 15

Mez.15: 1 Ya RAB, çadırına kim konuk olabilir? Kutsal dağında kim oturabilir?

Mez.15: 2 Kusursuz yaşam süren, adil davranan, Yürekten gerçeği söyleyen.

Mez.15: 3 İftira etmez, Dostuna zarar vermez, Komşusuna kara çalmaz böylesi.

Mez.15: 4 Aşağılık insanları hor görür, Ama RAB’den korkanlara saygı duyar. Kendi zararına ant içse bile, dönmez andından.

Mez.15: 5 Parasını faize vermez, Suçsuza karşı rüşvet almaz. Böyle yaşayan asla sarsılmayacak.

16. MezmurDavut’un Miktamı*fi*

BÖLÜM 16 ( Not “Miktam”: Bir edebiyat ya da müzik terimi.)

Mez.16: 1 Koru beni, ey Tanrı, Çünkü sana sığınıyorum.

Mez.16: 2 RAB’be dedim ki, “Efendim sensin. Senden öte mutluluk yok benim için.”

Mez.16: 3 Ülkedeki kutsallara gelince, Soyludur onlar, biricik zevkim onlardır.

Mez.16: 4 Başka ilahların ardınca koşanların derdi artacak. Onların kan sunularını dökmeyeceğim, Adlarını ağzıma almayacağım.

Mez.16: 5 Benim payıma, Benim kâseme düşen sensin, ya RAB; Yaşamım senin ellerinde.

Mez.16: 6 Payıma ne güzel yerler düştü, Ne harika bir mirasım var!

Mez.16: 7 Övgüler sunarım bana öğüt veren RAB’be, Geceleri bile vicdanım uyarır beni.

Mez.16: 8 Gözümü RAB’den ayırmam, Sağımda durduğu için sarsılmam.

Mez.16: 9 Bu nedenle içim sevinç dolu, yüreğim coşuyor, Bedenim güven içinde.

Mez.16: 10 Çünkü sen beni ölüler diyarına terk etmezsin, Sadık kulunun çürümesine izin vermezsin*fj*.D Not 16:10 “Sadık kulunun çürümesine izin vermezsin” ya da “Sadık kulunun ölüm çukurunu görmesine izin vermezsin.”

Mez.16: 11 Yaşam yolunu bana bildirirsin. Bol sevinç vardır senin huzurunda, Sağ elinden mutluluk eksilmez.

17. MezmurDavut’un duası

BÖLÜM 17

Mez.17: 1 Haklı davamı dinle, ya RAB, Feryadımı işit! Hilesiz dudaklardan çıkan duama kulak ver!

Mez.17: 2 Haklı çıkar beni, Çünkü sen gerçeği görürsün.

Mez.17: 3 Yüreğimi yokladın, Gece denedin, Sınadın beni, Kötü bir şey bulmadın; Kararlıyım, ağzımdan kötü söz çıkmaz,

Mez.17: 4 Başkalarının yaptıklarına gelince, Ben senin sözlerine uyarak Şiddet yollarından kaçındım.

Mez.17: 5 Sıkı adımlarla senin yollarını tuttum, Kaymadı ayaklarım.

Mez.17: 6 Sana yakarıyorum, ey Tanrı, Çünkü beni yanıtlarsın; Kulak ver bana, dinle söylediklerimi!

Mez.17: 7 Göster harika sevgini, Ey sana sığınanları saldırganlardan sağ eliyle kurtaran!

Mez.17: 8 Koru beni gözbebeği gibi; Kanatlarının gölgesine gizle

Mez.17: 9 Kötülerin saldırısından, Çevremi saran ölümcül düşmanlarımdan.

Mez.17: 10 Yürekleri yağ bağlamış, Ağızları büyük laflar ediyor.

Mez.17: 11 İzimi buldular, üzerime geliyorlar, Yere vurmak için gözetliyorlar.

Mez.17: 12 Tıpkı parçalamak için sabırsızlanan bir aslan, Pusuya yatan genç bir aslan gibi.

Mez.17: 13 Kalk, ya RAB, kes önlerini, eğ başlarını! Kılıcınla kurtar canımı kötülerden,

Mez.17: 14 Elinle bu insanlardan, ya RAB, Yaşam payı bu dünyada olan insanlardan. Varsın karınları vereceğin cezalara doysun, Çocukları da yiyip doysun, Artanı torunlarına kalsın!

Mez.17: 15 Ama ben doğruluk sayesinde yüzünü göreceğim senin, Uyanınca suretini görmeye doyacağım.

18. Mezmur(2Sa.22:1-51)Müzik şefi için – RAB’bin kulu Davut’un mezmuru
RAB kendisini bütün düşmanlarının pençesinden ve Saul’un elinden kurtardığı gün DavutRAB’be şu ezgiyi okudu:

BÖLÜM 18

Mez.18: 1 Seni seviyorum, gücüm sensin, ya RAB!

Mez.18: 2 RAB benim kayam, sığınağım, kurtarıcımdır, Tanrım, kayam, sığınacak yerimdir, Kalkanım, güçlü kurtarıcım, korunağımdır!

Mez.18: 3 Övgüye değer RAB’be seslenir, Kurtulurum düşmanlarımdan.

Mez.18: 4 Ölüm iplerine dolanmıştım, Yıkım selleri basmıştı beni,

Mez.18: 5 Ölüler diyarının bağları sarmıştı, Ölüm tuzakları çıkmıştı karşıma.

Mez.18: 6 Sıkıntı içinde RAB’be yakardım,Yardıma çağırdım Tanrım’ı.Tapınağından sesimi duydu,Haykırışım kulaklarına ulaştı.

Mez.18: 7 O zaman yeryüzü sarsılıp sallandı, Titreyip sarsıldı dağların temelleri, Çünkü RAB öfkelenmişti.
Mez.18: 8 Burnundan duman yükseldi, Ağzından kavurucu ateş Ve korlar fışkırdı.

Mez.18: 9 Kara buluta basarak Gökleri yarıp indi.

Mez.18: 10 Bir Keruv’a* binip uçtu, Rüzgar kanatlar takarak hızla geldi.

Mez.18: 11 Karanlığı örtündü, Kara bulutları kendine çardak yaptı.

Mez.18: 12 Varlığının parıltısından, Bulutlardan dolu ve korlar savruluyordu.

Mez.18: 13 RAB göklerden gürledi, Duyurdu sesini Yüceler Yücesi, Dolu ve alevli korlarla.

Mez.18: 14 Savurup oklarını düşmanlarını dağıttı, Şimşek çaktırarak onları şaşkına çevirdi.

Mez.18: 15 Denizin dibi göründü, Yeryüzünün temelleri açığa çıktı, ya RAB, Senin azarlamandan, Burnundan çıkan güçlü soluktan.
Mez.18: 16 RAB yukarıdan elini uzatıp tuttu, Çıkardı beni derin sulardan.

Mez.18: 17 Beni zorlu düşmanımdan, Benden nefret edenlerden kurtardı, Çünkü onlar benden güçlüydü.

Mez.18: 18 Felaket günümde karşıma dikildiler, Ama RAB bana destek oldu.

Mez.18: 19 Beni huzura kavuşturdu, Kurtardı, çünkü benden hoşnut kaldı.

Mez.18: 20 RAB doğruluğumun karşılığını verdi, Beni temiz ellerime göre ödüllendirdi.

Mez.18: 21 Çünkü RAB’bin yolunda yürüdüm, Tanrım’dan uzaklaşarak kötülük yapmadım.

Mez.18: 22 O’nun bütün ilkelerini göz önünde tuttum, Kurallarından ayrılmadım.

Mez.18: 23 O’nun gözünde kusursuzdum, Suç işlemekten sakındım.

Mez.18: 24 Bu yüzden RAB beni doğruluğuma Ve gözünde pak olan ellerime göre ödüllendirdi.

Mez.18: 25 Sadık kuluna sadakat gösterir, Kusursuz olana kusursuz davranırsın.

Mez.18: 26 Pak olanla pak olur, Eğriye eğri davranırsın.

Mez.18: 27 Alçakgönüllüleri kurtarır, Gururluların başını eğersin.

Mez.18: 28 Işığımın kaynağı sensin, ya RAB, Tanrım! Karanlığımı aydınlatırsın.

Mez.18: 29 Desteğinle akıncılara saldırır, Seninle surları aşarım, Tanrım.

Mez.18: 30 Tanrı’nın yolu kusursuzdur, RAB’bin sözü arıdır. O kendisine sığınan herkesin kalkanıdır.

Mez.18: 31 Var mı RAB’den başka tanrı? Tanrımız’dan başka kaya var mı?

Mez.18: 32 Tanrı beni güçle donatır, Yolumu kusursuz kılar.

Mez.18: 33 Ayaklar verdi bana, geyiklerinki gibi, Doruklarda tutar beni.

Mez.18: 34 Bana savaşmayı öğretti, Kollarımla tunç* bir yayı gereyim diye.

Mez.18: 35 Bana zafer kalkanını bağışlarsın, Sağ elin destekler, Alçakgönüllülüğün yüceltir beni.

Mez.18: 36 Bastığım yerleri genişletirsin, Burkulmaz bileklerim.

Mez.18: 37 Kovalayıp yetiştim düşmanlarıma, Hepsi yok olmadan geri dönmedim.

Mez.18: 38 Ezdim onları, kalkamaz oldular, Ayaklarımın altına serildiler.

Mez.18: 39 Savaş için beni güçle donattın, Bana başkaldıranları önümde yere serdin.

Mez.18: 40 Düşmanlarımı kaçmak zorunda bıraktın, Benden nefret edenleri yok ettim.

Mez.18: 41 Feryat ettiler, ama kurtaran çıkmadı; RAB’bi çağırdılar, ama O yanıt vermedi.

Mez.18: 42 Ezdim onları, rüzgarın savurduğu toza döndüler, Sokak çamuru gibi savurup attım.

Mez.18: 43 Halkımın çekişmelerinden beni kurtardın, Ulusların önderi yaptın, Tanımadığım halklar bana kulluk ediyor.

Mez.18: 44 Duyar duymaz sözümü dinlediler, Yabancılar bana yaltaklandılar.

Mez.18: 45 Yabancıların betleri benizleri attı, Titreyerek çıktılar kalelerinden.

Mez.18: 46 RAB yaşıyor! Kayam’a övgüler olsun! Yücelsin kurtarıcım Tanrı!

Mez.18: 47 O’dur öcümü alan, Halkları bana bağımlı kılan.

Mez.18: 48 Düşmanlarımdan kurtarır, Başkaldıranlardan üstün kılar beni, Zorbaların elinden alır.

Mez.18: 49 Bunun için uluslar arasında sana şükredeceğim, ya RAB, Adını ilahilerle öveceğim.

Mez.18: 50 RAB kralını büyük zaferlere ulaştırır, Meshettiği* krala, Davut’a ve soyuna Sonsuza dek sevgi gösterir.

19. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 19

Mez.19: 1 Gökler Tanrı’nın görkemini açıklamakta, Gökkubbe ellerinin eserini duyurmakta.

Mez.19: 2 Gün güne söz söyler, Gece geceye bilgi verir.

Mez.19: 3 Ne söz geçer orada, ne de konuşma, Sesleri duyulmaz.

Mez.19: 4 Ama sesleri yeryüzünü dolaşır, Sözleri dünyanın dört bucağına ulaşır. Güneş için göklerde çadır kurdu Tanrı.

Mez.19: 5 Gerdekten çıkan güveye benzer güneş, Koşuya çıkacak atlet gibi sevinir.

Mez.19: 6 Göğün bir ucundan çıkar, Öbür ucuna döner, Hiçbir şey gizlenmez sıcaklığından.

Mez.19: 7 RAB’bin yasası yetkindir, cana can katar, RAB’bin buyrukları güvenilirdir, Saf adama bilgelik verir,

Mez.19: 8 RAB’bin kuralları doğrudur, yüreği sevindirir, RAB’bin buyrukları arıdır, gözleri aydınlatır.

Mez.19: 9 RAB korkusu paktır, sonsuza dek kalır, RAB’bin ilkeleri gerçek, tamamen adildir.

Mez.19: 10 Onlara altından, bol miktarda saf altından çok istekduyulur, Onlar baldan, süzme petek balından tatlıdır.

Mez.19: 11 Uyarırlar kulunu, Onlara uyanların ödülü büyüktür.

Mez.19: 12 Kim yanlışlarını görebilir? Bağışla göremediğim kusurlarımı,

Mez.19: 13 Bilerek işlenen günahlardan koru kulunu, İzin verme bana egemen olmalarına! O zaman büyük isyandan uzak, Kusursuz olurum.

Mez.19: 14 Ağzımdan çıkan sözler, Yüreğimdeki düşünceler, Kabul görsün senin önünde, Ya RAB, kayam, kurtarıcım benim*fk*!D Not 19:14 “Kurtarıcım benim”: Kurtarıcı diye çevrilen İbranice”Goel” sözcüğü “Yakın akraba” anlamına gelir (bkz. Rut 2:20).

20. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 20

Mez.20: 1 Sıkıntılı gününde RAB seni yanıtlasın, Yakup’un Tanrısı’nın adı seni korusun!

Mez.20: 2 Yardım göndersin sana kutsal yerden, Siyon’dan destek versin.

Mez.20: 3 Bütün tahıl sunularını* anımsasın, Yakmalık sunularını* kabul etsin! *

Mez.20: 4 Gönlünce versin sana, Bütün tasarılarını gerçekleştirsin!

Mez.20: 5 O zaman zaferini sevinç çığlıklarıyla kutlayacağız, Tanrımız’ın adıyla sancaklarımızı dikeceğiz. RAB senin bütün dileklerini yerine getirsin.

Mez.20: 6 Şimdi anladım ki, RAB meshettiği* kralı kurtarıyor, Sağ elinin kurtarıcı gücüyle Kutsal göklerinden ona yanıt veriyor.

Mez.20: 7 Bazıları savaş arabalarına, Bazıları atlarına güvenir, Bizse Tanrımız RAB’be güveniriz.

Mez.20: 8 Onlar çöküyor, düşüyorlar; Bizse kalkıyor, dimdik duruyoruz.

Mez.20: 9 Ya RAB, kralı kurtar! Yanıtla bizi sana yakardığımız gün!

21. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 21

Mez.21: 1 Ya RAB, kral seviniyor gösterdiğin güce. Sevinçten coşuyor verdiğin zaferle!

Mez.21: 2 Gönlünün istediğini verdin, Ağzından çıkan dileği geri çevirmedin. *

Mez.21: 3 Onu güzel armağanlarla karşıladın, Başına saf altından taç koydun.

Mez.21: 4 Senden yaşam istedi, verdin ona: Uzun, sonsuz bir ömür.

Mez.21: 5 Sağladığın zaferle büyük yüceliğe erişti, Onu görkem ve büyüklükle donattın.

Mez.21: 6 Üzerine sürekli bereket yağdırdın, Varlığınla onu sevince boğdun.

Mez.21: 7 Çünkü kral RAB’be güvenir, Yüceler Yücesi’nin sevgisi sayesinde sarsılmaz.

Mez.21: 8 Elin bütün düşmanlarına erişecek, Sağ elin senden nefret edenlere uzanacak.

Mez.21: 9 Öfkelendiğin an, ya RAB, Kızgın fırına döndüreceksin onları; Gazapla yutacak, Ateşle tüketeceksin.

Mez.21: 10 Yok edeceksin çocuklarını yeryüzünden, Soylarını insanlar arasından.

Mez.21: 11 Düzenler kursalar sana, Aldatmaya çalışsalar, Yine de başarılı olamazlar.

Mez.21: 12 Çünkü sırtlarını döndüreceksin, Yayını yüzlerine doğru gerince.

Mez.21: 13 Yüceliğini göster, ya RAB, gücünle! Ezgiler söyleyip ilahilerle öveceğiz kudretini.

22. MezmurMüzik şefi için – “Tan Geyiği” makamında -Davut’un mezmuru

BÖLÜM 22

Mez.22: 1 Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

Mez.22: 2 Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

Mez.22: 3 Oysa sen kutsalsın, İsrail’in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

Mez.22: 4 Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

Mez.22: 5 Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

Mez.22: 6 Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

Mez.22: 7 Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

Mez.22: 8 “Sırtını RAB’be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

Mez.22: 9 Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

Mez.22: 10 Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

Mez.22: 11 Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

Mez.22: 12 Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

Mez.22: 13 Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

Mez.22: 14 Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

Mez.22: 15 Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

Mez.22: 16 Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

Mez.22: 17 Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

Mez.22: 18 Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

Mez.22: 19 Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

Mez.22: 20 Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

Mez.22: 21 Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

Mez.22: 22 Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

Mez.22: 23 Ey sizler, RAB’den korkanlar, O’na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O’nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O’na saygı gösterin!

Mez.22: 24 Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

Mez.22: 25 Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

Mez.22: 26 Yoksullar yiyip doyacak, RAB’be yönelenler O’na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

Mez.22: 27 Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB’be dönecek, Ulusların bütün soyları O’nun önünde yere kapanacak.

Mez.22: 28 Çünkü egemenlik RAB’bindir, Ulusları O yönetir.

Mez.22: 29 Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O’nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O’nun önünde.

Mez.22: 30 Gelecek kuşaklar O’na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

Mez.22: 31 O’nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

23. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 23

Mez.23: 1 RAB çobanımdır, Eksiğim olmaz.

Mez.23: 2 Beni yemyeşil çayırlarda yatırır, Sakin suların kıyısına götürür.

Mez.23: 3 İçimi tazeler, Adı uğruna bana doğru yollarda öncülük eder.

Mez.23: 4 Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, Kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağın, değneğin güven verir bana.

Mez.23: 5 Düşmanlarımın önünde bana sofra kurarsın, Başıma yağ sürersin, Kâsem taşıyor.

Mez.23: 6 Ömrüm boyunca yalnız iyilik ve sevgi izleyecek beni, Hep RAB’bin evinde oturacağım.

24. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 24

Mez.24: 1 RAB’bindir yeryüzü ve içindeki her şey, Dünya ve üzerinde yaşayanlar;

Mez.24: 2 Çünkü O’dur denizler üzerinde onu kuran, Sular üzerinde durduran.

Mez.24: 3 RAB’bin dağına kim çıkabilir, Kutsal yerinde kim durabilir?

Mez.24: 4 Elleri pak, yüreği temiz olan, Gönlünü putlara kaptırmayan, Yalan yere ant içmeyen.

Mez.24: 5 RAB kutsar böylesini, Kurtarıcısı Tanrı aklar.

Mez.24: 6 O’na yönelenler, Yakup’un Tanrısı’nın yüzünü arayanlar İşte böyledir. *

Mez.24: 7 Kaldırın başınızı, ey kapılar! Açılın, ey eski kapılar! Yüce Kral girsin içeri!

Mez.24: 8 Kimdir bu Yüce Kral? O RAB’dir, güçlü ve yiğit, Savaşta yiğit olan RAB.

Mez.24: 9 Kaldırın başınızı, ey kapılar! Açılın, ey eski kapılar! Yüce Kral girsin içeri!

Mez.24: 10 Kimdir bu Yüce Kral? Her Şeye Egemen RAB’dir bu Yüce Kral!

25. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 25

Mez.25: 1 Ya RAB, bütün varlığımla sana yaklaşıyorum,

Mez.25: 2 Ey Tanrım, sana güveniyorum, utandırma beni, Düşmanlarım zafer kahkahası atmasın!

Mez.25: 3 Sana umut bağlayan hiç kimse utanca düşmez; Nedensiz hainlik edenler utanır.

Mez.25: 4 Ya RAB, yollarını bana öğret, Yönlerini bildir.

Mez.25: 5 Bana gerçek yolunda öncülük et, eğit beni; Çünkü beni kurtaran Tanrı sensin. Bütün gün umudum sende.

Mez.25: 6 Ya RAB, sevecenliğini ve sevgini anımsa; Çünkü onlar öncesizlikten beri aynıdır.

Mez.25: 7 Gençlik günahlarımı, isyanlarımı anımsama, Sevgine göre anımsa beni, Çünkü sen iyisin, ya RAB.

Mez.25: 8 RAB iyi ve doğrudur, Onun için günahkârlara yol gösterir.

Mez.25: 9 Alçakgönüllülere adalet yolunda öncülük eder, Kendi yolunu öğretir onlara.

Mez.25: 10 RAB’bin bütün yolları sevgi ve sadakate dayanır Antlaşmasındaki buyruklara uyanlar için.

Mez.25: 11 Ya RAB, adın uğruna Suçumu bağışla, çünkü suçum büyük.

Mez.25: 12 Kim RAB’den korkarsa, RAB ona seçeceği yolu gösterir.

Mez.25: 13 Gönenç içinde yaşayacak o insan, Soyu ülkeyi sahiplenecek.

Mez.25: 14 RAB kendisinden korkanlarla paylaşır sırrını, Onlara açıklar antlaşmasını.

Mez.25: 15 Gözlerim hep RAB’dedir, Çünkü ayaklarımı ağdan O çıkarır.

Mez.25: 16 Halime bak, lütfet bana; Çünkü garip ve mazlumum.

Mez.25: 17 Yüreğimdeki sıkıntılar artıyor, Kurtar beni dertlerimden!

Mez.25: 18 Üzüntüme, acılarıma bak, Bütün günahlarımı bağışla!

Mez.25: 19 Düşmanlarıma bak, ne kadar çoğaldılar, Nasıl da benden nefret ediyorlar!

Mez.25: 20 Canımı koru, kurtar beni! Hayal kırıklığına uğratma, çünkü sana sığınıyorum!

Mez.25: 21 Dürüstlük, doğruluk korusun beni, Çünkü umudum sendedir.

Mez.25: 22 Ey Tanrı, kurtar İsrail’i Bütün sıkıntılarından!

26. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 26

Mez.26: 1 Beni haklı çıkar, ya RAB, Çünkü dürüst bir yaşam sürdüm; Sarsılmadan RAB’be güvendim.

Mez.26: 2 Dene beni, ya RAB, sına; Duygularımı, düşüncelerimi yokla.

Mez.26: 3 Çünkü sevgini hep göz önünde tutuyor, Senin gerçeğini yaşıyorum ben.

Mez.26: 4 Yalancılarla oturmam, İkiyüzlülerin suyuna gitmem.

Mez.26: 5 Kötülük yapanlar topluluğundan nefret ederim, Fesatçıların arasına girmem.

Mez.26: 6 Suçsuzluğumu göstermek için ellerimi yıkar, Sunağının çevresinde dönerim, ya RAB,

Mez.26: 7 Yüksek sesle şükranımı duyurmak Ve bütün harikalarını anlatmak için.

Mez.26: 8 Severim, ya RAB, yaşadığın evi, Görkeminin bulunduğu yeri.

Mez.26: 9 Günahkârların, Eli kanlı adamların yanısıra canımı alma.

Mez.26: 10 Onların elleri kötülük aletidir, Sağ elleri rüşvet doludur.

Mez.26: 11 Ama ben dürüst yaşarım, Kurtar beni, lütfet bana!

Mez.26: 12 Ayağım emin yerde duruyor. Topluluk içinde sana övgüler sunacağım, ya RAB.

27. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 27

Mez.27: 1 RAB benim ışığım, kurtuluşumdur, Kimseden korkmam. RAB yaşamımın kalesidir, Kimseden yılmam.

Mez.27: 2 Hasımlarım, düşmanlarım olan kötüler, Beni yutmak için üzerime gelirken Tökezleyip düşerler.

Mez.27: 3 Karşımda bir ordu konaklasa, Kılım kıpırdamaz, Bana karşı savaş açılsa, Yine güvenimi yitirmem.

Mez.27: 4 RAB’den tek dileğim, tek isteğim şu: RAB’bin güzelliğini seyretmek, Tapınağında O’na hayran olmak için Ömrümün bütün günlerini O’nun evinde geçirmek.

Mez.27: 5 Çünkü O kötü günde beni çardağında gizleyecek, Çadırının emin yerinde saklayacak, Yüksek bir kaya üzerine çıkaracak beni.

Mez.27: 6 O zaman çevremi saran düşmanlarıma karşı Başım yukarı kalkacak, Sevinçle haykırarak kurbanlar sunacağım O’nun çadırında, O’nu ezgilerle, ilahilerle öveceğim.

Mez.27: 7 Sana yakarıyorum, ya RAB, kulak ver sesime, Lütfet, yanıtla beni!

Mez.27: 8 Ya RAB, içimden bir ses duydum: “Yüzümü ara!” dedin, İşte yüzünü arıyorum.

Mez.27: 9 Yüzünü benden gizleme, Kulunu öfkeyle geri çevirme! Bana hep yardımcı oldun; Bırakma, terk etme beni, Ey beni kurtaran Tanrı!

Mez.27: 10 Annemle babam beni terk etseler bile, RAB beni kabul eder.

Mez.27: 11 Ya RAB, yolunu öğret bana, Düşmanlarıma karşı Düz yolda bana öncülük et.

Mez.27: 12 Beni hasımlarımın keyfine bırakma, Çünkü yalancı tanıklar dikiliyor karşıma, Ağızları şiddet saçıyor.

Mez.27: 13 Yaşam diyarında RAB’bin iyiliğini göreceğimden kuşkum yok.

Mez.27: 14 Umudunu RAB’be bağla, Güçlü ve yürekli ol; Umudunu RAB’be bağla!

28. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 28

Mez.28: 1 Ya RAB, sana yakarıyorum, Kayam benim, kulak tıkama sesime; Çünkü sen sessiz kalırsan, Ölüm çukuruna inen ölülere dönerim ben.

Mez.28: 2 Seni yardıma çağırdığımda, Ellerimi kutsal konutuna doğru açtığımda, Kulak ver yalvarışlarıma.

Mez.28: 3 Beni kötülerle, haksızlık yapanlarla Aynı kefeye koyup cezalandırma. Onlar komşularıyla dostça konuşur, Ama yüreklerinde kötülük beslerler.

Mez.28: 4 Eylemlerine, yaptıkları kötülüklere göre onları yanıtla; Yaptıklarının, hak ettiklerinin karşılığını ver.

Mez.28: 5 Onlar RAB’bin yaptıklarına, Ellerinin eserine önem vermezler; Bu yüzden RAB onları yıkacak, Bir daha ayağa kaldırmayacak.

Mez.28: 6 RAB’be övgüler olsun! Çünkü yalvarışımı duydu.

Mez.28: 7 RAB benim gücüm, kalkanımdır, O’na yürekten güveniyor ve yardım görüyorum. Yüreğim coşuyor, Ezgilerimle O’na şükrediyorum.

Mez.28: 8 RAB halkının gücüdür, Meshettiği* kralın zafer kalesidir.

Mez.28: 9 Halkını kurtar, kendi halkını kutsa; Çobanlık et onlara, sürekli destek ol!

29. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 29

Mez.29: 1 Ey ilahi varlıklar, RAB’bi övün, RAB’bin gücünü, yüceliğini övün,

Mez.29: 2 RAB’bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Kutsal giysiler içinde RAB’be tapının!

Mez.29: 3 RAB’bin sesi sulara hükmediyor, Yüce Tanrı gürlüyor, RAB engin sulara hükmediyor.

Mez.29: 4 RAB’bin sesi güçlüdür, RAB’bin sesi görkemlidir.

Mez.29: 5 RAB’bin sesi sedir ağaçlarını kırar, Lübnan sedirlerini parçalar.

Mez.29: 6 Lübnan’ı buzağı gibi, Siryon Dağı’nı yabanıl öküz yavrusu gibi sıçratır.

Mez.29: 7 RAB’bin sesi şimşek gibi çakar,

Mez.29: 8 RAB’bin sesi çölü titretir, RAB Kadeş Çölü’nü sarsar.

Mez.29: 9 RAB’bin sesi geyikleri doğurtur*fl*, Ormanları çıplak bırakır. O’nun tapınağında herkes “Yücesin!” diye haykırır.D Not 29:9 “Geyikleri doğurtur” ya da “Yabanıl fıstık ağaçlarını eğer”.

Mez.29: 10 RAB tufan üstünde taht kurdu, O sonsuza dek kral kalacak.

Mez.29: 11 RAB halkına güç verir, Halkını esenlikle kutsar!

30. MezmurTapınak adanırken söylenen bir ilahi -Davut’un mezmuru

BÖLÜM 30

Mez.30: 1 Seni yüceltmek istiyorum, ya RAB, Çünkü beni kurtardın, Düşmanlarımı bana güldürmedin.

Mez.30: 2 Ya RAB Tanrım, Sana yakardım, bana şifa verdin.

Mez.30: 3 Ya RAB, beni ölüler diyarından çıkardın, Yaşam verdin bana, ölüm çukuruna düşürmedin.

Mez.30: 4 Ey RAB’bin sadık kulları, O’nu ilahilerle övün, Kutsallığını anarak O’na şükredin.

Mez.30: 5 Çünkü öfkesi bir an sürer, Lütfu ise bir ömür; Gözyaşlarınız belki bir gece akar, Ama sabahla sevinç doğar.

Mez.30: 6 Huzur duyunca dedim ki, “Asla sarsılmayacağım!”

Mez.30: 7 Ya RAB, lütfunla beni güçlü bir dağ gibi Sarsılmaz kıldın; Ama sen yüzünü gizleyince, Dehşete düştüm.

Mez.30: 8 Ya RAB, sana sesleniyorum, Rab’be yalvarıyorum:

Mez.30: 9 “Ne yararı olur senin için dökülen kanımın, Ölüm çukuruna inersem? Toprak sana övgüler sunar mı, Senin sadakatini ilan eder mi?

Mez.30: 10 Dinle, ya RAB, acı bana; Yardımcım ol, ya RAB!”

Mez.30: 11 Yasımı şenliğe döndürdün, Çulumu çıkarıp beni sevinçle kuşattın.

Mez.30: 12 Öyle ki, gönlüm seni ilahilerle övsün, susmasın! Ya RAB Tanrım, sana sürekli şükredeceğim.

31. Mezmur(Mez.71:1-3)Müzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 31

Mez.31: 1 Ya RAB, sana sığınıyorum. Utandırma beni hiçbir zaman! Adaletinle kurtar beni!

Mez.31: 2 Kulak ver bana, Çabuk yetiş, kurtar beni; Bir kaya ol bana sığınmam için, Güçlü bir kale ol kurtulmam için!

Mez.31: 3 Madem kayam ve kalem sensin, Öncülük et, yol göster bana Kendi adın uğruna.

Mez.31: 4 Bana kurdukları tuzaktan uzak tut beni, Çünkü sığınağım sensin.

Mez.31: 5 Ruhumu ellerine bırakıyorum, Ya RAB, sadık Tanrı, kurtar beni.

Mez.31: 6 Değersiz putlara bel bağlayanlardan tiksinirim, RAB’be güvenirim ben.

Mez.31: 7 Sadakatinden ötürü sevinip coşacağım, Çünkü düşkün halimi görüyor, Çektiğim sıkıntıları biliyorsun,

Mez.31: 8 Beni düşman eline düşürmedin, Bastığım yerleri genişlettin.

Mez.31: 9 Acı bana, ya RAB, sıkıntıdayım, Üzüntü gözümü, canımı, içimi kemiriyor.

Mez.31: 10 Ömrüm acıyla, Yıllarım iniltiyle tükeniyor, Suçumdan ötürü gücüm zayıflıyor, Kemiklerim eriyor.

Mez.31: 11 Düşmanlarım yüzünden rezil oldum, Özellikle komşularıma. Tanıdıklarıma dehşet salar oldum; Beni sokakta görenler benden kaçar oldu.

Mez.31: 12 Gönülden çıkmış bir ölü gibi unutuldum, Kırılmış bir çömleğe döndüm.

Mez.31: 13 Birçoğunun fısıldaştığını duyuyorum, Her yer dehşet içinde, Bana karşı anlaştılar, Canımı almak için düzen kurdular.

Mez.31: 14 Ama ben sana güveniyorum, ya RAB, “Tanrım sensin!” diyorum.

Mez.31: 15 Hayatım senin elinde, Kurtar beni düşmanlarımın pençesinden, Ardıma düşenlerden.

Mez.31: 16 Yüzün kulunu aydınlatsın, Sevgi göster, kurtar beni!

Mez.31: 17 Utandırma beni, ya RAB, sana sesleniyorum; Kötüler utansın, ölüler diyarında sesleri kesilsin.

Mez.31: 18 Sussun o yalancı dudaklar; Doğru insana karşı Gururla, tepeden bakarak, Küçümseyerek konuşan dudaklar.

Mez.31: 19 İyiliğin ne büyüktür, ya RAB, Onu senden korkanlar için saklarsın, Herkesin gözü önünde, Sana sığınanlara iyi davranırsın.

Mez.31: 20 İnsanların düzenlerine karşı, Koruyucu huzurunla üzerlerine kanat gerersin; Saldırgan dillere karşı Onları çardağında gizlersin.

Mez.31: 21 RAB’be övgüler olsun, Kuşatılmış bir kentte Sevgisini bana harika biçimde gösterdi.

Mez.31: 22 Telaş içinde demiştim ki, “Huzurundan atıldım!” Ama yardıma çağırınca seni, Yalvarışımı işittin.

Mez.31: 23 RAB’bi sevin, ey O’nun sadık kulları! RAB kendisine bağlı olanları korur, Büyüklenenlerin ise tümüyle hakkından gelir.

Mez.31: 24 Ey RAB’be umut bağlayanlar, Güçlü ve yürekli olun!

32. MezmurDavut’un mezmuru – Maskil*fm*

BÖLÜM 32

Mez.32: 1 Ne mutlu isyanı bağışlanan, Günahı örtülen insana!D Not “Maskil”: Anlamı tam olarak bilinmeyen bir müzik veyaedebiyat terimi. “Didaktik şiir” anlamına gelebilir.

Mez.32: 2 Suçu RAB tarafından sayılmayan, Ruhunda hile bulunmayan insana ne mutlu!

Mez.32: 3 Sustuğum sürece Kemiklerim eridi, Gün boyu inlemekten.

Mez.32: 4 Çünkü gece gündüz Elin üzerimde ağırlaştı. Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. *

Mez.32: 5 Günahımı açıkladım sana, Suçumu gizlemedim. “RAB’be isyanımı itiraf edeceğim” deyince, Günahımı, suçumu bağışladın.

Mez.32: 6 Bu nedenle her sadık kulun Ulaşılır olduğun zaman sana dua etsin. Engin sular taşsa bile ona erişemez.

Mez.32: 7 Sığınağım sensin, Beni sıkıntıdan korur, Çevremi kurtuluş ilahileriyle kuşatırsın.

Mez.32: 8 Eğiteceğim seni, gideceğin yolu göstereceğim, Öğüt vereceğim sana, Gözüm sendedir.

Mez.32: 9 At ya da katır gibi anlayışsız olmayın; Onları idare etmek için gem ve dizgin gerekir, Yoksa sana yaklaşmazlar.

Mez.32: 10 Kötülerin acısı çoktur, Ama RAB’be güvenenleri O’nun sevgisi kuşatır.

Mez.32: 11 Ey doğru insanlar, sevinç kaynağınız RAB olsun, coşun; Ey yüreği temiz olanlar, Hepiniz sevinç çığlıkları atın!

33. Mezmur

BÖLÜM 33

Mez.33: 1 Ey doğru insanlar, RAB’be sevinçle haykırın! Dürüstlere O’nu övmek yaraşır.

Mez.33: 2 Lir çalarak RAB’be şükredin, On telli çenk eşliğinde O’nu ilahilerle övün.

Mez.33: 3 O’na yeni bir ezgi söyleyin, Sevinç çığlıklarıyla sazınızı konuşturun.

Mez.33: 4 Çünkü RAB’bin sözü doğrudur, Her işi sadakatle yapar.

Mez.33: 5 Doğruluğu, adaleti sever, RAB’bin sevgisi yeryüzünü doldurur.

Mez.33: 6 Gökler RAB’bin sözüyle, Gök cisimleri ağzından çıkan solukla yaratıldı.

Mez.33: 7 Deniz sularını bir araya toplar, Engin suları ambarlara depolar.

Mez.33: 8 Bütün yeryüzü RAB’den korksun, Dünyada yaşayan herkes O’na saygı duysun.

Mez.33: 9 Çünkü O söyleyince, her şey var oldu; O buyurunca, her şey belirdi.

Mez.33: 10 RAB ulusların planlarını bozar, Halkların tasarılarını boşa çıkarır.

Mez.33: 11 Ama RAB’bin planları sonsuza dek sürer, Yüreğindeki tasarılar kuşaklar boyunca değişmez.

Mez.33: 12 Ne mutlu Tanrısı RAB olan ulusa, Kendisi için seçtiği halka!

Mez.33: 13 RAB göklerden bakar, Bütün insanları görür.

Mez.33: 14 Oturduğu yerden, Yeryüzünde yaşayan herkesi gözler.

Mez.33: 15 Herkesin yüreğini yaratan, Yaptıkları her şeyi tartan O’dur.

Mez.33: 16 Ne büyük ordularıyla zafer kazanan kral var, Ne de büyük gücüyle kurtulan yiğit.

Mez.33: 17 Zafer için at boş bir umuttur, Büyük gücüne karşın kimseyi kurtaramaz.

Mez.33: 18 Ama RAB’bin gözü kendisinden korkanların, Sevgisine umut bağlayanların üzerindedir;

Mez.33: 19 Böylece onları ölümden kurtarır, Kıtlıkta yaşamalarını sağlar.

Mez.33: 20 Umudumuz RAB’dedir, Yardımcımız, kalkanımız O’dur.

Mez.33: 21 O’nda sevinç bulur yüreğimiz, Çünkü O’nun kutsal adına güveniriz.

Mez.33: 22 Madem umudumuz sende, Sevgin üzerimizde olsun, ya RAB!

34. MezmurDavut’un mezmuruAvimelek’in önünde kendini deli gösterip kovulduğu, gittiği zaman

BÖLÜM 34

Mez.34: 1 Her zaman RAB’be övgüler sunacağım, Övgüsü dilimden düşmeyecek.

Mez.34: 2 RAB’le övünürüm, Mazlumlar işitip sevinsin!

Mez.34: 3 Benimle birlikte RAB’bin büyüklüğünü duyurun, Adını birlikte yüceltelim.

Mez.34: 4 RAB’be yöneldim, yanıt verdi bana, Bütün korkularımdan kurtardı beni.

Mez.34: 5 O’na bakanların yüzü ışıl ışıl parlar, Yüzleri utançtan kızarmaz.

Mez.34: 6 Bu mazlum yakardı, RAB duydu, Bütün sıkıntılarından kurtardı onu.

Mez.34: 7 RAB’bin meleği O’ndan korkanların çevresine ordugah kurar, Kurtarır onları.

Mez.34: 8 Tadın da görün, RAB ne iyidir, Ne mutlu O’na sığınan adama!

Mez.34: 9 RAB’den korkun, ey O’nun kutsalları, Çünkü O’ndan korkanın eksiği olmaz.

Mez.34: 10 Genç aslanlar bile aç ve muhtaç olur; Ama RAB’be yönelenlerden hiçbir iyilik esirgenmez.

Mez.34: 11 Gelin, ey çocuklar, dinleyin beni: Size RAB korkusunu öğreteyim.

Mez.34: 12 Kim yaşamdan zevk almak, İyi günler görmek istiyorsa,

Mez.34: 13 Dilini kötülükten, Dudaklarını yalandan uzak tutsun.

Mez.34: 14 Kötülükten sakının, iyilik yapın; Esenliği amaçlayın, ardınca gidin.

Mez.34: 15 RAB’bin gözleri doğru kişilerin üzerindedir, Kulakları onların yakarışına açıktır.

Mez.34: 16 RAB kötülük yapanlara karşıdır, Onların anısını yeryüzünden siler.

Mez.34: 17 Doğrular yakarır, RAB duyar; Bütün sıkıntılarından kurtarır onları.

Mez.34: 18 RAB gönlü kırıklara yakındır, Ruhu ezginleri kurtarır.

Mez.34: 19 Doğrunun dertleri çoktur, Ama RAB hepsinden kurtarır onu.

Mez.34: 20 Bütün kemiklerini korur, Hiçbiri kırılmaz.

Mez.34: 21 Kötü insanın sonu kötülükle biter, Cezasını bulur doğrulardan nefret edenler.

Mez.34: 22 RAB kullarını kurtarır, O’na sığınanların hiçbiri ceza görmez.

35. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 35:Mez.35: 1 Ya RAB, benimle uğraşanlarla sen uğraş, Benimle savaşanlarla sen savaş!

Mez.35: 2 Al küçük kalkanla büyük kalkanı,Yardımıma koş!

Mez.35: 3 Kaldır mızrağını, kargını beni kovalayanlara, “Seni ben kurtarırım” de bana!

Mez.35: 4 Canıma kastedenler utanıp rezil olsun! Utançla geri çekilsin bana kötülük düşünenler!

Mez.35: 5 Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne dönsünler, RAB’bin meleği artlarına düşsün!

Mez.35: 6 Karanlık ve kaygan olsun yolları, RAB’bin meleği kovalasın onları!

Mez.35: 7 Madem neden yokken bana gizli ağlar kurdular, Nedensiz çukur kazdılar,

Mez.35: 8 Başlarına habersiz felaket gelsin, Gizledikleri ağa kendileri tutulsun, Felakete uğrasınlar.

Mez.35: 9 O zaman RAB’de sevinç bulacağım, Beni kurtardığı için coşacağım.

Mez.35: 10 Bütün varlığımla şöyle diyeceğim: “Senin gibisi var mı, ya RAB, Mazlumu zorbanın elinden, Mazlumu ve yoksulu soyguncudan kurtaran?”

Mez.35: 11 Kötü niyetli tanıklar türüyor, Bilmediğim konuları soruyorlar.

Mez.35: 12 İyiliğime karşı kötülük ediyor, Yalnızlığa itiyorlar beni.

Mez.35: 13-14 Oysa onlar hastalanınca ben çula sarınır, Oruç* tutup alçakgönüllü olurdum. Duam yanıtsız kalınca, Bir dost, bir kardeş yitirmiş gibi dolaşırdım. Kederden belim bükülürdü, Annesi için yas tutan biri gibi.

Mez.35: 15 Ama ben sendeleyince toplanıp sevindiler, Toplandı bana karşı tanımadığım alçaklar, Durmadan didiklediler beni.

Mez.35: 16 Tanrıtanımaz, alaycı soytarılar gibi, Diş gıcırdattılar bana.

Mez.35: 17 Ne zamana dek seyirci kalacaksın, ya Rab? Kurtar canımı bunların saldırısından, Hayatımı bu genç aslanlardan!

Mez.35: 18 Büyük toplantıda sana şükürler sunacağım, Kalabalığın ortasında sana övgüler dizeceğim.

Mez.35: 19 Sevinmesin boş yere bana düşman olanlar, Göz kırpmasınlar birbirlerine Nedensiz benden nefret edenler.

Mez.35: 20 Çünkü barış sözünü etmez onlar, Kurnazca düzen kurarlar ülkenin sakin insanlarına.

Mez.35: 21 Beni suçlamak için ağızlarını ardına kadar açtılar: “Oh! Oh!” diyorlar, “İşte kendi gözümüzle gördük yaptıklarını!”

Mez.35: 22 Olup biteni sen de gördün, ya RAB, sessiz kalma, Ya Rab, benden uzak durma!

Mez.35: 23 Uyan, kalk savun beni, Uğraş hakkım için, ey Tanrım ve Rab’bim!

Mez.35: 24 Adaletin uyarınca haklı çıkar beni, ya RAB, Tanrım benim! Gülmesinler halime!

Mez.35: 25 Demesinler içlerinden: “Oh! İşte buydu dileğimiz!”, Konuşmasınlar ardımdan: “Yedik başını!” diye.

Mez.35: 26 Utansın kötü halime sevinenler, Kızarsın yüzleri hepsinin; Gururla karşıma dikilenler Utanca, rezalete bürünsün.

Mez.35: 27 Benim haklı çıkmamı isteyenler, Sevinç çığlıkları atıp coşsunlar; Şöyle desinler sürekli: “Kulunun esenliğinden hoşlanan RAB yücelsin!”

Mez.35: 28 O zaman gün boyu adaletin, Övgülerin dilimden düşmeyecek.

36. MezmurMüzik şefi için – RAB’bin kulu Davut’un mezmuru

BÖLÜM 36

Mez.36: 1 Günah fısıldar kötü insana, Yüreğinin dibinden: Tanrı korkusu yoktur onda.

Mez.36: 2 Kendini öyle beğenmiş ki, Suçunu görmez, ondan tiksinmez.

Mez.36: 3 Ağzından kötülük ve yalan akar, Akıllanmaktan, iyilik yapmaktan vazgeçmiş.

Mez.36: 4 Yatağında bile fesat düşünür, Olumsuz yolda direnir, reddetmez kötülüğü.

Mez.36: 5 Ya RAB, sevgin göklere, Sadakatin gökyüzüne erişir.

Mez.36: 6 Doğruluğun ulu dağlara benzer, Adaletin uçsuz bucaksız enginlere. İnsanı da, hayvanı da koruyan sensin, ya RAB.

Mez.36: 7 Sevgin ne değerli, ey Tanrı! Kanatlarının gölgesine sığınır insanoğlu.

Mez.36: 8 Evindeki bolluğa doyarlar, Zevklerinin ırmağından içirirsin onlara.

Mez.36: 9 Çünkü yaşam kaynağı sensin, Senin ışığınla aydınlanırız.

Mez.36: 10 Sürekli göster Seni tanıyanlara sevgini, Yüreği temiz olanlara doğruluğunu.

Mez.36: 11 Gururlunun ayağı bana varmasın, Kötülerin eli beni kovmasın.

Mez.36: 12 Kötülük yapanlar oracıkta düştüler, Yıkıldılar, kalkamazlar artık.

37. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 37

Mez.37: 1 Kötülük edenlere kızıp üzülme, Suç işleyenlere özenme!

Mez.37: 2 Çünkü onlar ot gibi hemen solacak, Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.

Mez.37: 3 Sen RAB’be güven, iyilik yap, Ülkede otur, sadakatle çalış.

Mez.37: 4 RAB’den zevk al, O senin içindeki istekleri yerine getirecektir.

Mez.37: 5 Her şeyi RAB’be bırak, O’na güven, O gerekeni yapar.

Mez.37: 6 O senin doğruluğunu ışık gibi, Hakkını öğle güneşi gibi Aydınlığa çıkarır.

Mez.37: 7 RAB’bin önünde sakin dur, sabırla bekle; Kızıp üzülme işi yolunda olanlara, Kötü amaçlarına kavuşanlara.

Mez.37: 8 Kızmaktan kaçın, bırak öfkeyi, Üzülme, yalnız kötülüğe sürükler bu seni.

Mez.37: 9 Çünkü kötülerin kökü kazınacak, Ama RAB’be umut bağlayanlar ülkeyi miras alacak.

Mez.37: 10 Yakında kötünün sonu gelecek, Yerini arasan da bulunmayacak.

Mez.37: 11 Ama alçakgönüllüler ülkeyi miras alacak, Derin bir huzurun zevkini tadacak.

Mez.37: 12 Kötü insan doğru insana düzen kurar, Diş gıcırdatır.

Mez.37: 13 Ama Rab kötüye güler, Çünkü bilir onun sonunun geldiğini.

Mez.37: 14 Kılıç çekti kötüler, yaylarını gerdi, Mazlumu, yoksulu yıkmak, Doğru yolda olanları öldürmek için.

Mez.37: 15 Ama kılıçları kendi yüreklerine saplanacak, Yayları kırılacak.

Mez.37: 16 Doğrunun azıcık varlığı, Pek çok kötünün servetinden iyidir.

Mez.37: 17 Çünkü kötülerin gücü kırılacak, Ama doğrulara RAB destek olacak.

Mez.37: 18 RAB yetkinlerin her gününü gözetir, Onların mirası sonsuza dek sürecek.

Mez.37: 19 Kötü günde utanmayacaklar, Kıtlıkta karınları doyacak.

Mez.37: 20 Ama kötüler yıkıma uğrayacak; RAB’bin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek, Duman gibi dağılıp yok olacak.

Mez.37: 21 Kötüler ödünç alır, geri vermez; Doğrularsa cömertçe verir.

Mez.37: 22 RAB’bin kutsadığı insanlar ülkeyi miras alacak, Lanetlediği insanların kökü kazınacak.

Mez.37: 23 RAB insana sağlam adım attırır, İnsanın yolundan hoşnut olursa.

Mez.37: 24 Düşse bile yıkılmaz insan, Çünkü elinden tutan RAB’dir.

Mez.37: 25 Gençtim, ömrüm tükendi, Ama hiç görmedim doğru insanın terk edildiğini, Soyunun ekmek dilendiğini.

Mez.37: 26 O hep cömertçe ödünç verir, Soyu kutsanır.

Mez.37: 27 Kötülükten kaç, iyilik yap; Sonsuz yaşama kavuşursun.

Mez.37: 28 Çünkü RAB doğruyu sever, Sadık kullarını terk etmez. Onlar sonsuza dek korunacak, Kötülerinse kökü kazınacak.

Mez.37: 29 Doğrular ülkeyi miras alacak, Orada sonsuza dek yaşayacak.

Mez.37: 30 Doğrunun ağzından bilgelik akar, Dilinden adalet damlar.

Mez.37: 31 Tanrısı’nın yasası yüreğindedir, Ayakları kaymaz.

Mez.37: 32 Kötü, doğruya pusu kurar, Onu öldürmeye çalışır.

Mez.37: 33 Ama RAB onu kötünün eline düşürmez, Yargılanırken mahkûm etmez.

Mez.37: 34 RAB’be umut bağla, O’nun yolunu tut, Ülkeyi miras almak üzere seni yükseltecektir. Kötülerin kökünün kazındığını göreceksin.

Mez.37: 35 Kötü ve acımasız adamı gördüm, İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi Dal budak salıyordu;

Mez.37: 36 Geçip gitti, yok oldu, Aradım, bulunmaz oldu.

Mez.37: 37 Yetkin adamı gözle, doğru adama bak, Çünkü yarınlar barışseverindir.

Mez.37: 38 Ama başkaldıranların hepsi yok olacak, Kötülerin kökü kazınacak.

Mez.37: 39 Doğruların kurtuluşu RAB’den gelir, Sıkıntılı günde onlara kale olur.

Mez.37: 40 RAB onlara yardım eder, kurtarır onları, Kötülerin elinden alıp özgür kılar, Çünkü kendisine sığınırlar.

38. MezmurAnma sunusu için Davut’un mezmuru

BÖLÜM 38

Mez.38: 1 Ya RAB, öfkelenip azarlama beni, Gazapla yola getirme!

Mez.38: 2 Okların içime saplandı, Elin üzerime indi.

Mez.38: 3 Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.

Mez.38: 4 Çünkü suçlarım başımdan aştı, Taşınmaz bir yük gibi sırtımda ağırlaştı.

Mez.38: 5 Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.

Mez.38: 6 Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.

Mez.38: 7 Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.

Mez.38: 8 Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.

Mez.38: 9 Ya Rab, bütün özlemlerimi bilirsin, İniltilerim senden gizli değil.

Mez.38: 10 Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.

Mez.38: 11 Eşim dostum kaçar oldu derdimden, Yakınlarım uzak duruyor benden.

Mez.38: 12 Canıma susayanlar bana tuzak kuruyor, Zararımı isteyenler kuyumu kazıyor, Gün boyu hileler düşünüyorlar.

Mez.38: 13 Ama ben bir sağır gibi duymuyorum, Bir dilsiz gibi ağzımı açmıyorum;

Mez.38: 14 Duymaz, Ağzında yanıt bulunmaz bir adama döndüm.

Mez.38: 15 Umudum sende, ya RAB, Sen yanıtlayacaksın, ya Rab, Tanrım benim!

Mez.38: 16 Çünkü dua ediyorum: “Halime sevinmesinler, Ayağım kayınca böbürlenmesinler!”

Mez.38: 17 Düşmek üzereyim, Acım hep içimde.

Mez.38: 18 Suçumu itiraf ediyorum, Günahım yüzünden kaygılanıyorum.

Mez.38: 19 Ama düşmanlarım güçlü ve dinç, Yok yere benden nefret edenler çok.

Mez.38: 20 İyiliğe karşı kötülük yapanlar bana karşı çıkar, İyiliğin peşinde olduğum için.

Mez.38: 21 Beni terk etme, ya RAB! Ey Tanrım, benden uzak durma!

Mez.38: 22 Yardımıma koş, Ya Rab, kurtuluşum benim!

39. MezmurMüzik Şefi Yedutun için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 39

Mez.39: 1 Karar verdim: “Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım.”

Mez.39: 2 Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,

Mez.39: 3 Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:

Mez.39: 4 “Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

Mez.39: 5 Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. *

Mez.39: 6 “Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

Mez.39: 7 “Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.

Mez.39: 8 Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.

Mez.39: 9 Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.

Mez.39: 10 Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.

Mez.39: 11 Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece.

Mez.39: 12 “Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.

Mez.39: 13 Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!”

40. Mezmur(Mez.70:1-5)Müzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 40

Mez.40: 1 RAB’bi sabırla bekledim; Bana yönelip yakarışımı duydu.

Mez.40: 2 Ölüm çukurundan, Balçıktan çıkardı beni, Ayaklarımı kaya üzerinde tuttu, Kaymayayım diye.

Mez.40: 3 Ağzıma yeni bir ezgi, Tanrımız’a bir övgü ilahisi koydu. Çokları görüp korkacak Ve RAB’be güvenecekler.

Mez.40: 4 Ne mutlu RAB’be güvenen insana, Gururluya, yalana sapana ilgi duymayana.

Mez.40: 5 Ya RAB, Tanrım, Harikaların, düşüncelerin ne çoktur bizim için; Sana eş koşulmaz! Duyurmak, anlatmak istesem yaptıklarını, Saymakla bitmez.

Mez.40: 6 Kurbandan, sunudan hoşnut olmadın, Ama kulaklarımı açtın. Yakmalık sunu*, günah sunusu* da istemedin.

Mez.40: 7-8 O zaman şöyle dedim: “İşte geldim; Kutsal Yazı tomarında benim için yazılmıştır. Ey Tanrım, senin isteğini yapmaktan zevk alırım ben, Yasan yüreğimin derinliğindedir.”

Mez.40: 9 Büyük toplantıda müjdelerim senin zaferini, Sözümü esirgemem, Ya RAB, bildiğin gibi!

Mez.40: 10 Zaferini içimde gizlemem, Bağlılığını ve kurtarışını duyururum, Sevgini, sadakatini saklamam büyük topluluktan.

Mez.40: 11 Ya RAB, esirgeme sevecenliğini benden! Sevgin, sadakatin hep korusun beni!

Mez.40: 12 Sayısız belalar çevremi sardı, Suçlarım bana yetişti, önümü göremiyorum; Başımdaki saçlardan daha çoklar, Çaresiz kaldım.

Mez.40: 13 Ne olur, ya RAB, kurtar beni! Yardımıma koş, ya RAB!

Mez.40: 14 Utansın canımı almaya çalışanlar, Yüzleri kızarsın! Geri dönsün zararımı isteyenler, Rezil olsunlar!

Mez.40: 15 Bana, “Oh! Oh!” çekenler Dehşete düşsün utançlarından!

Mez.40: 16 Sende neşe ve sevinç bulsun Bütün sana yönelenler! “RAB yücedir!” desin hep Senin kurtarışını özleyenler!

Mez.40: 17 Bense mazlum ve yoksulum, Düşün beni, ya Rab. Yardımcım ve kurtarıcım sensin, Geç kalma, ey Tanrım!

41. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 41

Mez.41: 1 Ne mutlu yoksulu düşünene! RAB kurtarır onu kötü günde.

Mez.41: 2 Korur RAB, yaşatır onu, Ülkede mutlu kılar, Terk etmez düşmanlarının eline.

Mez.41: 3 Destek olur RAB ona Yatağa düşünce; Hastalandığında sağlığa kavuşturur onu.

Mez.41: 4 “Acı bana, ya RAB!” dedim, “Şifa ver bana, çünkü sana karşı günah işledim!”

Mez.41: 5 Kötü konuşuyor düşmanlarım ardımdan: “Ne zaman ölecek adı batası?” diyorlar.

Mez.41: 6 Biri beni görmeye geldi mi, boş laf ediyor, Fesat topluyor içinde, Sonra dışarı çıkıp fesadı yayıyor.

Mez.41: 7 Benden nefret edenlerin hepsi Fısıldaşıyor aralarında bana karşı, Zararımı düşünüyorlar,

Mez.41: 8 “Başına öyle kötü bir şey geldi ki” diyorlar, “Yatağından kalkamaz artık.”

Mez.41: 9 Ekmeğimi yiyen, güvendiğim yakın dostum bile İhanet etti bana.

Mez.41: 10 Bari sen acı bana, ya RAB, kaldır beni. Bunların hakkından geleyim.

Mez.41: 11 Düşmanım zafer çığlığı atmazsa, O zaman anlarım benden hoşnut kaldığını.
Mez.41: 12 Dürüstlüğümden ötürü bana destek olur, Sonsuza dek beni huzurunda tutarsın.

Mez.41: 13 Öncesizlikten sonsuza dek, Övgüler olsun İsrail’in Tanrısı RAB’be! Amin! Amin!

2.KİTAP

42. Mezmur*fn*Müzik şefi için – Korahoğulları’nın Maskili

BÖLÜM 42

Mez.42: 1 Geyik akarsuları nasıl özlerse, Canım da seni öyle özler, ey Tanrı!D Not Birçok İbranice elyazmasında 42. ve 43. Mezmur birleşik yazılır.

Mez.42: 2 Canım Tanrı’ya, yaşayan Tanrı’ya susadı; Ne zaman görmeye gideceğim Tanrı’nın yüzünü?

Mez.42: 3 Gözyaşlarım ekmeğim oldu gece gündüz, Gün boyu, “Nerede senin Tanrın?” dedikleri için.

Mez.42: 4 Anımsayınca içim içimi yiyor, Nasıl toplulukla birlikte yürür, Tanrı’nın evine kadar alaya öncülük ederdim, Sevinç ve şükran sesleri arasında, Bayram eden bir kalabalıkla birlikte.

Mez.42: 5 Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla, Çünkü O’na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır.

Mez.42: 6-7 Gönlüm üzgün, Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım. Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarında Çağlayanların gümbürdeyince, Enginler birbirine sesleniyor, Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.

Mez.42: 8 Gündüz RAB sevgisini gösterir, Gece ilahi söyler, dua ederim Yaşamımın Tanrısı’na.

Mez.42: 9 Kayam olan Tanrım’a diyorum ki, “Neden beni unuttun? Niçin düşmanlarımın baskısı altında Yaslı gezeyim?”

Mez.42: 10 Gün boyu hasımlarım: “Nerede senin Tanrın?” diyerek Bana sataştıkça, Kemiklerim kırılıyor sanki.

Mez.42: 11 Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla, Çünkü O’na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır.

43. Mezmur

BÖLÜM 43

Mez.43: 1 Hakkımı ara, ey Tanrı, Savun beni vefasız ulusa karşı, Kurtar hileci, haksız insandan.

Mez.43: 2 Çünkü sen Tanrım, kalemsin; Neden beni reddettin? Niçin düşmanlarımın baskısı altında Yaslı gezeyim?

Mez.43: 3 Gönder ışığını, gerçeğini, Yol göstersinler bana, Senin kutsal dağına, konutuna götürsünler beni.

Mez.43: 4 O zaman Tanrı’nın sunağına, Neşe, sevinç kaynağım Tanrı’ya gideceğim Ve sana, ey Tanrı, Tanrım benim, Lirle şükredeceğim.

Mez.43: 5 Neden üzgünsün, ey gönlüm, Neden içim huzursuz? Tanrı’ya umut bağla, Çünkü O’na yine övgüler sunacağım; O benim kurtarıcım ve Tanrım’dır.

44. MezmurMüzik şefi için – Korahoğulları’nın Maskili

BÖLÜM 44

Mez.44: 1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.

Mez.44: 2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.

Mez.44: 3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.

Mez.44: 4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!

Mez.44: 5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.

Mez.44: 6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;

Mez.44: 7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.

Mez.44: 8 Her gün Tanrı’yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. *

Mez.44: 9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.

Mez.44: 10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.

Mez.44: 11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.

Mez.44: 12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.

Mez.44: 13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.

Mez.44: 14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.

Mez.44: 15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim

Mez.44: 16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.

Mez.44: 17 Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,

Mez.44: 18 Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.

Mez.44: 19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.

Mez.44: 20 Eğer Tanrımız’ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,

Mez.44: 21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.

Mez.44: 22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.

Mez.44: 23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun?Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!

Mez.44: 24 Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?

Mez.44: 25 Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.

Mez.44: 26 Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!

45. MezmurMüzik şefi için – “Zambaklar” makamındaKorahoğulları’nın Maskili – Aşk ilahisi

BÖLÜM 45

Mez.45: 1 Yüreğimden güzel sözler taşıyor, Kral için söylüyorum şiirlerimi, Dilim usta bir yazarın kalemi gibi olsun.

Mez.45: 2 Sen insanların en güzelisin, Lütuf saçılmış dudaklarına. Çünkü Tanrı seni sonsuza dek kutsamış.

Mez.45: 3 Ey yiğit savaşçı, kuşan kılıcını beline, Görkemine, yüceliğine bürün.

Mez.45: 4 At sırtında görkeminle, zaferle ilerle, Gerçek ve adalet uğruna*fo* Sağ elin korkunç işler göstersin.D Not 45:4 Olası metin “Gerçek ve adalet uğruna”, Masoretik metin “Gerçek ve alçakgönüllülük, adalet uğruna”.

Mez.45: 5 Okların sivridir, Kral düşmanlarının yüreğine saplanır, Halklar ayaklarının altına serilir.

Mez.45: 6 Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır*fö*, Krallığının asası adalet asasıdır.D Not 45:6 “Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır” ya da “Tanrı’nın sana armağan ettiği krallık sonsuzluklar boyunca kalıcıdır”.

Mez.45: 7 Doğruluğu sever, kötülükten nefret edersin. Bunun için Tanrı, senin Tanrın, Seni sevinç yağıyla Arkadaşlarından daha çok meshetti*.

Mez.45: 8 Giysilerinin tümü mür*, öd, tarçın kokuyor; Fildişi saraylardan gelen çalgı sesleri seni eğlendiriyor!

Mez.45: 9 Kral kızları senin saygın kadınların arasında, Kraliçe, Ofir altınları içinde senin sağında duruyor.

Mez.45: 10 Dinle, ey kral kızı, bak, kulak ver, Halkını, baba evini unut.

Mez.45: 11 Kral senin güzelliğine vuruldu, Efendin olduğu için önünde eğil.

Mez.45: 12 Sur halkı armağan getirecek, Halkın zenginleri lütfunu kazanmak isteyecek.

Mez.45: 13 Kral kızı odasında ışıl ışıl parıldıyor, Giysisi altınla dokunmuş.

Mez.45: 14 İşlemeli giysiler içinde kralın önüne çıkarılacak, Arkadaşları, ona eşlik eden kızlar sana getirilecek.

Mez.45: 15 Sevinç ve coşkuyla götürülecek, Kralın sarayına girecekler.

Mez.45: 16 Atalarının yerini oğulların alacak, Onları önder yapacaksın bütün ülkeye.

Mez.45: 17 Adını kuşaklar boyunca yaşatacağım, Böylece halklar sonsuza dek övecek seni.

46. MezmurMüzik şefi için – Tiz sesliler*fp* için -Korahoğulları’nın ezgisi

BÖLÜM 46

Mez.46: 1 Tanrı sığınağımız ve gücümüzdür, Sıkıntıda hep yardıma hazırdır.D Not “Tiz sesliler”: İbranice “Alamot”, anlamı tam olarakbilinmeyen bir müzik terimi.

Mez.46: 2 Bu yüzden korkmayız yeryüzü altüst olsa, Dağlar denizlerin bağrına devrilse,

Mez.46: 3 Sular kükreyip köpürse, Kabaran deniz dağları titretse bile. *

Mez.46: 4 Bir ırmak var ki, suları sevinç getirir Tanrı kentine, Yüceler Yücesi’nin kutsal konutuna.

Mez.46: 5 Tanrı onun ortasındadır, Sarsılmaz o kent. Gün doğarken Tanrı ona yardım eder.

Mez.46: 6 Uluslar kükrüyor, krallıklar sarsılıyor, Tanrı gürleyince yeryüzü eriyip gidiyor.

Mez.46: 7 Her Şeye Egemen RAB bizimledir, Yakup’un Tanrısı kalemizdir.

Mez.46: 8 Gelin, görün RAB’bin yaptıklarını, Yeryüzüne getirdiği yıkımları.

Mez.46: 9 Savaşları durdurur yeryüzünün dört bucağında, Yayları kırar, mızrakları parçalar, Kalkanları*fr* yakar.D Not 46:9 “Kalkanları” ya da “Savaş arabalarını”.

Mez.46: 10 “Sakin olun, bilin ki, Tanrı benim! Uluslar arasında yüceleceğim, Yeryüzünde yüceleceğim!”

Mez.46: 11 Her Şeye Egemen RAB bizimledir, Yakup’un Tanrısı kalemizdir.

47. MezmurMüzik şefi için – Korahoğulları’nın mezmuru

BÖLÜM 47

Mez.47: 1 Ey bütün uluslar, el çırpın! Sevinç çığlıkları atın Tanrı’nın onuruna!

Mez.47: 2 Ne müthiştir yüce RAB, Bütün dünyanın ulu Kralı.

Mez.47: 3 Halkları altımıza, Ulusları ayaklarımızın dibine serer.

Mez.47: 4 Sevdiği Yakup’un gururu olan mirasımızı O seçti bizim için. *

Mez.47: 5 RAB Tanrı sevinç çığlıkları, Boru sesleri arasında yükseldi.

Mez.47: 6 Ezgiler sunun Tanrı’ya, ezgiler; Ezgiler sunun Kralımız’a, ezgiler!

Mez.47: 7 Çünkü Tanrı bütün dünyanın kralıdır, Maskil*fs* sunun!D Not 47:7 “Maskil”: Anlamı tam olarak bilinmeyen bir müzik veyaedebiyat terimi. “Didaktik şiir” anlamına gelebilir.

Mez.47: 8 Tanrı kutsal tahtına oturmuş, Krallık eder uluslara.

Mez.47: 9 Ulusların önderleri İbrahim’in Tanrısı’nın halkıyla bir araya gelmiş; Çünkü Tanrı’ya aittir yeryüzü kralları. O çok yücedir.

48. Mezmurİlahi – Korahoğulları’nın mezmuru

BÖLÜM 48

Mez.48: 1 RAB büyüktür ve yalnız O övülmeye değer Tanrımız’ın kentinde, kutsal dağında.

Mez.48: 2 Yükselir zarafetle, Bütün yeryüzünün sevinci Siyon Dağı, Safon’un*fş* doruğu, ulu Kral’ın kenti.D Not 48:2 “Safon”: İlah Baal’ın oturduğu sanılan bir dağ.

Mez.48: 3 Tanrı onun kalelerinde Sağlam kule olarak gösterdi kendini.

Mez.48: 4 Krallar toplandı, Birlikte Siyon’un üzerine yürüdüler.

Mez.48: 5 Ama onu görünce şaşkına döndüler, Dehşete düşüp kaçtılar.

Mez.48: 6 Doğum sancısı tutan kadın gibi, Bir titreme aldı onları orada.

Mez.48: 7 Doğu rüzgarının parçaladığı ticaret gemileri gibi Yok ettin onları.

Mez.48: 8 Her Şeye Egemen RAB’bin kentinde, Tanrımız’ın kentinde, Nasıl duyduksa, öyle gördük. Tanrı onu sonsuza dek güvenlik içinde tutacak. *

Mez.48: 9 Ey Tanrı, tapınağında, Ne kadar vefalı olduğunu düşünüyoruz.

Mez.48: 10 Adın gibi, ey Tanrı, övgün de Dünyanın dört bucağına varıyor. Sağ elin zafer dolu.

Mez.48: 11 Sevinsin Siyon Dağı, Coşsun Yahuda beldeleri Senin yargılarınla!

Mez.48: 12 Siyon’un çevresini gezip dolanın, Kulelerini sayın,

Mez.48: 13 Surlarına dikkatle bakın, Kalelerini yoklayın ki, Gelecek kuşağa anlatasınız:

Mez.48: 14 Bu Tanrı sonsuza dek bizim Tanrımız olacak, Bize hep yol gösterecektir.

49. MezmurMüzik şefi için – Korahoğulları’nın mezmuru

BÖLÜM 49

Mez.49: 1 Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Mez.49: 2 Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Mez.49: 3 Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Mez.49: 4 Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Mez.49: 5 Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Mez.49: 6 Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Mez.49: 7 Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Mez.49: 8 Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

Mez.49: 9 Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Mez.49: 10 Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Mez.49: 11 Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak*ft*, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.D Not 49:11 Septuaginta, Targum, Süryanice “Mezarları, sonsuza dek evleri, kuşaklar boyu konutları olacak”, Masoretik metin “‘Evlerimiz sonsuza dek kalacak diye düşünüyorlar”.

Mez.49: 12 Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Mez.49: 13 Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. *

🔴Mez.49: 14 Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

🔴Mez.49: 15 Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak.

Mez.49: 16 Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Mez.49: 17 Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Mez.49: 18 Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Mez.49: 19 Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Mez.49: 20 Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

50. MezmurAsaf’ın mezmuru

BÖLÜM 50

Mez.50: 1 Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.

Mez.50: 2 Güzelliğin doruğu Siyon’dan Parıldıyor Tanrı.

Mez.50: 3 Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.

Mez.50: 4 Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:

Mez.50: 5 “Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”

Mez.50: 6 Gökler O’nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı’nın kendisidir. *

Mez.50: 7 “Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı’yım, senin Tanrın’ım!

Mez.50: 8 Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların* sürekli önümde.

Mez.50: 9 Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.

Mez.50: 10 Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.

Mez.50: 11 Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.

Mez.50: 12 Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.

Mez.50: 13 Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?

Mez.50: 14 Tanrı’ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi’ne adadığın adakları yerine getir.

Mez.50: 15 Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.

Mez.50: 16 Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?

Mez.50: 17 Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.

Mez.50: 18 Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.

Mez.50: 19 Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.

Mez.50: 20 Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.

Mez.50: 21 Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.

Mez.50: 22 “Dikkate alın bunu, ey Tanrı’yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.

Mez.50: 23 Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”

51. Mezmur

Müzik şefi için – Davut’un mezmuruDavut Bat-Şeva’yla yattıktan sonraPeygamber Natan kendisine geldiği zaman

BÖLÜM 51

Mez.51: 1 Ey Tanrı, lütfet bana, Sevgin uğruna; Sil isyanlarımı, Sınırsız merhametin uğruna.

Mez.51: 2 Tümüyle yıka beni suçumdan, Arıt beni günahımdan.

Mez.51: 3 Çünkü biliyorum isyanlarımı, Günahım sürekli karşımda.

Mez.51: 4 Sana karşı, yalnız sana karşı günah işledim, Senin gözünde kötü olanı yaptım. Öyle ki, konuşurken haklı, Yargılarken adil olasın.

Mez.51: 5 Nitekim suç içinde doğdum ben, Günah içinde annem bana hamile kaldı.

Mez.51: 6 Madem sen gönülde sadakat istiyorsun, Bilgelik öğret bana yüreğimin derinliklerinde.

Mez.51: 7 Beni mercanköşkotuyla arıt, paklanayım, Yıka beni, kardan beyaz olayım.

Mez.51: 8 Neşe, sevinç sesini duyur bana, Bayram etsin ezdiğin kemikler.

Mez.51: 9 Bakma günahlarıma, Sil bütün suçlarımı.

Mez.51: 10 Ey Tanrı, temiz bir yürek yarat, Yeniden kararlı bir ruh var et içimde.

Mez.51: 11 Beni huzurundan atma, Kutsal Ruhun’u benden alma.

Mez.51: 12 Geri ver bana sağladığın kurtuluş sevincini, Bana destek ol, istekli bir ruh ver.

Mez.51: 13 Başkaldıranlara senin yollarını öğreteyim, Günahkârlar geri dönsün sana.

Mez.51: 14 Kurtar beni kan dökme suçundan, Ey Tanrı, beni kurtaran Tanrı, Dilim senin kurtarışını ilahilerle övsün.

Mez.51: 15 Ya Rab, aç dudaklarımı, Ağzım senin övgülerini duyursun.

Mez.51: 16 Çünkü sen kurbandan hoşlanmazsın, Yoksa sunardım sana, Yakmalık sunudan* hoşnut kalmazsın.

Mez.51: 17 Senin kabul ettiğin kurban alçakgönüllü bir ruhtur, Alçakgönüllü ve pişman bir yüreği hor görmezsin, ey Tanrı.

Mez.51: 18 Lütfet, Siyon’a iyilik yap, Yeruşalim’in surlarını onar.

Mez.51: 19 O zaman doğru sunulan kurbanlar, Yakmalık sunular, tümüyle yakmalık sunular, Seni hoşnut kılar; O zaman sunağında boğalar sunulur.

52. Mezmur

Müzik şefi için – Davut’un MaskiliEdomlu Doek gelip Saul’a “Davut Ahimelek’inevine girdi” diye bildirdiği zaman

BÖLÜM 52

Mez.52: 1-2 Niçin kötülüğünle böbürlenirsin, ey kabadayı, Tanrı’nın sadık kullarına karşı Bütün gün dilin yıkım tasarlar Keskin ustura gibi, ey hilekâr.

Mez.52: 3 İyilikten çok kötülüğü, Doğru konuşmaktan çok yalanı seversin. *

Mez.52: 4 Seni hileli dil seni! Her yıkıcı sözü seversin.

Mez.52: 5 Ama Tanrı seni sonsuza dek yıkacak, Seni kapıp çadırından fırlatacak, Yaşam diyarından kökünü sökecek.

Mez.52: 6 Doğrular bunu görünce korkacak, Gülerek şöyle diyecekler:

Mez.52: 7 “İşte bu adam, Tanrı’ya sığınmak istemedi, Servetinin bolluğuna güvendi, Başkalarını yıkarak güçlendi!”

Mez.52: 8 Ama ben Tanrı’nın evinde yeşeren zeytin ağacı gibiyim, Sonsuza dek Tanrı’nın sevgisine güvenirim.

Mez.52: 9 Sürekli sana şükrederim yaptıkların için, Sadık kullarının önünde umut bağlarım, Çünkü adın iyidir.

53. Mezmur(Mez.14)

Müzik şefi için – Mahalat*fu* |imakamında Davut’un Maskili

BÖLÜM 53

Mez.53: 1 Akılsız içinden, “Tanrı yok!” der. İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, İyilik eden yok.D Not “Mahalat”: Bir müzik terimi, büyük olasılıkla “Nefesli sazlar”.

Mez.53: 2 Tanrı göklerden bakar oldu insanlara, Akıllı, Tanrı’ya yönelen biri var mı diye.

Mez.53: 3 Hepsi saptı, Tümü yozlaştı, İyilik eden yok, Bir kişi bile!

Mez.53: 4 Suç işleyenler görmüyor mu? Halkımı ekmek yer gibi yiyor, Tanrı’ya yakarmıyorlar.

Mez.53: 5 Ama korkulmayacak yerde korkacaklar, Çünkü Tanrı seni kuşatanların kemiklerini dağıtacak, Onları reddettiği için hepsini utandıracak.

Mez.53: 6 Keşke İsrail’in kurtuluşu Siyon’dan gelse! Tanrı halkını eski gönencine kavuşturunca, Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.

54. Mezmur

Müzik şefi için – Telli sazlarla Davut’un MaskiliZifliler gelip Saul’a: “Davut aramızdagizleniyor” dedikleri zaman

BÖLÜM 54

Mez.54: 1 Ey Tanrı, beni adınla kurtar, Gücünle akla beni!

Mez.54: 2 Ey Tanrı, duamı dinle, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

Mez.54: 3 Çünkü küstahlar bana saldırıyor, Zorbalar canımı almak istiyor, Tanrı’ya aldırmıyorlar. *

Mez.54: 4 İşte Tanrı benim yardımcımdır, Tek desteğim Rab’dir.

Mez.54: 5 Düşmanlarım yaptıkları kötülüğün cezasını bulsun, Sadakatin uyarınca yok et onları.

Mez.54: 6 Ya RAB, sana gönülden bir kurban sunacağım, Adına şükredeceğim, çünkü adın iyidir.

Mez.54: 7 Beni bütün sıkıntılarımdan kurtardın, Gözlerim düşmanlarımın yok oluşunu gördü.

55. MezmurMüzik şefi için – Telli sazlarla Davut’un Maskili

BÖLÜM 55

Mez.55: 1 Ey Tanrı, kulak ver duama, Sırt çevirme yalvarışıma!

Mez.55: 2 Dikkatini çevir, yanıt ver bana. Düşüncelerim beni rahatsız ediyor, şaşkınım

Mez.55: 3 Düşman sesinden, kötünün baskısından; Çünkü sıkıntıya sokuyorlar beni, Öfkeyle üstüme üstüme geliyorlar.

Mez.55: 4 Yüreğim sızlıyor içimde, Ölüm dehşeti çöktü üzerime.

Mez.55: 5 Korku ve titreme sardı beni, Ürperti kapladı içimi.

Mez.55: 6 “Keşke güvercin gibi kanatlarım olsaydı!” Dedim kendi kendime, “Uçar, rahatlardım.

Mez.55: 7 Uzaklara kaçar, Çöllerde konaklardım. *

Mez.55: 8 Sert rüzgara, kasırgaya karşı Hemen bir barınak bulurdum.”

Mez.55: 9 Şaşkına çevir kötüleri, ya Rab, karıştır dillerini, Çünkü kentte şiddet ve çatışma görüyorum.

Mez.55: 10 Gece gündüz kent surları üzerinde dolaşırlar, Haksızlık, fesat dolu kentin içi.

Mez.55: 11 Yıkıcılık kentin göbeğinde, Zorbalık, hile eksilmez meydanından.

Mez.55: 12 Beni aşağılayan bir düşman olsaydı, Katlanabilirdim; Bana küstahlık eden bir hasım olsaydı, Gizlenebilirdim.

Mez.55: 13 Ama sensin, bana denk, Yoldaşım, yakın arkadaşım.

Mez.55: 14 Birlikte tatlı tatlı yarenlik eder, Toplulukla Tanrı’nın evine giderdik.

Mez.55: 15 Ölüm yakalasın düşmanlarımı ansızın, Diri diri ölüler diyarına insinler; Çünkü içleri ve evleri kötülük dolu.

Mez.55: 16 Bense Tanrı’ya seslenirim, RAB kurtarır beni.

Mez.55: 17 Sabah, öğlen, akşam kederimden feryat ederim, O işitir sesimi.

Mez.55: 18 Bana karşı girişilen savaştan Esenlikle kurtarır canımı, Sayısı çok da olsa karşıtlarımın.

Mez.55: 19 Öncesizlikten bu yana tahtında oturan Tanrı, Duyacak ve ezecek onları. Çünkü hiç değişmiyor Ve Tanrı’dan korkmuyorlar.

Mez.55: 20 Yoldaşım dostlarına saldırarak Yaptığı antlaşmayı bozdu.

Mez.55: 21 Ağzından bal damlar, Ama yüreğinde savaş var. Sözleri yağdan yumuşak, Ama yalın birer kılıçtır.

Mez.55: 22 Yükünü RAB’be bırak, O sana destek olur. Asla izin vermez Doğru insanın sarsılmasına.

Mez.55: 23 Ama sen, ey Tanrı, ölüm çukuruna atacaksın kötüleri, Günlerinin yarısını görmeyecek katillerle hainler; Bense sana güveniyorum.

56. MezmurMüzik şefi için”Uzak Yabanıl Fıstık Ağaçlarındaki Güvercin” makamında Davut’un Miktamı -Gat Kenti’nde Filistliler kendisini yakaladığı zaman

BÖLÜM 56

Mez.56: 1 Acı bana, ey Tanrı, Çünkü ayak altında çiğniyor insanlar beni, Gün boyu saldırıp eziyorlar.

Mez.56: 2 Düşmanlarım ayak altında çiğniyor beni her gün, Küstahça saldırıyor çoğu.

Mez.56: 3 Sana güvenirim korktuğum zaman.

Mez.56: 4 Tanrı’ya, sözünü övdüğüm Tanrı’ya Güvenirim ben, korkmam. İnsan bana ne yapabilir?

Mez.56: 5 Gün boyu sözlerimi çarpıtıyorlar, Hakkımda hep kötülük tasarlıyorlar.

Mez.56: 6 Fesatlık için uğraşıyor, pusuya yatıyor, Adımlarımı gözlüyor, canımı almak istiyorlar.

Mez.56: 7 Kötülüklerinin cezasından kurtulacaklar mı? Ey Tanrı, halkları öfkeyle yere çal!

Mez.56: 8 Çektiğim acıları kaydettin, Gözyaşlarımı tulumunda biriktirdin! Bunlar defterinde yazılı değil mi?

Mez.56: 9 Seslendiğim zaman, Düşmanlarım geri çekilecek. Biliyorum, Tanrı benden yana.

Mez.56: 10 Sözünü övdüğüm Tanrı’ya, Sözünü övdüğüm RAB’be,

Mez.56: 11 Tanrı’ya güvenirim ben, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

Mez.56: 12 Ey Tanrı, sana adaklar adamıştım, Şükran kurbanları sunmalıyım şimdi.

Mez.56: 13 Çünkü canımı ölümden kurtardın, Ayaklarımı tökezlemekten korudun; İşte yaşam ışığında, Tanrı huzurunda yürüyorum.

57. Mezmur(Mez.108:1-5)

Müzik şefi için – “Yok Etme” makamında Davut’un Miktamı -Saul’dan kaçıp mağaraya sığındığı zaman

BÖLÜM 57

Mez.57: 1 Acı bana, ey Tanrı, acı, Çünkü sana sığınıyorum; Felaket geçinceye kadar, Kanatlarının gölgesine sığınacağım.

Mez.57: 2 Yüce Tanrı’ya, Benim için her şeyi yapan Tanrı’ya sesleniyorum.

Mez.57: 3 Gökten gönderip beni kurtaracak, Beni ezmek isteyenleri azarlayacak, * Sevgisini, sadakatini gösterecektir.

Mez.57: 4 Aslanların arasındayım, Alev kusan insanlar arasında yatarım, Mızrak gibi, ok gibi dişleri, Keskin kılıç gibi dilleri.

Mez.57: 5 Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

Mez.57: 6 Ayaklarım için ağ serdiler, Çöktüm; Yoluma çukur kazdılar, İçine kendileri düştüler.

Mez.57: 7 Kararlıyım, ey Tanrı, kararlıyım, Ezgiler, ilahiler söyleyeceğim.

Mez.57: 8 Uyan, ey canım, Uyan, ey lir, ey çenk, Seheri ben uyandırayım!

Mez.57: 9 Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya Rab, Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.

Mez.57: 10 Çünkü sevgin göklere erişir, Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

Mez.57: 11 Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

58. MezmurMüzik şefi için – “Yok Etme” makamında Davut’un Miktamı

BÖLÜM 58

Mez.58: 1 Ey yöneticiler*fü*, gerçekten adil mi karar verirsiniz? Doğru mu yargılarsınız insanları?D Not 58:1 “Yöneticiler” ya da “Dilsizler”.

Mez.58: 2 Hayır! Hep haksızlık tasarlarsınız içinizde, Zorbalık saçar elleriniz yeryüzüne.

Mez.58: 3 Kötüler daha ana rahmindeyken yoldan çıkar, Doğdu doğalı yalan söyleyerek sapar.

Mez.58: 4 Zehirleri yılan zehiri gibidir. Kulakları tıkalı bir kobrayı andırırlar,

Mez.58: 5 Usta büyücülerin, Afsuncuların sesini duymak istemeyen bir kobrayı.

Mez.58: 6 Ey Tanrı, kır onların ağzında dişlerini, Sök genç aslanların azı dişlerini, ya RAB!

Mez.58: 7 Akıp giden su gibi yok olsunlar. Yaylarını gerince oklarının ucu kırılsın.

Mez.58: 8 Süründükçe eriyen sümüklüböceğe dönsünler. Düşük çocuk gibi güneş yüzü görmesinler.

Mez.58: 9 Kazanlarınız diken ateşini daha duymadan, Yaşı da kurusu da kasırgayla savrulacak kötülerin.

Mez.58: 10 Doğru adam alınan öcü görünce sevinecek Ve ayaklarını kötünün kanında yıkayacak.

Mez.58: 11 O zaman insanlar, “Gerçekten doğrulara ödül var” diyecek, “Gerçekten dünyayı yargılayan bir Tanrı var.”

59. Mezmur

Müzik şefi için – “Yok Etme” makamında Davut’un Miktamı – Saul’un Davut’u öldürtmek için adam gönderip evini gözetlediği zaman

BÖLÜM 59

Mez.59: 1 Kurtar beni düşmanlarımdan, ey Tanrım, Kalem ol hasımlarıma karşı.

Mez.59: 2 Kurtar beni suç işleyenlerden, Uzak tut kanlı katillerden.

Mez.59: 3 Bak, canımı almak için pusu kuruyorlar, Güçlüler bana karşı birleşiyorlar, Oysa başkaldırmadım, günahım yok, ya RAB.

Mez.59: 4 Suç işlemediğim halde, Koşuşup hazırlanıyorlar. Kalk bana yardım etmek için, halime bak!

Mez.59: 5 Sen, ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, İsrail’in Tanrısı, Uyan bütün ulusları cezalandırmak için, Acıma bu suçlu hainlere! *

Mez.59: 6 Akşam döner, köpek gibi hırlayıp Sinsi sinsi kenti dolaşırlar.

Mez.59: 7 Bak, neler dökülür ağızlarından, Kılıç çıkar dudaklarından. “Kim duyacak?” derler.

Mez.59: 8 Ama sen onlara gülersin, ya RAB, Bütün uluslarla eğlenirsin.

Mez.59: 9 Gücüm sensin, seni gözlüyorum, Çünkü kalemsin, ey Tanrı.

Mez.59: 10 Tanrım sevgisiyle karşılar beni, Bana düşmanlarımın yıkımını gösterir.

Mez.59: 11 Onları öldürme, yoksa halkım unutur, Gücünle dağıt ve alçalt onları, Ya Rab, kalkanımız bizim.

Mez.59: 12 Ağızlarının günahı, dudaklarından çıkan söz yüzünden, Gururlarının tuzağına düşsünler. Okudukları lanet, söyledikleri yalan yüzünden

Mez.59: 13 Yok et onları gazabınla, yok et, tükensinler; Bilsinler ki, Tanrı’nın egemenliği Yakup soyundan Yeryüzünün ucuna kadar ulaşır.

Mez.59: 14 Akşam döner, köpek gibi hırlayıp Sinsi sinsi kenti dolaşırlar.

Mez.59: 15 Yiyecek bulmak için gezerler,Doymazlarsa ulurlar.

Mez.59: 16 Bense gücün için sabah ezgiler söyleyecek, Sevgini sevinçle dile getireceğim. Çünkü sen bana kale, Sıkıntılı günümde sığınak oldun.

Mez.59: 17 Gücüm sensin, seni ilahilerle öveceğim, Çünkü kalem, beni seven Tanrı sensin.

60. Mezmur

Müzik şefi için – “Antlaşma Zambağı” makamında Davut’un öğretici MiktamıDavut’un Aram-Naharayimliler |ive Aram-Sovalılar’la çarpıştığı ve Yoav geri dönüp Tuz Vadisi’nde on iki bin Edomlu öldürdüğü zaman

BÖLÜM 60

Mez.60: 1 Bizi reddettin, parladın bize karşı, ey Tanrı, Öfkelendin; eski halimize döndür bizi!

Mez.60: 2 Salladın yeri, yarıklar açtın; Onar çatlaklarını, çünkü yer sarsılıyor.

Mez.60: 3 Halkına sıkıntı çektirdin, Sersemletici bir şarap içirdin bize.

Mez.60: 4 Sancak verdin senden korkanlara, Okçulara karşı*fv* açsınlar diye. *D Not 60:4 “Okçulara karşı” ya da “Doğruluk uğruna”.

Mez.60: 5 Kurtar bizi sağ elinle, yardım et, Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

🔴🔴🔴⚫⚫⚫Mez.60: 6 Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde: “Şekem’i sevinçle bölüştürecek, Sukkot Vadisi’ni ölçeceğim.

Mez.60: 7 Gilat benimdir, Manaşşe de benim, Efrayim miğferim, Yahuda asam.

Mez.60: 8 Moav yıkanma leğenim, Edom’un üzerine çarığımı fırlatacağım*fy*, Filist’e zaferle haykıracağım.”D Not 60:8 “Çarığımı fırlatacağım”: Eski törelere göre çarığın fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.

Mez.60: 9 Kim beni surlu kente götürecek? Kim bana Edom’a kadar yol gösterecek?

Mez.60: 10 Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi? Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

Mez.60: 11 Yardım et bize düşmana karşı, Çünkü boştur insan yardımı.

Mez.60: 12 Tanrı’yla zafer kazanırız, O çiğner düşmanlarımızı.

61. MezmurMüzik şefi için – Telli sazlarla – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 61

Mez.61: 1 Ey Tanrı, yakarışımı işit, Duama kulak ver!

Mez.61: 2 Sana seslenirim yeryüzünün öbür ucundan, Yüreğime hüzün çökünce. Erişemeyeceğim yüksek bir kayaya çıkar beni,

Mez.61: 3 Çünkü sen benim için sığınak, Düşmana karşı güçlü bir kule oldun.

Mez.61: 4 Çadırında sonsuza dek oturmak Ve kanatlarının gölgesine sığınmak isterim. *

Mez.61: 5 Çünkü sen, ey Tanrı, adaklarımı duydun, Adından korkanların mirasını bana verdin.

Mez.61: 6 Kralın günlerine gün kat, Yılları yüzyıllar olsun!

Mez.61: 7 Tanrı’nın huzurunda sonsuza dek tahtında otursun; Onu sevgin ve sadakatinle koru!

Mez.61: 8 O zaman adını hep ilahilerle öveceğim, Her gün adaklarımı yerine getireceğim.

62. MezmurMüzik Şefi Yedutun için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 62

Mez.62: 1 Canım yalnız Tanrı’da huzur bulur, Kurtuluşum O’ndan gelir.

Mez.62: 2 Tek kayam, kurtuluşum, Kalem O’dur, asla sarsılmam.

Mez.62: 3 Birini ezmek için daha ne vakte kadar Hep birlikte üstüne saldıracaksınız, Eğri bir duvara, Yerinden oynamış bir çite saldırır gibi?

Mez.62: 4 Tek düşünceleri onu doruktan indirmektir. Yalandan zevk alırlar. Ağızlarıyla hayırdua ederken, İçlerinden lanet okurlar. *

Mez.62: 5 Ey canım, yalnız Tanrı’da huzur bul, Çünkü umudum O’ndadır.

Mez.62: 6 Tek kayam, kurtuluşum, Kalem O’dur, sarsılmam.

Mez.62: 7 Kurtuluşum ve onurum Tanrı’ya bağlıdır, Güçlü kayam, sığınağım O’dur.

Mez.62: 8 Ey halkım, her zaman O’na güven, İçini dök O’na, Çünkü Tanrı sığınağımızdır.

Mez.62: 9 Sıradan insan ancak bir soluk, Soylu insansa bir yalandır. Tartıya konduğunda ikisi birlikte soluktan hafiftir.

Mez.62: 10 Zorbalığa güvenmeyin, yağma malla övünmeyin; Varlığınız artsa bile, ona gönül bağlamayın.

Mez.62: 11 Tanrı bir şey söyledi, Ben iki şey duydum: Güç Tanrı’nındır,

Mez.62: 12 Sevgi de senin, ya Rab! Çünkü sen herkese, yaptığının karşılığını verirsin.

63. MezmurYahuda kırlarında bulunduğu zaman – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 63

Mez.63: 1 Ey Tanrı, sensin benim Tanrım, Seni çok özlüyorum, Canım sana susamış, Kurak, yorucu, susuz bir diyarda, Bütün varlığımla seni arıyorum.

Mez.63: 2 Kutsal yerde baktım sana, Gücünü, görkemini görmek için.

Mez.63: 3 Senin sevgin yaşamdan iyidir, Bu yüzden dudaklarım seni yüceltir.

Mez.63: 4 Ömrümce sana övgüler sunacağım, Senin adınla ellerimi kaldıracağım.

Mez.63: 5 Zengin yiyeceklere doyarcasına doyacağım sana, Şakıyan dudaklarla ağzım sana övgüler sunacak.

Mez.63: 6 Yatağıma uzanınca seni anarım, Gece boyunca derin derin seni düşünürüm.

Mez.63: 7 Çünkü sen bana yardımcı oldun, Kanatlarının gölgesinde sevincimi dile getiririm.

Mez.63: 8 Canım sana sımsıkı sarılır, Sağ elin bana destek olur.

Mez.63: 9 Ama canımı almak isteyenler, Yerin derinliklerine inecek,

Mez.63: 10 Kılıcın ağzına atılacak, Çakallara yem olacak.

Mez.63: 11 Kralsa Tanrı’da sevinç bulacak. Tanrı’nın adıyla ant içenlerin hepsi övünecek, Yalancıların ağzıysa kapanacak.

64. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 64

Mez.64: 1 Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman, Hayatımı düşman korkusundan koru.

Mez.64: 2 Kötülerin gizli tasarılarından, O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.

Mez.64: 3 Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş, Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,

Mez.64: 4 Pusularından masum insanın üzerine atmak için. Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.

Mez.64: 5 Birbirlerini kötülük yapmaya iter, Gizli tuzaklar tasarlarken, “Kim görecek?” derler.

Mez.64: 6 Haksızlık yapmayı düşünür, “Kusursuz bir plan yaptık!” derler. İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.

Mez.64: 7 Ama Tanrı onlara ok atacak, Ansızın yaralanacaklar.

Mez.64: 8 Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar, Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.

Mez.64: 9 Bütün insanlar korkuya kapılacak, Tanrı’nın işini duyuracak, O’nun yaptıkları üzerinde düşünecekler.

Mez.64: 10 Doğru insan RAB’de sevinç bulacak, O’na sığınacak, Bütün temiz yürekliler O’nu övecek.

65. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru – İlahi

BÖLÜM 65

Mez.65: 1 Ey Tanrı, Siyon’da seni övgü bekliyor*fz*, Yerine getirilecek sana adanan adaklar.D Not 65:1 Septuaginta, Süryanice “Seni övgü bekliyor”,Masoretik metin “Senin için sessizlik övgü”.

Mez.65: 2 Ey sen, duaları işiten, Bütün insanlar sana gelecek.

Mez.65: 3 Suçlarımızın altında ezildik, Ama sen isyanlarımızı bağışlarsın.

Mez.65: 4 Ne mutlu avlularında otursun diye Seçip kendine yaklaştırdığın kişiye! Evinin, kutsal tapınağının Nimetlerine doyacağız.

Mez.65: 5 Ey bizi kurtaran Tanrı, Müthiş işler yaparak Zaferle yanıtlarsın bizi. Sen yeryüzünün dört bucağında, Uzak denizlerdekilerin umudusun;

Mez.65: 6 Kudret kuşanan, Gücüyle dağları kuran,

Mez.65: 7 Denizlerin kükremesini, Dalgaların gümbürtüsünü, Halkların kargaşasını yatıştıran sensin.

Mez.65: 8 Dünyanın öbür ucunda yaşayanlar Korkuya kapılır senin belirtilerin karşısında. Doğudan batıya kadar insanlara Sevinç çığlıkları attırırsın.

Mez.65: 9 Toprağa bakar, çok verimli kılarsın, Onu zenginliğe boğarsın. Ey Tanrı, ırmakların suyla doludur, İnsanlara tahıl sağlarsın, Çünkü sen toprağı şöyle hazırlarsın:

Mez.65: 10 Sabanın açtığı yarıkları bolca sular, Sırtlarını düzlersin. Yağmurla toprağı yumuşatır, Ürünlerine bereket katarsın.

Mez.65: 11 İyiliklerinle yılı taçlandırırsın, Arabalarının geçtiği yollardan bolluk akar,

Mez.65: 12 Otlaklar yeşillenir, Tepeler sevince bürünür,

Mez.65: 13 Çayırlar sürülerle bezenir, Vadiler ekinle örtünür, Sevinçten haykırır, ezgi söylerler.

66. MezmurMüzik şefi için – İlahi – Mezmur

BÖLÜM 66

Mez.66: 1 Ey yeryüzündeki bütün insanlar, Tanrı’ya sevinç çığlıkları atın!

Mez.66: 2 Adının yüceliğine ilahiler söyleyin, O’na görkemli övgüler sunun!

Mez.66: 3 “Ne müthiş işlerin var!” deyin Tanrı’ya, “Öyle büyük gücün var ki, Düşmanların eğiliyor önünde.

Mez.66: 4 Bütün yeryüzü sana tapınıyor, İlahiler okuyor, adını ilahilerle övüyor.” *

Mez.66: 5 Gelin, bakın Tanrı’nın neler yaptığına! Ne müthiş işler yaptı insanlar arasında:

Mez.66: 6 Denizi karaya çevirdi, Atalarımız yaya geçtiler ırmaktan. Yaptığına sevindik orada.

Mez.66: 7 Kudretiyle sonsuza dek egemenlik sürer, Gözleri ulusları süzer; Başkaldıranlar gurura kapılmasın!

Mez.66: 8 Ey halklar, Tanrımız’a şükredin, Övgülerini duyurun.

Mez.66: 9 Hayatımızı koruyan, Ayaklarımızın kaymasına izin vermeyen O’dur.

Mez.66: 10 Sen bizi sınadın, ey Tanrı, Gümüş arıtır gibi arıttın.

Mez.66: 11 Ağa düşürdün bizi, Sırtımıza ağır yük vurdun.

Mez.66: 12 İnsanları başımıza çıkardın, Ateşten, sudan geçtik. Ama sonra bizi bolluğa kavuşturdun.

Mez.66: 13 Yakmalık sunularla* evine gireceğim, Adaklarımı yerine getireceğim,

Mez.66: 14 Sıkıntı içindeyken dudaklarımdan dökülen, Ağzımdan çıkan adakları.

Mez.66: 15 Yakılan koçların dumanıyla semiz hayvanlardan Sana yakmalık sunular sunacağım, Tekeler, sığırlar kurban edeceğim.

Mez.66: 16 Gelin, dinleyin, ey sizler, Tanrı’dan korkanlar, Benim için neler yaptığını size anlatayım.

Mez.66: 17 Ağzımla O’na yakardım, Övgüsü dilimden düşmedi.

Mez.66: 18 Yüreğimde kötülüğe yer verseydim, Rab beni dinlemezdi.

Mez.66: 19 Oysa Tanrı dinledi beni, Kulak verdi duamın sesine.

Mez.66: 20 Övgüler olsun Tanrı’ya, Çünkü duamı geri çevirmedi, Sevgisini benden esirgemedi.

67. MezmurMüzik şefi için – Telli sazlarla – Mezmur – İlahi

BÖLÜM 67

Mez.67: 1 Tanrı bize lütfetsin, bolluk versin, Yüzünün ışığı üzerimize parlasın. *

Mez.67: 2 Öyle ki, yeryüzünde yolun, Bütün uluslar arasında kurtarıcı gücün bilinsin.

Mez.67: 3 Halklar sana şükretsin, ey Tanrı, Bütün halklar sana şükretsin!

Mez.67: 4 Uluslar sevinsin, sevinçten çığlık atsın, Çünkü sen halkları adaletle yargılarsın, Yeryüzündeki uluslara yol gösterirsin.

Mez.67: 5 Halklar sana şükretsin, ey Tanrı, Bütün halklar sana şükretsin!

Mez.67: 6 Toprak ürününü verdi, Tanrı, Tanrımız, bizi bolluğa kavuştursun.

Mez.67: 7 Tanrı bize bolluk versin, Dünyanın dört bucağındakiler O’ndan korksun!

68. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru – İlahi

BÖLÜM 68

Mez.68: 1 Kalksın Tanrı, dağılsın düşmanları, Kaçsın önünden O’ndan nefret edenler!

Mez.68: 2 Dağıtsın onları dağılan duman gibi; Ateşin karşısında eriyen balmumu gibi Yok olsun kötüler Tanrı’nın önünde!

Mez.68: 3 Ancak doğrular sevinsin, Bayram etsinler Tanrı’nın önünde, Neşeyle coşsunlar.

Mez.68: 4 Tanrı’ya ezgiler söyleyin, adını ilahilerle övün, Çölleri geçecek biniciye yol hazırlayın*fa*; O’nun adı RAB’dir, bayram edin önünde!D Not 68:4 “Çölleri geçecek biniciye yol hazırlayın” ya da “Bulutlara binmiş olana ezgiler sunun”.

Mez.68: 5 Kutsal konutundaki Tanrı, Öksüzlerin babası, dul kadınların savunucusudur.

Mez.68: 6 Tanrı kimsesizlere ev verir, Tutsakları özgürlüğe ve gönence kavuşturur, Ama başkaldıranlar kurak yerde oturur.

Mez.68: 7 Ey Tanrı, sen halkına öncülük ettiğinde, Çölde yürüdüğünde, *

Mez.68: 8 Yer sarsıldı, Göklerden yağmur boşandı Tanrı’nın önünde, Sina Dağı sarsıldı Tanrı’nın, İsrail’in Tanrısı’nın önünde.

Mez.68: 9 Bol yağmurlar yağdırdın, ey Tanrı, Canlandırdın yorgun düşen yurdunu.

Mez.68: 10 Halkın oraya yerleşti, İyiliğinle mazlumların geçimini sağladın, ey Tanrı.

Mez.68: 11 Rab buyruk verdi, Büyük bir kadın topluluğu duyurdu müjdeyi:

Mez.68: 12 “Kaçıyor, kaçıyor orduların kralları! Evi bekleyen kadınlar ganimeti paylaşıyor.

Mez.68: 13 Ağılların arasında uyurken, Kanatları gümüş, tüyleri pırıl pırıl altınla kaplı Bir güvercine benzersiniz.”

Mez.68: 14 Her Şeye Gücü Yeten, kralları dağıtırken, Sanki Salmon Dağı’na kar yağıyordu.

Mez.68: 15 Ey Başan Dağı, Tanrı Dağı! Ey Başan Dağı, dorukları ulu dağ!

Mez.68: 16 Ey ulu dağlar, niçin yan gözle bakıyorsunuz Tanrı’nın yerleşmek için seçtiği dağa? Evet, RAB orada sonsuza dek oturacaktır.

Mez.68: 17 Tanrı’nın savaş arabaları sayısızdır, Rab kutsallık içinde Sina’dan geldi.

Mez.6818 Sen yükseğe çıktın, tutsakları peşine taktın, İnsanlardan, başkaldıranlardan bile armağanlar aldın, Oraya yerleşmek için, ya RAB Tanrı.

Mez.68: 19 Her gün yükümüzü taşıyan Rab’be, Bizi kurtaran Tanrı’ya övgüler olsun.

Mez.68: 20 Tanrımız kurtarıcı bir Tanrı’dır, Ölümden kurtarış yalnız Egemen RAB’be özgüdür.

Mez.68: 21 Kuşkusuz Tanrı düşmanlarının başını, Suçlu yaşayanların kıllı kafasını ezer.

Mez.68: 22 Rab, “Onları Başan’dan, Denizin derinliklerinden geri getireceğim” der,

Mez.68: 23 “Öyle ki, ayaklarını düşmanlarının kanına batırasın, Köpeklerinin dili de onlardan payını alsın.”

Mez.68: 24 Ey Tanrı, senin zafer alayını, Tanrım’ın, Kralım’ın kutsal yere törenle gelişini gördüler:

Mez.68: 25 Başta okuyucular, arkada çalgıcılar, Ortada tef çalan genç kızlar.

Mez.68: 26 “Ey sizler, İsrail soyundan gelenler, Toplantılarınızda Tanrı’ya, RAB’be övgüler sunun!”

Mez.68: 27 Önde en küçük oymak Benyamin, Kalabalık halinde Yahuda önderleri, Zevulun ve Naftali önderleri oradalar!

Mez.68: 28-29 Ey Tanrı, Yeruşalim’deki tapınağından göster gücünü, Bizim için kullandığın gücünü, ey Tanrı. Krallar sana armağanlar sunacak.

Mez.68: 30 Azarla kamışlar arasında yaşayan hayvanı, Halkların buzağılarıyla boğalar sürüsünü*fb*, Çiğne ayaklarınla gümüşe gönül verenleri, Dağıt savaştan zevk alan halkları!D Not 68:30 Bu dizede geçen “Hayvan” Mısır’ı, “Buzağılarlaboğalar” ise irili ufaklı ulusları simgelemektedir.

Mez.68: 31 Mısır’dan elçiler gelecek, Kûşlular* ellerini Tanrı’ya doğru kaldırıverecek.

Mez.68: 32 Ey yeryüzünün krallıkları, Tanrı’ya ezgiler söyleyin, İlahilerle övün Rab’bi,

Mez.68: 33 Göklere, kadim göklere binmiş olanı. İşte sesiyle, güçlü sesiyle gürlüyor!

Mez.68: 34 Tanrı’nın gücünü tanıyın; O’nun yüceliği İsrail’in üzerinde, Gücü göklerdedir.

Mez.68: 35 Ne heybetlisin, ey Tanrı, tapınağında! İsrail’in Tanrısı’na, Halkına güç, kudret veren Tanrı’ya övgüler olsun!

69. MezmurMüzik şefi için – “Zambaklar” makamında – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 69

Mez.69: 1 Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.

Mez.69: 2 Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.

Mez.69: 3 Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım’ı beklemekten.

Mez.69: 4 Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?

Mez.69: 5 Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.

Mez.69: 6 Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail’in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!

Mez.69: 7 Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.

Mez.69: 8 Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.

Mez.69: 9 Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.

Mez.69: 10 Oruç* tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.

Mez.69: 11 Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.

Mez.69: 12 Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.

Mez.69: 13 Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.

Mez.69: 14 Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.

Mez.69: 15 Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.

Mez.69: 16 Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!

Mez.69: 17 Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!

Mez.69: 18 Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.

Mez.69: 19 Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.

Mez.69: 20 Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.

Mez.69: 21 Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.

Mez.69: 22 Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!

Mez.69: 23 Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!

Mez.69: 24 Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!

Mez.69: 25 Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!

Mez.69: 26 Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.

Mez.69: 27 Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!

Mez.69: 28 Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!

Mez.69: 29 Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!

Mez.69: 30 Tanrı’nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O’nu yücelteceğim.

Mez.69: 31 RAB’bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.

Mez.69: 32 Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı’ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.

Mez.69: 33 Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.

Mez.69: 34 O’na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!

Mez.6935 Çünkü Tanrı Siyon’u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.

Mez.69: 36 Kullarının çocukları orayı miras alacak, O’nun adını sevenler orada oturacak.

70. Mezmur(Mez.40: 13-17)Müzik şefi için – Anma sunusu için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 70

Mez.70: 1 Ey Tanrı, kurtar beni! Yardımıma koş, ya RAB!

Mez.70: 2 Utansın canımı almaya çalışanlar, Yüzleri kızarsın! Geri dönsün zararımı isteyenler, Rezil olsunlar!

Mez.70: 3 Bana, “Oh! Oh!” çekenler Geri çekilsin utançlarından!

Mez.70: 4 Sende neşe ve sevinç bulsun Bütün sana yönelenler! “Tanrı yücedir!” desin hep Senin kurtarışını özleyenler!

Mez.70: 5 Bense, mazlum ve yoksulum, Ey Tanrı, yardımıma koş! Yardımcım ve kurtarıcım sensin, Geç kalma, ya RAB!

71. Mezmur(Mez.31: 1-4)

BÖLÜM 71

Mez.71: 1 Ya RAB, sana sığınıyorum, Utandırma beni hiçbir zaman!

Mez.71: 2 Adaletinle kurtar beni, tehlikeden uzaklaştır, Kulak ver bana, kurtar beni!

Mez.71: Sığınacak kayam ol, Her zaman başvurabileceğim; Buyruk ver, kurtulayım, Çünkü kayam ve kalem sensin.

Mez.71: 4 Ey Tanrım, kurtar beni Kötünün elinden, haksızın, gaddarın pençesinden!

Mez.71: Çünkü umudum sensin, ey Egemen RAB, Gençliğimden beri dayanağım sensin.

Mez.71: 6 Doğduğum günden beri sana güveniyorum, Beni ana rahminden çıkaran sensin. Övgülerim hep sanadır.

Mez.71: 7 Birçokları için iyi bir örnek oldum, Çünkü sen güçlü sığınağımsın.

Mez.71: 8 Ağzımdan sana övgü eksilmez, Gün boyu yüceliğini anarım.

Mez.71: 9 Yaşlandığımda beni reddetme, Gücüm tükendiğinde beni terk etme!

Mez.71: 10 Çünkü düşmanlarım benden söz ediyor, Beni öldürmek isteyenler birbirine danışıyor,

Mez.71: 11 “Tanrı onu terk etti” diyorlar, “Kovalayıp yakalayın, Kurtaracak kimsesi yok!”

Mez.71: 12 Ey Tanrı, benden uzak durma, Tanrım, yardımıma koş!

Mez.71: 13 Utansın, yok olsun beni suçlayanlar, Utanca, rezalete bürünsün kötülüğümü isteyenler.

Mez.71: 14 Ama ben her zaman umutluyum, Sana övgü üstüne övgü dizeceğim.

Mez.71: 15 Gün boyu senin zaferini, Kurtarışını anlatacağım, Ölçüsünü bilmesem de.

Mez.71: 16 Ey Egemen RAB, gelip yiğitliklerini, Senin, yalnız senin zaferini duyuracağım.

Mez.71: 17 Ey Tanrı, çocukluğumdan beri beni sen yetiştirdin, Senin harikalarını hâlâ anlatıyorum.

Mez.71: 18 Yaşlanıp saçlarıma ak düşse bile Terk etme beni, ey Tanrı, Gücünü gelecek kuşağa, Kudretini sonrakilere anlatana dek.

Mez.71: 19 Ey Tanrı, doğruluğun göklere erişiyor, Büyük işler yaptın, Senin gibisi var mı, ey Tanrı?

Mez.71: 20 Sen ki, bana birçok kötü sıkıntı gösterdin, Bana yeniden yaşam verecek, Beni toprağın derinliklerinden çıkaracaksın.

Mez.71: 21 Saygınlığımı artıracak, Yine beni avutacaksın.

Mez.71: 22 Ben de seni, Senin sadakatini çenkle öveceğim, ey Tanrım, Lir çalarak seni ilahilerle öveceğim, Ey İsrail’in Kutsalı!

Mez.71: 23 Seni ilahilerle överken, Dudaklarımla, varlığımla sevincimi dile getireceğim, Çünkü sen beni kurtardın.

Mez.71: 24 Dilim gün boyu senin zaferinden söz edecek, Çünkü kötülüğümü isteyenler Utanıp rezil oldu.

72. MezmurSüleyman’ın mezmuru

BÖLÜM 72

Mez.72: 1 Ey Tanrı, adaletini krala, Doğruluğunu kral oğluna armağan et.

Mez.72: 2 Senin halkını doğrulukla, Mazlum kullarını adilce yargılasın!

Mez.72: 3 Dağlar, tepeler, Halka adilce gönenç getirsin!

Mez.72: 4 Mazlumlara hakkını versin, Yoksulların çocuklarını kurtarsın, Zalimleriyse ezsin!

Mez.72: 5 Güneş ve ay durdukça, Kral kuşaklar boyunca yaşasın*fc*;D Not 72:5 Septuaginta “Kral kuşaklar boyunca yaşasın”, Masoretikmetin “Kuşaklar boyunca senden korksunlar.”

Mez.72: 6 Yeni biçilmiş çayıra düşen yağmur gibi, Toprağı sulayan bereketli yağmurlar gibi olsun!

Mez.72: 7 Onun günlerinde doğruluk serpilip gelişsin, Ay ışıdığı sürece esenlik artsın!

Mez.72: 8 Egemenlik sürsün denizden denize, Fırat’tan yeryüzünün ucuna dek!

Mez.72: 9 Çöl kabileleri diz çöksün önünde, Düşmanları toz yalasın.

Mez.72: 10 Tarşiş’in ve kıyı ülkelerinin kralları Ona haraç getirsin, Saba ve Seva kralları armağanlar sunsun!

Mez.72: 11 Bütün krallar önünde yere kapansın, Bütün uluslar ona kulluk etsin!

Mez.72: 12 Çünkü yardım isteyen yoksulu, Dayanağı olmayan düşkünü o kurtarır.

Mez.72: 13 Yoksula, düşküne acır, Düşkünlerin canını kurtarır.

Mez.72: 14 Baskıdan, zorbalıktan özgür kılar onları, Çünkü onun gözünde onların kanı değerlidir.

Mez.72: 15 Yaşasın kral! Ona Saba altını versinler; Durmadan dua etsinler onun için, Gün boyu onu övsünler!

Mez.72: 16 Ülkede bol buğday olsun, Dağ başlarında dalgalansın! Başakları Lübnan gibi verimli olsun, Kent halkı ot gibi serpilip çoğalsın!

Mez.72: 17 Kralın adı sonsuza dek yaşasın, Güneş durdukça adı var olsun, Onun aracılığıyla insanlar kutsansın, Bütün uluslar “Ne mutlu ona” desin!

Mez.72: 18 RAB Tanrı’ya, İsrail’in Tanrısı’na övgüler olsun, Harikalar yaratan yalnız O’dur.

Mez.72: 19 Yüce adına sonsuza dek övgüler olsun, Bütün yeryüzü O’nun yüceliğiyle dolsun! Amin! Amin!

Mez.72: 20 İşay oğlu Davut’un duaları burada bitiyor.

3.KİTAP

73. MezmurAsaf’ın mezmuru

BÖLÜM 73

Mez.73: 1 Tanrı gerçekten İsrail’e, Yüreği temiz olanlara karşı iyidir.

Mez.73: 2 Ama benim ayaklarım neredeyse tökezlemiş, Adımlarım az kalsın kaymıştı.

Mez.73: 3 Çünkü kötülerin gönencini gördükçe, Küstahları kıskanıyordum.

Mez.73: 4 Onlar acı nedir bilmezler, Bedenleri sağlıklı ve semizdir*fç*.D Not 73:4 “Onlar acı nedir bilmezler, bedenleri sağlıklı vesemizdir” ya da “Ölürken acı çekmezler, bedenleri semizdir”.

Mez.73: 5 Başkalarının derdini bilmez, Onlar gibi çile çekmezler.

Mez.73: 6 Bu yüzden gurur onların gerdanlığı, Zorbalık onları örten bir giysi gibidir.

Mez.73: 7 Şişmanlıktan gözleri dışarı fırlar, İçleri kötülük kazanı gibi kaynar.

Mez.73: 8 İnsanlarla eğlenir, kötü niyetle konuşur, Tepeden bakar, baskıyla tehdit ederler.

Mez.73: 9 Göklere karşı ağızlarını açarlar, Boş sözleri yeryüzünü dolaşır.

Mez.73: 10 Bu yüzden halk onlardan yana döner, Sözlerini ağzı açık dinler.

Mez.73: 11 Derler ki, “Tanrı nasıl bilir? Bilgisi var mı Yüceler Yücesi’nin?”

Mez.73: 12 İşte böyledir kötüler, Hep tasasız, sürekli varlıklarını artırırlar.

Mez.73: 13 Anlaşılan boş yere yüreğimi temiz tutmuşum, Ellerimi yıkamışım suçsuzum diye.

Mez.73: 14 Gün boyu içim içimi yiyor, Her sabah azap çekiyorum.

Mez.73: 15 “Ben de onlar gibi konuşayım” deseydim, Senin çocuklarına ihanet etmiş olurdum.

Mez.73: 16 Bunu anlamak için düşündüğümde, Zor geldi bana,

Mez.73: 17 Tanrı’nın Tapınağı’na girene dek; O zaman anladım sonlarının ne olacağını.

Mez.73: 18 Gerçekten onları kaygan yere koyuyor, Yıkıma sürüklüyorsun.

Mez.73: 19 Nasıl da bir anda yok oluyor, Siliniveriyorlar dehşet içinde!

Mez.73: 20 Uyanan birisi için rüya nasılsa, Sen de uyanınca, ya Rab, Hor göreceksin onların görüntüsünü.

Mez.73: 21 Kalbim kırıldığında, İçim acı dolduğunda,

Mez.73: 22 Akılsız ve bilgisizdim, Karşında bir hayvan gibi.

Mez.73: 23 Yine de sürekli seninleyim, Sağ elimden tutarsın beni.

Mez.73: 24 Öğütlerinle yol gösterir, Beni sonunda yüceliğe eriştirirsin.

Mez.73: 25 Senden başka kimim var göklerde? İstemem senden başkasını yeryüzünde.

Mez.73: 26 Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.

Mez.73: 27 Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri.

Mez.73: 28 Ama benim için en iyisi Tanrı’ya yakın olmaktır; Bütün işlerini duyurayım diye Sığınak yaptım Egemen RAB’bi kendime.

74. MezmurAsaf’ın Maskili

BÖLÜM 74

Mez.74: 1 Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?

Mez.74: 2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı’nı.

Mez.74: 3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.

Mez.74: 4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.

Mez.74: 5 Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.

Mez.74: 6 Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.

Mez.74: 7 Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.

Mez.74: 8 İçlerinden, “Hepsini ezelim!” dediler. Ülkede Tanrı’yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.

Mez.74: 9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek…

Mez.74: 10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?

Mez.74: 11 Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!

Mez.74: 12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.

Mez.74: 13 Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.

Mez.74: 14 Livyatan’ın* başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.

Mez.74: 15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.

Mez.74: 16 Gün senindir, gece de senin, Ay*fd* ve güneşi sen yerleştirdin,D Not 74:16 “Ay”: İbranice “Işık”. Ayı ya da yıldızları kastediyor.

Mez.74: 17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.

Mez.74: 18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.

Mez.74: 19 Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.

Mez.74: 20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.

Mez.74: 21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.

Mez.74: 22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!

Mez.74: 23 Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!

BÖLÜM 75

Mez.75: 1 Sana şükrederiz, ey Tanrı, Şükrederiz, çünkü sen yakınsın*fe*, Harikaların bunu gösterir.D Not 75:1 “Sen yakınsın”: İbranice “Adın yakındır”.

Mez.75: 2 “Belirlediğim zaman gelince, Doğrulukla yargılayacağım” diyor Tanrı,

Mez.75: 3 “Yeryüzü altüst olunca üzerindekilerle, Ben pekiştireceğim onun direklerini. *

Mez.75: 4 Övünenlere, ‘Övünmeyin artık! dedim; Kötülere, ‘Kaldırmayın başınızı*ff*!

Mez.75: 5 Kaldırmayın başınızı*ff*! Tepeden konuşmayın!”D Not 75:4,5 “Başınızı”: İbranice “Boynuzunuzu” (Boynuz güç simgesidir).

Mez.75: 6 Çünkü ne doğudan, ne batıdan, Ne de çöldeki dağlardan doğar yargı.

Mez.75: 7 Yargıç ancak Tanrı’dır, Birini alçaltır, birini yükseltir.

Mez.75: 8 RAB elinde dolu bir kâse* tutuyor, Köpüklü, baharat karıştırılmış şarap döküyor; Yeryüzünün bütün kötüleri Tortusuna dek yalayıp onu içiyor.

Mez.75: 9 Bense sürekli duyuracağım bunu, Yakup’un Tanrısı’nı ilahilerle öveceğim:

Mez.75: 10 “Kıracağım kötülerin bütün gücünü, Doğruların gücüyse yükseltilecek.”

76. MezmurMüzik şefi için – Telli sazlarla – Asaf’ın mezmuru – İlahi

BÖLÜM 76

Mez.76: 1 Yahuda’da Tanrı bilinir, İsrail’de adı uludur;

Mez.76: 2 Konutu Şalem’dedir*fg*, Yaşadığı yer Siyon’da.D Not 76:2 “Şalem”, yani “Yeruşalim”.

Mez.76: 3 Orada kırdı alevli okları, Kalkanı, kılıcı, savaş silahlarını. *

Mez.76: 4 Işıl ışıl parıldıyorsun, Avı bol dağlardan daha görkemli.

Mez.76: 5 Yağmaya uğradı yiğitler, Uykularına daldılar, En güçlüleri bile elini kıpırdatamaz oldu.

Mez.76: 6 Ey Yakup’un Tanrısı, sen kükreyince, Atlarla atlılar son uykularına daldılar.

Mez.76: 7 Yalnız sensin korkulması gereken, Öfkelenince kim durabilir karşında?

Mez.76: 8 Yargını göklerden açıkladın, Yeryüzü korkup sessizliğe büründü,

Mez.76: 9 Ey Tanrı, sen yargılamaya, Ülkedeki mazlumları kurtarmaya kalkınca.

Mez.76: 10 İnsanların gazabı bile sana övgüler doğuruyor, Gazabından kurtulanları çevrene topluyorsun.

Mez.76: 11 Adaklar adayın Tanrı’nız RAB’be, Yerine getirin adaklarınızı, Armağanlar sunun korkulması gereken Tanrı’ya, Bütün çevresindekiler.

Mez.76: 12 RAB önderlerin soluğunu keser, Korku salar yeryüzü krallarına.

77. MezmurMüzik Şefi Yedutun için – Asaf’ın mezmuru

BÖLÜM 77

Mez.77: 1 Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

Mez.77: 2 Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

Mez.77: 3 Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. *

Mez.77: 4 Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Mez.77: 5 Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Mez.77: 6 Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

Mez.77: 7 “Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

Mez.77: 8 Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

Mez.77: 9 Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?”

Mez.77: 10 Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Mez.77: 11 RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Mez.77: 12 Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Mez.77: 13 Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Mez.77: 14 Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Mez.77: 15 Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın.

Mez.77: 16 Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Mez.77: 17 Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

Mez.77: 18 Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

Mez.77: 19 Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Mez.77: 20 Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.

78. MezmurAsaf’ın Maskili

BÖLÜM 78

Mez.78: 1 Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

Mez.78: 2 Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

Mez.78: 3 Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

Mez.78: 4 Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

Mez.78: 5 RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

Mez.78: 6 Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

Mez.78: 7 Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

Mez.78: 8 Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

Mez.78: 9 Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

Mez.78: 10 Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

Mez.78: 11 Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

Mez.78: 12 Mısır’da, Soan*fh* bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.D Not 78:12 “Soan”: Tanis olduğu sanılıyor.

Mez.78: 13 Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

Mez.78: 14 Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

Mez.78: 15 Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

Mez.78: 16 Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

Mez.78: 17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

Mez.78: 18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

Mez.78: 19 “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

Mez.78: 20 “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

Mez.78: 21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

Mez.78: 22 Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

Mez.78: 23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

Mez.78: 24 Man* yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

Mez.78: 25 Meleklerin*fı* ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.D Not 78:25 “Meleklerin” ya da “Güçlülerin”.

Mez.78: 26 Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

Mez.78: 27 Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

Mez.78: 28 Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

Mez.78: 29 Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

Mez.78: 30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

Mez.78: 31 Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

Mez.78: 32 Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

Mez.78: 33 Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

Mez.78: 34 Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

Mez.78: 35 Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

Mez.78: 36 Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

Mez.78: 37 O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

Mez.78: 38 Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

Mez.78: 39 Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

Mez.78: 40 Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

Mez.78: 41 Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

Mez.78: 42 Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

Mez.78: 43 Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

Mez.78: 44 Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

Mez.78: 45 Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

Mez.78: 46 Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

Mez.78: 47 Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

Mez.78: 48 Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

Mez.78: 49 Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

Mez.78: 50 Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

Mez.78: 51 Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

Mez.78: 52 Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

Mez.78: 53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

Mez.78: 54 Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

Mez.78: 55 Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

Mez.78: 56 Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

Mez.78: 57 Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

Mez.78: 58 Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

Mez.78: 59 Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

Mez.78: 60 İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

Mez.78: 61 Kudretini*fi* tutsaklığa, Görkemini*fi* düşman eline teslim etti.D Not 78:61 Bu ayette geçen “Kudret” ve “Görkem” sözcükleriAntlaşma Sandığı’nı kastetmektedir.

Mez.78: 62 Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

Mez.78: 63 Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

Mez.78: 64 Kâhinleri* kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

Mez.78: 65 O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

Mez.78: 66 Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

Mez.78: 67 Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

Mez.78: 68 Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

Mez.78: 69 Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

Mez.78: 70 Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

Mez.78: 71 Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

Mez.78: 72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

79. MezmurAsaf’ın mezmuru

BÖLÜM 79

Mez.79: 1 Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı, Kutsal tapınağını kirletti, Yeruşalim’i taş yığınına çevirdi.

Mez.79: 2 Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara, Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler.

Mez.79: 3 Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalim’in çevresine, Onları gömecek kimse yok.

Mez.79: 4 Komşularımıza yüzkarası, Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk.

Mez.79: 5 Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi sürecek öfken, Alev gibi yanan kıskançlığın?

Mez.79: 6 Öfkeni seni tanımayan ulusların, Adını anmayan ülkelerin üzerine dök.

Mez.79: 7 Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, Yurdunu viraneye çevirdiler.

Mez.79: 8 Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme, Sevecenliğini hemen göster bize, Çünkü tükendikçe tükendik.

Mez.79: 9 Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı, Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!

Mez.79: 10 Niçin uluslar, “Nerede onların Tanrısı?” diye konuşsun, Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler, Gözlerimizle bunu görelim!

Mez.79: 11 Tutsakların iniltisi senin katına erişsin, Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.

Mez.79: 12 Komşularımızın sana ettikleri hakareti Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!

Mez.79: 13 Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları Sonsuza dek şükredeceğiz sana, Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.

80. MezmurMüzik şefi için – “Zambaklar Antlaşması” makamında – Asaf’ın mezmuru

BÖLÜM 80

Mez.80: 1 Kulak ver, ey İsrail’in çobanı, Ey Yusuf’u bir sürü gibi güden, Keruvlar* arasında taht kuran, Saç ışığını,

Mez.80: 2 Efrayim, Benyamin, Manaşşe önünde Uyandır gücünü, Gel, kurtar bizi!

Mez.80: 3 Bizi eski halimize kavuştur, ey Tanrı, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

Mez.80: 4 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Ne zamana dek halkının dualarına ateş püsküreceksin?

Mez.80: 5 Onlara ekmek yerine gözyaşı verdin, Ölçekler dolusu gözyaşı içirdin.

Mez.80: 6 Kavga nedeni ettin bizi komşularımıza, Düşmanlarımız alay ediyor bizimle.

Mez.80: 7 Bizi eski halimize kavuştur, Ey Her Şeye Egemen Tanrı, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

Mez.80: 8 Mısır’dan bir asma çubuğu getirdin, Ulusları kovup onu diktin.

Mez.80: 9 Onun için toprağı hazırladın, Kök saldı, bütün ülkeye yayıldı.

Mez.80: 10 Gölgesi dağları, Dalları koca sedir ağaçlarını kapladı.

Mez.80: 11 Sürgünleri Akdeniz’e, Filizleri Fırat’a dek uzandı.

Mez.80: 12 Niçin yıktın bağın duvarlarını? Yoldan geçen herkes üzümünü koparıyor,

Mez.80: 13 Orman domuzları onu yoluyor, Yabanıl hayvanlar onunla besleniyor.

Mez.80: 14 Ey Her Şeye Egemen Tanrı, ne olur, dön bize! Göklerden bak ve gör, İlgilen bu asmayla.

Mez.80: 15 İlgilen sağ elinin diktiği filizle, Kendine seçtiğin oğulla!

Mez.80: 16 Asman kesilmiş, yakılmış, Öfkeli bakışların yok etsin düşmanlarını!

Mez.80: 17 Elin, sağ kolun olan adamın üzerinde, Kendine seçtiğin insanın üzerinde olsun!

Mez.80: 18 O zaman senden asla ayrılmayacağız; Yaşam ver bize, adını analım!

Mez.80: 19 Ya RAB, ey Her Şeye Egemen Tanrı, Bizi eski halimize kavuştur, Yüzünün ışığıyla aydınlat, kurtulalım!

81. MezmurMüzik şefi için – Gittit üzerine – Asaf’ın mezmuru

BÖLÜM 81

Mez.81: 1 Sevincinizi dile getirin gücümüz olan Tanrı’ya, Sevinç çığlıkları atın Yakup’un Tanrısı’na!

Mez.81: 2 Çalgıya başlayın, tef çalın, Tatlı sesli lir ve çenk çınlatın.

Mez.81: 3 Yeni Ay’da, dolunayda, Boru çalın bayram günümüzde.

Mez.81: 4 Çünkü bu İsrail için bir kuraldır, Yakup’un Tanrısı’nın ilkesidir.

Mez.81: 5 Tanrı Mısır’a karşı yürüdüğünde, Yusuf soyuna koydu bu koşulu. Orada tanımadığım bir ses işittim:

Mez.81: 6 “Sırtındaki yükü kaldırdım, Ellerin küfeden kurtuldu” diyordu,

Mez.81: 7 “Sıkıntıya düşünce seslendin, seni kurtardım, Gök gürlemesinin ardından sana yanıt verdim, Meriva*fj* sularında seni sınadım. *D Not 81:7 “Meriva”: “Çıkışma” anlamına gelir (bkz. Çık.17:7).

Mez.81: 8 “Dinle, ey halkım, seni uyarıyorum; Ey İsrail, keşke beni dinlesen!

Mez.81: 9 Aranızda yabancı ilah olmasın, Başka bir ilaha tapmayın!

Mez.81: 10 Seni Mısır’dan çıkaran Tanrın RAB benim. Ağzını iyice aç, doldurayım!

Mez.81: 11 “Ama halkım sesimi dinlemedi, İsrail bana boyun eğmek istemedi.

Mez.81: 12 Ben de onları inatçı yürekleriyle baş başa bıraktım, Bildikleri gibi yaşasınlar diye.

Mez.81: 13 Keşke halkım beni dinleseydi, İsrail yollarımda yürüseydi!

Mez.81: 14 Düşmanlarını hemen yere serer, Hasımlarına el kaldırırdım!

Mez.81: 15 Benden nefret edenler bana boyun eğerdi, Bu böyle sonsuza dek sürerdi.

Mez.81: 16 Oysa sizleri en iyi buğdayla besler, Kayadan akan balla doyururdum.”

82. MezmurAsaf’ın mezmuru

BÖLÜM 82

Mez.82: 1 Tanrı yerini aldı tanrısal kurulda*fk*, Yargısını açıklıyor ilahların ortasında:D Not 82:1 “Tanrısal kurulda” ya da “Yargıçlar topluluğunda”.

Mez.82: 2 “Ne zamana dek haksız karar verecek, Kötüleri kayıracaksınız? *

Mez.82: 3 Zayıfın, öksüzün davasını savunun, Mazlumun, yoksulun hakkını arayın.

Mez.82: 4 Zayıfı, düşkünü kurtarın, Onları kötülerin elinden özgür kılın.”

Mez.82: 5 Bilmiyor, anlamıyorlar, Karanlıkta dolaşıyorlar. Yeryüzünün temelleri sarsılıyor.

Mez.82: 6 “‘Siz ilahlarsınız diyorum, ‘Yüceler Yücesi’nin oğullarısınız hepiniz!

Mez.82: 7 Yine de insanlar gibi öleceksiniz, Sıradan bir önder gibi düşeceksiniz!”

Mez.82: 8 Kalk, ey Tanrı, yargıla yeryüzünü! Çünkü bütün uluslar senindir.

83. Mezmurİlahi – Asaf’ın mezmuru

BÖLÜM 83

Mez.83: 1 Ey Tanrı, susma, Sessiz, hareketsiz kalma!

Mez.83: 2 Bak, düşmanların kargaşa çıkarıyor, Senden nefret edenler boy gösteriyor.

Mez.83: 3 Halkına karşı kurnazlık peşindeler, Koruduğun insanlara dolap çeviriyorlar.

Mez.83: 4 “Gelin, bu ulusun kökünü kazıyalım” diyorlar, “İsrail’in adı bir daha anılmasın!”

Mez.83: 5 Hepsi sözbirliği etmiş, düzen kuruyor, Sana karşı anlaşmaya vardı:

Mez.83: 6 Edomlular, İsmaililer, Moavlılar, Hacerliler,

Mez.83: 7 Geval, Ammon, Amalek, Filist ve Sur halkı.

Mez.83: 8 Asur da onlara katıldı, Lutoğulları’na güç verdiler. *

Mez.83: 9 Onlara Midyan’a, Kişon Vadisi’nde Sisera’ya ve Yavin’e yaptığını yap:

Mez.83: 10 Onlar Eyn-Dor’da yok oldular, Toprak için gübreye döndüler.

Mez.83: 11 Onların soylularına Orev ve Zeev’e yaptığını, Beylerine Zevah ve Salmunna’ya yaptığını yap.

Mez.83: 12 Onlar: “Gelin, sahiplenelim Tanrı’nın otlaklarını” demişlerdi.

Mez.83: 13 Ey Tanrım, savrulan toza, Rüzgarın sürüklediği saman çöpüne çevir onları!

Mez.83: 14 Orman yangını gibi, Dağları tutuşturan alev gibi,

Mez.83: 15 Fırtınanla kovala, Kasırganla dehşete düşür onları!

Mez.83: 16 Utançla kapla yüzlerini, Sana yönelsinler, ya RAB.

Mez.83: 17 Sonsuza dek utanç ve dehşet içinde kalsınlar, Rezil olup yok olsunlar.

Mez.83: 18 Senin adın RAB’dir, Anlasınlar yalnız senin yeryüzüne egemen en yüce Tanrıolduğunu.

84. MezmurMüzik şefi için – Gittit üzerine – Korahoğulları’nın mezmuru

BÖLÜM 84

Mez.84: 1 Ey Her Şeye Egemen RAB, Ne kadar severim konutunu!

Mez.84: 2 Canım senin avlularını özlüyor, İçim çekiyor, Yüreğim, bütün varlığım Sana, yaşayan Tanrı’ya sevinçle haykırıyor.

Mez.84: 3 Kuşlar bile bir yuva, Kırlangıç, yavrularını koyacak bir yer buldu Senin sunaklarının yanında, Ey Her Şeye Egemen RAB, Kralım ve Tanrım!

Mez.84: 4 Ne mutlu senin evinde oturanlara, Seni sürekli överler! *

Mez.84: 5 Ne mutlu gücünü senden alan insana! Aklı hep Siyon’u ziyaret etmekte.

Mez.84: 6 Baka Vadisi’nden geçerken, Pınar başına çevirirler orayı, İlk yağmurlar orayı berekete boğar.

Mez.84: 7 Gittikçe güçlenir, Siyon’da Tanrı’nın huzuruna çıkarlar.

Mez.84: 8 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, duamı dinle, Kulak ver, ey Yakup’un Tanrısı!

Mez.84: 9 Ey Tanrı, kalkanımıza bak, Meshettiğin* krala lütfet!

Mez.84: 10 Senin avlularında bir gün, Başka yerdeki bin günden iyidir; Kötülerin çadırında yaşamaktansa, Tanrım’ın evinin eşiğinde durmayı yeğlerim.

Mez.84: 11 Çünkü RAB Tanrı bir güneş, bir kalkandır. Lütuf ve yücelik sağlar; Dürüstçe yaşayanlardan hiçbir iyiliği esirgemez.

Mez.84: 12 Ey Her Şeye Egemen RAB, Ne mutlu sana güvenen insana!

85. MezmurMüzik şefi için – Korahoğulları’nın mezmuru

BÖLÜM 85

Mez.85: 1 Ya RAB, ülkenden hoşnut kaldın, Yakup soyunu eski gönencine kavuşturdun.

Mez.85: 2 Halkının suçlarını bağışladın, Bütün günahlarını yok saydın. *

Mez.85: 3 Bütün gazabını bir yana koydun, Kızgın öfkenden vazgeçtin.

Mez.85: 4 Ey bizi kurtaran Tanrı, bizi eski halimize getir, Bize karşı öfkeni dindir!

Mez.85: 5 Sonsuza dek mi öfkeleneceksin bize? Kuşaktan kuşağa mı sürdüreceksin öfkeni?

Mez.85: 6 Halkın sende sevinç bulsun diye Bize yeniden yaşam vermeyecek misin?

Mez.85: 7 Ya RAB, sevgini göster bize, Kurtarışını bağışla!

Mez.85: 8 Kulak vereceğim RAB Tanrı’nın ne diyeceğine; Halkına, sadık kullarına esenlik sözü verecek, Yeter ki, bir daha akılsızlık etmesinler.

Mez.85: 9 Evet, O kendisinden korkanları kurtarmak üzeredir, Görkemi ülkemizde yaşasın diye.

Mez.85: 10 Sevgiyle sadakat buluşacak, Doğrulukla esenlik öpüşecek.

Mez.85: 11 Sadakat yerden bitecek, Doğruluk gökten bakacak.

Mez.85: 12 Ve RAB iyi olan neyse, onu verecek, Toprağımızdan ürün fışkıracak.

Mez.85: 13 Doğruluk önüsıra yürüyecek, Adımları için yol yapacak.

86. MezmurDavut’un duası

BÖLÜM 86

Mez.86: 1 Kulak ver, ya RAB, yanıtla beni, Çünkü mazlum ve yoksulum.

Mez.86: 2 Koru canımı, çünkü senin sadık kulunum. Ey Tanrım, kurtar sana güvenen kulunu!

Mez.86: 3 Acı bana, ya Rab, Çünkü gün boyu sana yakarıyorum.

Mez.86: 4 Sevindir kulunu, ya Rab, Çünkü dualarımı sana yükseltiyorum.

Mez.86: 5 Sen iyi ve bağışlayıcısın, ya Rab, Sana yakaran herkese bol sevgi gösterirsin.

Mez.86: 6 Kulak ver duama, ya RAB, Yalvarışlarımı dikkate al!

Mez.86: 7 Sıkıntılı günümde sana yakarırım, Çünkü yanıtlarsın beni.

Mez.86: 8 İlahlar arasında senin gibisi yok, ya Rab, Eşsizdir işlerin.

Mez.86: 9 Yarattığın bütün uluslar gelip Sana tapınacaklar, ya Rab, Adını yüceltecekler.

Mez.86: 10 Çünkü sen ulusun, harikalar yaratırsın, Tek Tanrı sensin.

Mez.86: 11 Ya RAB, yolunu bana öğret, Senin gerçeğine göre yürüyeyim, Kararlı kıl beni, yalnız senin adından korkayım.

Mez.86: 12 Ya Rab Tanrım, bütün yüreğimle sana şükredeceğim, Adını sonsuza dek yücelteceğim.

Mez.86: 13 Çünkü bana sevgin büyüktür, Canımı ölüler diyarının derinliklerinden sen kurtardın.

Mez.86: 14 Ey Tanrı, küstahlar bana saldırıyor, Zorbalar sürüsü, sana aldırmayanlar Canımı almak istiyor,

Mez.86: 15 Oysa sen, ya Rab, Sevecen, lütfeden, tez öfkelenmeyen, Sevgisi ve sadakati bol bir Tanrı’sın.

Mez.86: 16 Yönel bana, acı halime, Kuluna kendi gücünü ver, Kurtar hizmetçinin oğlunu.

Mez.86: 17 İyiliğinin bir belirtisini göster bana; Benden nefret edenler görüp utansın; Çünkü sen, ya RAB, bana yardım ettin, Beni avuttun.

87. MezmurKorahoğulları’nın mezmuru – İlahi

BÖLÜM 87

Mez.87: 1 RAB Siyon’u kutsal dağlar üzerine kurdu.

Mez.87: 2 Siyon’un kapılarını Yakup soyunun bütün konutlarından daha çok sever.

Mez.87: 3 Ey Tanrı kenti, senin için ne yüce sözler söylenir: *

Mez.87: 4 “Beni tanıyanlar arasında Rahav*fl* ve Babil’i anacağım, Filist’i, Sur’u, Kûş’u* da; ‘Bu da Siyon’da doğdu diyeceğim.” 87:4 “Rahav”: Mısır’ı simgeliyor.

Mez.87: 5 Evet, Siyon için şöyle denecek: “Şu da orada doğmuş, bu da, Yüceler Yücesi onu sarsılmaz kılacak.”

Mez.87: 6 RAB halkları kaydederken, “Bu da Siyon’da doğmuş” diye yazacak.

Mez.87: 7 Okuyucular, kavalcılar, “Bütün kaynaklarım sendedir!” diyecek.

88. MezmurKorahoğulları’nın mezmuru – İlahi – Müzik şefi için – “Mahalat Leannot” makamında Ezrahlı Heman’ın Maskili

BÖLÜM 88

Mez.88: 1 Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.

Mez.88: 2 Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.

Mez.88: 3 Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

Mez.88: 4 Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

Mez.88: 5 Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

Mez.88: 6 Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.

Mez.88: 7 Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. *

Mez.88: 8 Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.

Mez.88: 9 Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.

Mez.88: 10 Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek?

Mez.88: 11 Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?

Mez.88: 12 Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?

Mez.88: 13 Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.

Mez.88: 14 Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?

Mez.88: 15 Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.

Mez.88: 16 Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.

Mez.88: 17 Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.

Mez.88: 18 Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.

89. MezmurEzrahlı Eytan’ın Maskili

BÖLÜM 89

Mez.89: 1 RAB’bin sevgisini sonsuza dek ezgilerle öveceğim, Sadakatini bütün kuşaklara bildireceğim.

Mez.89: 2 Sevgin sonsuza dek ayakta kalır diyeceğim, Sadakatini gökler kadar kalıcı kıldın.

Mez.89: 3 Dedin ki, “Seçtiğim adamla antlaşma yaptım, Kulum Davut’a şöyle ant içtim:

Mez.89: 4 ‘Soyunu sonsuza dek sürdüreceğim, Tahtını kuşaklar boyunca sürekli kılacağım.” *

Mez.89: 5 Ya RAB, gökler över harikalarını, Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.

Mez.89: 6 Çünkü göklerde RAB’be kim eş koşulur? Kim benzer RAB’be ilahi varlıklar arasında?

Mez.89: 7 Kutsallar topluluğunda Tanrı korku uyandırır, Çevresindekilerin hepsinden ulu ve müthiştir.

Mez.89: 8 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Senin gibi güçlü RAB var mı? Sadakatin çevreni sarar.

Mez.89: 9 Sen kudurmuş denizler üzerinde egemenlik sürer, Dalgalar kabardıkça onları dindirirsin.

Mez.89: 10 Sen Rahav’ı*fm* leş ezer gibi ezdin, Güçlü kolunla düşmanlarını dağıttın.D Not 89:10 “Rahav”: Deniz, deniz canavarı ya da Mısır gibi güçlüdüşmanları kastediyor.

Mez.89: 11 Gökler senindir, yeryüzü de senin; Dünyanın ve içindeki her şeyin temelini sen attın.

Mez.89: 12 Kuzeyi, güneyi sen yarattın, Tavor ve Hermon dağları Sana sevincini dile getiriyor.

Mez.89: 13 Kolun güçlüdür, Elin kudretli, sağ elin yüce.

Mez.89: 14 Tahtın adalet ve doğruluk üzerine kurulu, Sevgi ve sadakat önünsıra gider.

Mez.89: 15 Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka, ya RAB! Yüzünün ışığında yürürler.

Mez.89: 16 Gün boyu senin adınla sevinir, Doğruluğunla yücelirler.

Mez.89: 17 Çünkü sen onların gücü ve yüceliğisin, Lütfun sayesinde gücümüz artar.

Mez.89: 18 Kalkanımız RAB’be, Kralımız İsrail’in Kutsalı’na aittir.

Mez.89: 19 Geçmişte bir görüm aracılığıyla, Sadık kullarına şöyle dedin: “Bir yiğide yardım ettim, Halkın içinden bir genci yükselttim.

Mez.89: 20 Kulum Davut’u buldum, Kutsal yağımla onu meshettim*.

Mez.89: 21 Elim ona destek olacak, Kolum güç verecek.

Mez.89: 22 Düşman onu haraca bağlayamayacak*fn*, Kötüler onu ezmeyecek.D Not 89:22 “Haraca bağlayamayacak” ya da “Aldatamayacak”.

Mez.89: 23 Düşmanlarını onun önünde kıracağım, Ondan nefret edenleri vuracağım.

Mez.89: 24 Sadakatim, sevgim ona destek olacak, Benim adımla gücü yükselecek.

Mez.89: 25 Sağ elini denizin, Irmakların üzerine egemen kılacağım.

Mez.89: 26 ‘Babam sensin diye seslenecek bana, ‘Tanrım, kurtuluşumun kayası.

Mez.89: 27 Ben de onu ilk oğlum, Dünyadaki kralların en yücesi kılacağım.

Mez.89: 28 Sonsuza dek ona sevgi göstereceğim, Onunla yaptığım antlaşma hiç bozulmayacak.

Mez.89: 29 Soyunu sonsuza dek, Tahtını gökler durduğu sürece sürdüreceğim.

Mez.89: 30 “Çocukları yasamdan ayrılır, İlkelerime göre yaşamazsa;

Mez.89: 31 Kurallarımı bozar, Buyruklarıma uymazsa,

Mez.89: 32 İsyanlarını sopayla, Suçlarını dayakla cezalandıracağım.

Mez.89: 33 Ama onu sevmekten vazgeçmeyecek, Sadakatime sırt çevirmeyeceğim.

Mez.89: 34 Antlaşmamı bozmayacak, Ağzımdan çıkan sözü değiştirmeyeceğim.

Mez.89: 35 Bir kez kutsallığım üstüne ant içtim, Davut’a yalan söylemeyeceğim.

Mez.89: 36 Onun soyu sonsuza dek sürecek, Tahtı karşımda güneş gibi duracak,

Mez.89: 37 Göklerde güvenilir bir tanık olan ay gibi Sonsuza dek kalacak.”

Mez.89: 38 Ama sen reddettin, sırt çevirdin, Çok öfkelendin meshettiğin* krala.

Mez.89: 39 Kulunla yaptığın antlaşmadan vazgeçtin, Onun tacını yere atıp kirlettin.

Mez.89: 40 Yıktın bütün surlarını, Viran ettin kalelerini.

Mez.89: 41 Yoldan geçen herkes onu yağmaladı, Yüzkarası oldu komşularına.

Mez.89: 42 Hasımlarının sağ elini onun üstüne kaldırdın, Bütün düşmanlarını sevindirdin.

Mez.89: 43 Kılıcının ağzını başka yöne çevirdin, Savaşta ona yan çıkmadın.

Mez.89: 44 Görkemine son verdin, Tahtını yere çaldın.

Mez.89: 45 Gençlik günlerini kısalttın, Onu utanca boğdun.

Mez.89: 46 Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi gizleneceksin? Ne zamana dek öfken alev alev yanacak?

Mez.89: 47 Anımsa ömrümün ne çabuk geçtiğini, Ne boş yaratmışsın insanoğlunu!

Mez.89: 48 Var mı yaşayıp da ölümü görmeyen, Ölüler diyarının pençesinden canını kurtaran?

Mez.89: 49 Ya Rab, nerede o eski sevgin? Davut’a göstereceğine ant içtiğin o sadık sevgin!

Mez.89: 50-51 Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.

Mez.89: 52 Sonsuza dek övgüler olsun RAB’be! Amin! Amin!

4.KİTAP

90. MezmurTanrı adamı Musa’nın duası

BÖLÜM 90

Mez.90: 1 Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

Mez.90: 2 Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

Mez.90: 3 İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

Mez.90: 4 Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

Mez.90: 5 İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

Mez.90: 6 Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

Mez.90: 7 Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

Mez.90: 8 Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

Mez.90: 9 Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

Mez.90: 10 Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

Mez.90: 11 Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

Mez.90: 12 Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

Mez.90: 13 Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

Mez.90: 14 Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

Mez.90: 15 Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

Mez.90: 16 Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

Mez.90: 17 Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.

91. Mezmur

BÖLÜM 91

Mez.91: 1 Yüceler Yücesi’nin barınağında oturan, Her Şeye Gücü Yeten’in gölgesinde barınır.

Mez.91: 2 “O benim sığınağım, kalemdir” derim RAB için, “Tanrım’dır, O’na güvenirim.”

Mez.91: 3 Çünkü O seni avcı tuzağından, Ölümcül hastalıktan kurtarır.

Mez.91: 4 Seni kanatlarının altına alır, Onların altına sığınırsın. O’nun sadakati senin kalkanın, siperin olur.

Mez.91: 5-6 Ne gecenin dehşetinden korkarsın, Ne gündüz uçan oktan, Ne karanlıkta dolaşan hastalıktan, Ne de öğleyin yok eden kırgından.

Mez.91: 7 Yanında bin kişi, Sağında on bin kişi kırılsa bile, Sana dokunmaz.

Mez.91: 8 Sen yalnız kendi gözlerinle seyredecek, Kötülerin cezasını göreceksin.

Mez.91: 9 Sen RAB’bi kendine sığınak, Yüceler Yücesi’ni konut edindiğin için,

Mez.91: 10 Başına kötülük gelmeyecek, Çadırına felaket yaklaşmayacak.

Mez.91: 11 Çünkü Tanrı meleklerine buyruk verecek, Gideceğin her yerde seni korusunlar diye.

Mez.91: 12 Elleri üzerinde taşıyacaklar seni, Ayağın bir taşa çarpmasın diye.

Mez.91: 13 Aslanın, kobranın üzerine basıp geçeceksin, Genç aslanı, yılanı çiğneyeceksin.

Mez.91: 14 “Beni sevdiği için Onu kurtaracağım” diyor RAB, “Beni iyi tanıdığı için Ona kale olacağım.

Mez.91: 15 Bana seslenince onu yanıtlayacağım, Sıkıntıda onun yanında olacağım, Kurtarıp yücelteceğim onu.

Mez.91: 16 Onu uzun ömürle doyuracak, Ona kurtarışımı göstereceğim.”

92. MezmurMezmur – Şabat Günü* için ilahi

BÖLÜM 92

Mez.92: 1-3 Ya RAB, sana şükretmek, Ey Yüceler Yücesi, adını ilahilerle övmek, Sabah sevgini, Gece sadakatini, On telli sazla, çenk ve lirle duyurmak ne güzel!

Mez.92: 4 Çünkü yaptıklarınla beni sevindirdin, ya RAB, Ellerinin işi karşısında sevinç ilahileri okuyorum.

Mez.92: 5 Yaptıkların ne büyüktür, ya RAB, Düşüncelerin ne derin!

Mez.92: 6 Aptal insan bilemez, Budala akıl erdiremez:

Mez.92: 7 Kötüler mantar gibi bitse, Suçlular pıtrak gibi açsa bile, Bu onların sonsuza dek yok oluşu demektir.

Mez.92: 8 Ama sen sonsuza dek yücesin, ya RAB.

Mez.92: 9 Ya RAB, düşmanların kesinlikle, Evet, kesinlikle yok olacak, Suç işleyen herkes dağılacak.

Mez.92: 10 Beni yaban öküzü kadar güçlü kıldın, Taze zeytinyağını başıma döktün.

Mez.92: 11 Gözlerim düşmanlarımın bozgununu gördü, Kulaklarım bana saldıran kötülerin sonunu duydu.

Mez.92: 12 Doğru insan hurma ağacı gibi serpilecek, Lübnan sediri gibi yükselecek.

Mez.92: 13 RAB’bin evinde dikilmiş, Tanrımız’ın avlularında serpilecek.

Mez.92: 14 Böyleleri yaşlanınca da meyve verecek, Taptaze ve yeşil kalacaklar.

Mez.92: 15 “RAB doğrudur! Kayamdır benim! O’nda haksızlık bulunmaz!” diye duyuracaklar.

93. Mezmur

BÖLÜM 93

Mez.93: 1 RAB egemenlik sürüyor, görkeme bürünmüş, Kudret giyinip kuşanmış. Dünya sağlam kurulmuş, sarsılmaz.

Mez.93: 2 Ya RAB, tahtın öteden beri kurulmuş, Varlığın öncesizliğe uzanır.

Mez.93: 3 Denizler gürlüyor, ya RAB, Denizler gümbür gümbür gürlüyor, Denizler dalgalarını çınlatıyor.

Mez.93: 4 Yücelerdeki RAB engin suların gürleyişinden, Denizlerin azgın dalgalarından Daha güçlüdür.

Mez.93: 5 Koşulların hep geçerlidir; Tapınağına kutsallık yaraşır Sonsuza dek, ya RAB.

94. Mezmur

BÖLÜM 94

Mez.94: 1 Ya RAB, öç alıcı Tanrı, Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!

Mez.94: 2 Kalk, ey yeryüzünün yargıcı, Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!

Mez.94: 3 Kötüler ne zamana dek, ya RAB, Ne zamana dek sevinip coşacak?

Mez.94: 4 Ağızlarından küstahlık dökülüyor, Suç işleyen herkes övünüyor.

Mez.94: 5 Halkını eziyorlar, ya RAB, Kendi halkına eziyet ediyorlar.

Mez.94: 6 Dulu, garibi boğazlıyor, Öksüzleri öldürüyorlar.

Mez.94: 7 “RAB görmez” diyorlar, “Yakup’un Tanrısı dikkat etmez.”

Mez.94: 8 Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin; Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?

Mez.94: 9 Kulağı yaratan işitmez mi? Göze biçim veren görmez mi?

Mez.94: 10 Ulusları yola getiren yargılamaz mı? İnsanı eğiten bilmez mi?

Mez.94: 11 RAB insanın düşüncelerinin Boş olduğunu bilir.

Mez.94: 12 Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin, Yasanı öğrettiğin insana!

Mez.94: 13 Kötüler için çukur kazılıncaya dek, Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.

Mez.94: 14 Çünkü RAB halkını reddetmez, Kendi halkını terk etmez.

Mez.94: 15 Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak, Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.

Mez.94: 16 Kötülere karşı beni kim savunacak? Kim benim için suçlulara karşı duracak?

Mez.94: 17 RAB yardımcım olmasaydı, Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.

Mez.94: 18 “Ayağım kayıyor” dediğimde, Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.

Mez.94: 19 Kaygılar içimi sarınca, Senin avutmaların gönlümü sevindirir.

Mez.94: 20 Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibi Seninle bağdaşır mı?

Mez.94: 21 Onlar doğruya karşı birleşiyor, Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.

Mez.94: 22 Ama RAB bana kale oldu, Tanrım sığındığım kaya oldu.

Mez.94: 23 Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğü Kendi başlarına getirecek, Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak, Evet, köklerini kurutacak.

95. Mezmur

BÖLÜM 95

Mez.95: 1 Gelin, RAB’be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

Mez.95: 2 Şükranla huzuruna çıkalım, O’na sevinç ilahileri yükseltelim!

Mez.95: 3 Çünkü RAB ulu Tanrı’dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

Mez.95: 4 Yerin derinlikleri O’nun elindedir, Dağların dorukları da O’nun.

Mez.95: 5 Deniz O’nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O’nun elleri biçim verdi.

Mez.95: 6 Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB’bin önünde diz çökelim.

Mez.95: 7 Çünkü O Tanrımız’dır, Bizse O’nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

Mez.95: 8 Meriva’da*fo*, o gün çölde, Massa’da*fö* olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.D Not 95:8 “Meriva”: “Çıkışma” anlamına gelir (bkz. Çık.17:7). 95:8 “Massa”: “Deneme” anlamına gelir (bkz. Çık.17:7).

Mez.95: 9 Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

Mez.95: 10 Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

Mez.95: 11 Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma*fp* asla girmeyecekler!”D Not 95:11 “Huzur diyarıma”, yani “Vaat edilen toprağa” (bkz. Say.14:26-35; İbr.4:1-7).

96. Mezmur(1Ta.16:23-33)

BÖLÜM 96

Mez.96: 1 Yeni bir ezgi söyleyin RAB’be! Ey bütün dünya, RAB’be ezgiler söyleyin!

Mez.96: 2 Ezgi söyleyin, RAB’bin adını övün, Her gün duyurun kurtarışını!

Mez.96: 3 Görkemini uluslara, Harikalarını bütün halklara anlatın!

Mez.96: 4 Çünkü RAB uludur, yalnız O övgüye değer, İlahlardan çok O’ndan korkulur.

Mez.96: 5 Halkların bütün ilahları bir hiçtir, Oysa gökleri yaratan RAB’dir.

Mez.96: 6 Yücelik, ululuk O’nun huzurundadır, Güç ve güzellik O’nun tapınağındadır.

Mez.96: 7 Ey bütün halklar, RAB’bi övün, RAB’bin gücünü, yüceliğini övün,

Mez.96: 8 RAB’bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Sunular getirip avlularına girin!

Mez.96: 9 Kutsal giysiler içinde RAB’be tapının! Titreyin O’nun önünde, ey bütün yeryüzündekiler!

Mez.96: 10 Uluslara, “RAB egemenlik sürüyor” deyin. Dünya sağlam kurulmuş, sarsılmaz. O halkları adaletle yargılar.

Mez.96: 11 Sevinsin gökler, coşsun yeryüzü! Gürlesin deniz içindekilerle birlikte!

Mez.96: 12-13 Bayram etsin kırlar ve üzerindekiler! O zaman RAB’bin önünde bütün orman ağaçları Sevinçle haykıracak. Çünkü O geliyor! Yeryüzünü yargılamaya geliyor. Dünyayı adaletle, Halkları kendi gerçeğiyle yönetecek.

97. Mezmur

BÖLÜM 97

Mez.97: 1 RAB egemenlik sürüyor, coşsun yeryüzü, Bütün kıyı halkları sevinsin!

Mez.97: 2 Bulut ve zifiri karanlık sarmış çevresini, Doğruluk ve adalettir tahtının temeli.

Mez.97: 3 Ateş yürüyor O’nun önünde, Düşmanlarını yakıyor çevrede.

Mez.97: 4 Şimşekleri dünyayı aydınlatır, Yeryüzü görüp titrer.

Mez.97: 5 Dağlar balmumu gibi erir, RAB’bin, bütün yeryüzünün Rab’bi önünde.

Mez.97: 6 Gökler O’nun doğruluğunu duyurur, Bütün halklar görkemini görür.

Mez.97: 7 Utansın puta tapanlar, Değersiz putlarla övünenler! RAB’be tapın, ey bütün ilahlar!

Mez.97: 8 Siyon seviniyor yargılarını duyunca, ya RAB, Yahuda kentleri coşuyor.

Mez.97: 9 Çünkü sensin, ya RAB, bütün yeryüzünün en yücesi, Bütün ilahların üstündesin, çok ulusun.

Mez.97: 10 Ey sizler, RAB’bi sevenler, kötülükten tiksinin. O sadık kullarının canını korur, Onları kötülerin elinden kurtarır.

Mez.97: 11 Doğrulara ışık, Temiz yüreklilere sevinç saçar.

Mez.97: 12 Ey doğrular, RAB’de sevinç bulun, Kutsallığını anarak O’na şükredin!

98. MezmurMezmur

BÖLÜM 98

Mez.98: 1 Yeni bir ezgi söyleyin RAB’be. Çünkü harikalar yaptı, Zaferler kazandı sağ eli ve kutsal koluyla.

Mez.98: 2 RAB ulusların gözü önüne serdi kurtarışını, Zaferini bildirdi.

Mez.98: 3 İsrail halkına sevgisini, Sadakatini anımsadı; Tanrımız’ın zaferini gördü dünyanın dört bucağı.

Mez.98: 4 Sevinç çığlıkları yükseltin RAB’be, ey yeryüzündekiler! Sevinç ilahileriyle yeri göğü çınlatın!

Mez.98: 5 Lirle ezgiler sunun RAB’be, Lir ve müzik eşliğinde!

Mez.98: 6 Boru ve borazan eşliğinde Sevinç çığlıkları atın Kral olan RAB’bin önünde.

Mez.98: 7 Gürlesin deniz ve içindekiler, Gürlesin yeryüzü ve üzerindekiler.

Mez.98: 8-9 El çırpsın ırmaklar, Sevinçle haykırsın dağlar RAB’bin önünde! Çünkü O geliyor Yeryüzünü yönetmeye. Dünyayı adaletle, Halkları doğrulukla yönetecek.

99. Mezmur

BÖLÜM 99

Mez.99: 1 RAB egemenlik sürüyor, titresin halklar! Keruvlar* arasında tahtına oturmuş, Sarsılsın yeryüzü!

Mez.99: 2 RAB Siyon’da uludur, Yücedir O, bütün halklara egemendir.

Mez.99: 3 Övsünler büyük, müthiş adını! O kutsaldır.

Mez.99: 4 Ey adaleti seven güçlü kral, Eşitliği sen sağladın, Yakup soyunda doğru ve adil olanı sen yaptın.

Mez.99: 5 Yüceltin Tanrımız RAB’bi, Ayaklarının taburesi önünde tapının! O kutsaldır.

Mez.99: 6 Musa’yla Harun O’nun kâhinlerindendi, Samuel de O’na yakaranlar arasında. RAB’be seslenirlerdi, O da yanıtlardı.

Mez.99: 7 Bulut sütunu içinden onlarla konuştu, Uydular O’nun buyruklarına, Kendilerine verdiği kurallara.

Mez.99: 8 Ya RAB Tanrımız, yanıt verdin onlara; Bağışlayıcı bir Tanrı oldun, Ama yaptıkları kötülüğü cezasız bırakmadın.

Mez.99: 9 Tanrımız RAB’bi yüceltin, Tapının O’na kutsal dağında! Çünkü Tanrımız RAB kutsaldır.

100. MezmurMezmur – Şükretmek için

BÖLÜM 100

Mez.100: 1 Ey bütün dünya, RAB’be sevinç çığlıkları yükseltin!

Mez.100: 2 O’na neşeyle kulluk edin, Sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna!

Mez.100: 3 Bilin ki RAB Tanrı’dır. Bizi yaratan O’dur, biz de O’nunuz*fr*, O’nun halkı, otlağının koyunlarıyız.D Not 100:3 “Biz de O’nunuz” ya da “Kendimiz değil”.

Mez.100: 4 Kapılarına şükranla, Avlularına övgüyle girin! Şükredin O’na, adına övgüler sunun!

Mez.100: 5 Çünkü RAB iyidir, Sevgisi sonsuzdur. Sadakati kuşaklar boyunca sürer.

101. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 101

Mez.101: 1 Sevgini ve adaletini ezgilerle anacağım, Seni ilahilerle öveceğim, ya RAB.

Mez.101: 2 Dürüst davranmaya özen göstereceğim, Ne zaman geleceksin bana? Temiz bir yaşam süreceğim evimde,

Mez.101: 3 Önümde alçaklığa izin vermeyeceğim. Tiksinirim döneklerin işinden, Etkilemez beni.

Mez.101: 4 Uzak olsun benden sapıklık, Tanımak istemem kötülüğü.

Mez.101: 5 Yok ederim dostunu gizlice çekiştireni, Katlanamam tepeden bakan, gururlu insana.

Mez.101: 6 Gözüm ülkenin sadık insanları üzerinde olacak, Yanımda oturmalarını isterim; Bana dürüst yaşayan kişi hizmet edecek.

Mez.101: 7 Dolap çeviren evimde oturmayacak, Yalan söyleyen gözümün önünde durmayacak.

Mez.101: 8 Her sabah ülkedeki kötüleri yok ederek Bütün haksızları RAB’bin kentinden söküp atacağım.

102. MezmurZayıf düşünce derdini RAB’be döken mazlumun duası

BÖLÜM 102

Mez.102: 1 Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Mez.102: 2 Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

Mez.102: 3 Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

Mez.102: 4 Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Mez.102: 5 Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

Mez.102: 6 Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

Mez.102: 7 Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

Mez.102: 8 Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Mez.102: 9-10 Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Mez.102: 11 Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Mez.102: 12 Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Mez.102: 13 Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

Mez.102: 14 Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Mez.102: 15 Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

Mez.102: 16 Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

Mez.102: 17 Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

Mez.102: 18 Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

Mez.102: 19 RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

Mez.102: 20 Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

Mez.102: 21-22 Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Mez.102: 23 RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Mez.102: 24 “Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Mez.102: 25 “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

Mez.102: 26 Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

Mez.102: 27 Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Mez.102: 28 Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”

103. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 103

Mez.103: 1 RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! O’nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!

Mez.103: 2 RAB’be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!

Mez.103: 3 Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,

Mez.103: 4 Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,

Mez.103: 5 Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O’dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.

Mez.103: 6 RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.

Mez.103: 7 Kendi yöntemlerini Musa’ya, İşlerini İsrailliler’e açıkladı.

Mez.103: 8 RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

Mez.103: 9 Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.

Mez.103: 10 Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.

Mez.103: 11 Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.

Mez.103: 12 Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.

Mez.103: 13 Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.

Mez.103: 14 Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.

Mez.103: 15 İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;

Mez.103: 16 Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.

Mez.103: 17-18 Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.

Mez.103: 19 RAB tahtını göklere kurmuştur, O’nun egemenliği her yeri kapsar.

Mez.103: 20 RAB’be övgüler sunun, ey sizler, O’nun melekleri, O’nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!

Mez.103: 21 RAB’be övgüler sunun, ey sizler, O’nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!

Mez.103: 22 RAB’be övgüler sunun, Ey O’nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB’be övgüler sun, ey gönlüm!

104. Mezmur

BÖLÜM 104

Mez.104: 1 RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

Mez.104: 2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,

Mez.104: 3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

Mez.104: 4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin*fs*.D Not 104:4 “Rüzgarları kendine haberci, yıldırımları hizmetkâr eden sensin” ya da “Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin”.

Mez.104: 5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.

Mez.104: 6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.

Mez.104: 7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.

Mez.104: 8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

Mez.104: 9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

Mez.104: 10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.

Mez.104: 11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

Mez.104: 12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.

Mez.104: 13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

Mez.104: 14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

Mez.104: 15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini arttıran ekmeği hep sen verirsin.

Mez.104: 16 RAB’bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

Mez.104: 17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.

Mez.104: 18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının* sığınağıdır.

Mez.104: 19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

Mez.104: 20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

Mez.104: 21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı’dan yiyecek ister.

Mez.104: 22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.

Mez.104: 23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.

Mez.104: 24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

Mez.104: 25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.

Mez.104: 26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan* da orada.

Mez.104: 27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

Mez.104: 28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

Mez.104: 29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

Mez.104: 30 Ruhun’u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

Mez.104: 31 RAB’bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

Mez.104: 32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.

Mez.104: 33 Ömrümce RAB’be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım’ı ilahilerle öveceğim.

Mez.104: 34 Düşüncem ona hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!

Mez.104: 35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB’be övgüler sun, ey gönlüm! RAB’be övgüler sunun!

105. Mezmur(1Ta.16:8-22)

BÖLÜM 105

Mez.105: 1 RAB’be şükredin, O’na yakarın, Halklara duyurun yaptıklarını!

Mez.105: 2 O’nu ezgilerle, ilahilerle övün, Bütün harikalarını anlatın!

Mez.105: 3 Kutsal adıyla övünün, Sevinsin RAB’be yönelenler!

Mez.105: 4 RAB’be ve O’nun gücüne bakın, Durmadan O’nun yüzünü arayın!

Mez.105: 5-6 Ey sizler, kulu İbrahim’in soyu, Seçtiği Yakupoğulları, O’nun yaptığı harikaları, Olağanüstü işlerini Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!

Mez.105: 7 Tanrımız RAB O’dur, Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.

Mez.105: 8-9 O antlaşmasını, Bin kuşak için verdiği sözü, İbrahim’le yaptığı antlaşmayı, İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.

Mez.105: 10-11 “Hakkınıza düşen mülk olarak Kenan ülkesini size vereceğim” diyerek, Bunu Yakup için bir kural, İsrail’le sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.

Mez.105: 12 O zaman bir avuç insandılar, Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.

Mez.105: 13 Bir ulustan öbürüne, Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.

Mez.105: 14 RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi, Onlar için kralları bile payladı:

Mez.105: 15 “Meshettiklerime* dokunmayın, Peygamberlerime kötülük etmeyin!” dedi.

Mez.105: 16 Ülkeye kıtlık gönderdi, Bütün yiyeceklerini yok etti.

Mez.105: 17 Önlerinden bir adam göndermişti, Köle olarak satılan Yusuf’tu bu.

Mez.105: 18 Zincir vurup incittiler ayaklarını, Demir halka geçirdiler boynuna,

Mez.105: 19 Söyledikleri gerçekleşinceye dek, RAB’bin sözü onu sınadı.

Mez.105: 20 Kral adam gönderip Yusuf’u salıverdi, Halklara egemen olan onu özgür kıldı.

Mez.105: 21 Onu kendi sarayının efendisi, Bütün varlığının sorumlusu yaptı;

Mez.105: 22 Önderlerini istediği gibi eğitsin, İleri gelenlerine akıl versin diye.

Mez.105: 23 O zaman İsrail Mısır’a gitti, Yakup Ham ülkesine yerleşti.

Mez.105: 24 RAB halkını alabildiğine çoğalttı, Düşmanlarından sayıca arttırdı onları.

Mez.105: 25 Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının: Halkından tiksindiler, Kullarına kurnazca davrandılar.

Mez.105: 26 Kulu Musa’yı, Seçtiği Harun’u gönderdi aralarına.

Mez.105: 27 Onlar gösterdiler RAB’bin belirtilerini, Ham ülkesinde şaşılası işlerini.

Mez.105: 28 Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB, Çünkü Mısırlılar O’nun sözlerine karşı gelmişti.

Mez.105: 29 Kana çevirdi sularını, Öldürdü balıklarını.

Mez.105: 30 Ülkede kurbağalar kaynaştı Krallarının odalarına kadar.

Mez.105: 31 RAB buyurunca sinek sürüleri, Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.

Mez.105: 32 Dolu yağdırdı yağmur yerine, Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.

Mez.105: 33 Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu, Parçaladı ülkenin ağaçlarını.

Mez.105: 34 O buyurunca çekirgeler, Sayısız yavrular kaynadı.

Mez.105: 35 Ülkenin bütün bitkilerini yediler, Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.

Mez.105: 36 RAB ülkede ilk doğanların hepsini, İlk çocuklarını öldürdü.

Mez.105: 37 İsrailliler’i ülkeden altın ve gümüşle çıkardı, Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.

Mez.105: 38 Onlar gidince Mısır sevindi, Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısır’ın üzerine.

Mez.105: 39 RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine, Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.

Mez.105: 40 İstediler, bıldırcın gönderdi, Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.

Mez.105: 41 Kayayı yardı, sular fışkırdı, Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.

Mez.105: 42 Çünkü kutsal sözünü, Kulu İbrahim’e verdiği sözü anımsadı.

Mez.105: 43 Halkını sevinç içinde, Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.

Mez.105: 44 Ulusların topraklarını verdi onlara. Halkların emeğini miras aldılar;

Mez.105: 45 Kurallarını yerine getirsinler, Yasalarına uysunlar diye. RAB’be övgüler sunun!

106. Mezmur(1Ta.16:34-36)

BÖLÜM 106

Mez.106: 1 Övgüler sunun, RAB’be! RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

Mez.106: 2 RAB’bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O’na yeterince övgü sunabilir?

Mez.106: 3 Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!

Mez.106: 4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.

Mez.106: 5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.

Mez.106: 6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.

Mez.106: 7 Atalarımız Mısır’dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kızıldeniz’de* başkaldırdılar.

Mez.106: 8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.

Mez.106: 9 Kızıldeniz’i azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O’nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.

Mez.106: 10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.

Mez.106: 11 Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.

Mez.106: 12 O zaman atalarımız O’nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O’nu övdüler.

Mez.106: 13 Ne var ki, RAB’bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.

Mez.106: 14 Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı’yı denediler ıssız yerlerde.

Mez.106: 15 Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.

Mez.106: 16 Onlar ordugahlarında Musa’yı, RAB’bin kutsal kulu Harun’u kıskanınca,

Mez.106: 17 Yer yarıldı ve Datan’ı yuttu, Aviram’la yandaşlarının üzerine kapandı.

Mez.106: 18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.

Mez.106: 19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horev’de, Dökme bir puta tapındılar.

Mez.106: 20 Tanrı’nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.

Mez.106: 21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı’yı, Mısır’da yaptığı büyük işleri,

Mez.106: 22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.

Mez.106: 23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O’nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O’nu.

Mez.106: 24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı’nın verdiği söze inanmadılar.

Mez.106: 25 Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB’bin sesini.

Mez.106: 26-27 Bu yüzden RAB elini kaldırdıVe çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.

Mez.106: 28 Sonra Baal-Peor’a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.

Mez.106: 29 Öfkelendirdiler RAB’bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.

Mez.106: 30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.

Mez.106: 31 Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.

Mez.106: 32 Yine RAB’bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa’nın başına dert açıldı onlar yüzünden;

Mez.106: 33 Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.

Mez.106: 34 RAB’bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,

Mez.106: 35 Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.

Mez.106: 36 Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.

Mez.106: 37 Oğullarını, kızlarınıCinlere kurban ettiler.

Mez.106: 38 Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.

Mez.106: 39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.

Mez.106: 40 RAB’bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.

Mez.106: 41 Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.

Mez.106: 42 Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.

Mez.106: 43 RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.

Mez.106: 44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.

Mez.106: 45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.

Mez.106: 46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.

Mez.106: 47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.

Mez.106: 48 Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail’in Tanrısı RAB’be övgüler olsun! Bütün halk, “Amin!” desin. RAB’be övgüler olsun!

5.KİTAP

107. Mezmur

BÖLÜM 107

Mez.107: 1 RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

Mez.107: 2 Böyle desin RAB’bin kurtardıkları, Düşman pençesinden özgür kıldıkları,

Mez.107: 3 Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneyden*fş*, Bütün ülkelerden topladıkları.D Not 107:3 “Güneyden”: İbranice “Denizden”.

Mez.107: 4 Issız çöllerde dolaştılar, Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.

Mez.107: 5 Aç, susuz, Sefil oldular.

Mez.107: 6 O zaman sıkıntı içinde RAB’be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

Mez.107: 7 Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek, Onlara doğru yolda öncülük etti.

Mez.107: 8 Şükretsinler RAB’be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.

Mez.107: 9 Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir, Aç canı iyiliklerle doyurur.

Mez.107: 10 Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar, Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.

Mez.107: 11 Çünkü Tanrı’nın buyruklarına karşı çıkmışlardı, Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesi’nin öğüdünü.

Mez.107: 12 Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti, Çöktüler, yardım eden olmadı.

Mez.107: 13 O zaman sıkıntı içinde RAB’be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden;

Mez.107: 14 Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan, Kopardı zincirlerini.

Mez.107: 15 Şükretsinler RAB’be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

Mez.107: 16 Çünkü tunç* kapıları kırdı, Demir kapı kollarını parçaladı O.

Mez.107: 17 Cezalarını buldu aptallar, Suçları, isyanları yüzünden.

Mez.107: 18 İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.

Mez.107: 19 O zaman sıkıntı içinde RAB’be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

Mez.107: 20 Sözünü gönderip iyileştirdi onları, Kurtardı ölüm çukurundan.

Mez.107: 21 Şükretsinler RAB’be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

Mez.107: 22 Şükran kurbanları sunsunlar Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar O’nun yaptıklarını!

Mez.107: 23 Gemilerle denize açılanlar, Okyanuslarda iş yapanlar,

Mez.107: 24 RAB’bin işlerini, Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.

Mez.107: 25 Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu, Dalgalar şaha kalktı.

Mez.107: 26 Göklere yükselip diplere indi gemiler, Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,

Mez.107: 27 Sarhoş gibi sallanıp sendelediler, Ustalıkları işe yaramadı.

Mez.107: 28 O zaman sıkıntı içinde RAB’be yakardılar, RAB kurtardı onları dertlerinden.

Mez.107: 29 Fırtınayı limanlığa çevirdi, Yatıştı dalgalar;

Mez.107: 30 Rahatlayınca sevindiler, Diledikleri limana götürdü RAB onları.

Mez.107: 31 Şükretsinler RAB’be sevgisi için, İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!

Mez.107: 32 Yüceltsinler O’nu halk topluluğunda, Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.

Mez.107: 33 Irmakları çöle çevirir, Pınarları kurak toprağa,

Mez.107: 34 Verimli toprağı çorak alana, Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.

Mez.107: 35 Çölü su birikintisine çevirir, Kuru toprağı pınara.

Mez.107: 36 Açları yerleştirir oraya; Oturacak bir kent kursunlar,

Mez.107: 37 Tarlalar ekip bağlar diksinler, Bol ürün alsınlar diye.

Mez.107: 38 RAB’bin kutsamasıyla, Çoğaldılar alabildiğine, Eksiltmedi hayvanlarını.

Mez.107: 39 Sonra azaldılar, alçaldılar, Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.

Mez.107: 40 RAB rezalet saçtı soylular üzerine, Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.

Mez.107: 41 Ama yoksulu sefaletten kurtardı, Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.

Mez.107: 42 Doğru insanlar görüp sevinecek, Kötülerse ağzını kapayacak.

Mez.107: 43 Aklı olan bunları göz önünde tutsun, RAB’bin sevgisini dikkate alsın.

108. Mezmur(Mez.57: 7-11; 60:5-12)Ezgi – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 108

Mez.108: 1 Kararlıyım, ey Tanrı, Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!

Mez.108: 2 Uyan, ey lir, ey çenk, Seheri ben uyandırayım!

Mez.108: 3 Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB, Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.

Mez.108: 4 Çünkü sevgin göklere erişir, Sadakatin gökyüzüne ulaşır.

Mez.108: 5 Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı, Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!

Mez.108: 6 Kurtar bizi sağ elinle, yardım et, Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!

Mez.108: 7 Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde: “Şekem’i sevinçle bölüştürecek, Sukkot Vadisi’ni ölçeceğim.

Mez.108: 8 Gilat benimdir, Manaşşe de benim, Efrayim miğferim, Yahuda asam.

Mez.108: 9 Moav yıkanma leğenim, Edom’un üzerine çarığımı fırlatacağım*ft*, Filist’e zaferle haykıracağım.”D Not 108:9 “Çarığımı fırlatacağım”: Eski törelere göre çarığınfırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.

Mez.108: 10 Kim beni surlu kente götürecek? Kim bana Edom’a kadar yol gösterecek?

Mez.108: 11 Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi? Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?

Mez.108: 12 Yardım et bize düşmana karşı, Çünkü boştur insan yardımı.

Mez.108: 13 Tanrı’yla zafer kazanırız, O çiğner düşmanlarımızı.

109. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 109

Mez.109: 1 Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!

Mez.109: 2 Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.

Mez.109: 3 Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.

Mez.109: 4 Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.

Mez.109: 5 İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.

Mez.109: 6 Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!D Not 109:6-19 Bazı uzmanlara göre bu ayetler Davut’un düşmanlarının konuşmasıdır.

Mez.109: 7 Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!

Mez.109: 8 Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!

Mez.109: 9 Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!

Mez.109: 10 Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!

Mez.109: 11 Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!

Mez.109: 12 Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!

Mez.109: 13 Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!

Mez.109: 14 Atalarının suçları RAB’bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!

Mez.109: 15 Günahları hep RAB’bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!

Mez.109: 16 Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.

Mez.109: 17 Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!

Mez.109: 18 Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!

Mez.109: 19 Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!*fu*

Mez.109: 20 Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!

Mez.109: 21 Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!

Mez.109: 22 Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.

Mez.109: 23 Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.

Mez.109: 24 Dizlerim titriyor oruç* tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.

Mez.109: 25 Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!

Mez.109: 26 Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!

Mez.109: 27 Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!

Mez.109: 28 Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.

Mez.109: 29 Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!

Mez.109: 30 RAB’be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O’na övgüler dizeceğim;

Mez.109: 31 Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.

110. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 110

Mez.110: 1 RAB efendime: “Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dek*fü* Sağımda otur” diyor.D Not 110:1 “Ayaklarının altına serinceye dek”: İbranice “Ayaklarına tabure yapıncaya dek”.

Mez.110: 2 RAB Siyon’dan uzatacak kudret asanı, Düşmanlarının ortasında egemenlik sür!

Mez.110: 3 Savaşacağın gün Gönüllü gidecek askerlerin. Seherin bağrından doğan çiy gibi Kutsal giysiler içinde Sana gelecek gençlerin.

Mez.110: 4 RAB ant içti, kararından dönmez: “Melkisedek düzeni uyarınca Sonsuza dek kâhinsin sen!” dedi.

Mez.110: 5 Rab senin sağındadır, Kralları ezecek öfkelendiği gün.

Mez.110: 6 Ulusları yargılayacak, ortalığı cesetler dolduracak, Dünyanın dört bucağında başları ezecek.

Mez.110: 7 Yol kenarındaki dereden su içecek; Bu yüzden başını dik tutacak.

111. Mezmur

BÖLÜM 111

Mez.111: 1 Övgüler sunun RAB’be! Doğru insanların toplantısında, Topluluk içinde, Bütün yüreğimle RAB’be şükredeceğim.

Mez.111: 2 RAB’bin işleri büyüktür, Onlardan zevk alanlar hep onları düşünür.

Mez.111: 3 O’nun yaptıkları yüce ve görkemlidir, Doğruluğu sonsuza dek sürer.

Mez.111: 4 RAB unutulmayacak harikalar yaptı, O sevecen ve lütfedendir.

Mez.111: 5 Kendisinden korkanları besler, Antlaşmasını sonsuza dek anımsar.

Mez.111: 6 Ulusların topraklarını kendi halkına vermekle Gösterdi onlara işlerinin gücünü.

Mez.111: 7 Yaptığı her işte sadık ve adildir, Bütün koşulları güvenilirdir;

Mez.111: 8 Sonsuza dek sürer, Sadakat ve doğrulukla yapılır.

Mez.111: 9 O halkının kurtuluşunu sağladı, Antlaşmasını sonsuza dek geçerli kıldı. Adı kutsal ve müthiştir.

Mez.111: 10 Bilgeliğin temeli RAB korkusudur, O’nun kurallarını yerine getiren herkes Sağduyu sahibi olur. O’na sonsuza dek övgü sunulur!

112. Mezmur

BÖLÜM 112

Mez.112: 1 Övgüler sunun RAB’be! Ne mutlu RAB’den korkan insana, O’nun buyruklarından büyük zevk alana!

Mez.112: 2 Soyu yeryüzünde güç kazanacak, Doğruların kuşağı kutsanacak.

Mez.112: 3 Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden, Sonsuza dek sürer doğruluğu.

Mez.112: 4 Karanlıkta ışık doğar dürüstler için, Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.

Mez.112: 5 Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren, İşlerini adaletle yürüten insana!

Mez.112: 6 Asla sarsılmaz, Sonsuza dek anılır doğru insan.

Mez.112: 7 Kötü haberden korkmaz, Yüreği sarsılmaz, RAB’be güvenir.

Mez.112: 8 Gözü pektir, korku nedir bilmez, Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.

Mez.112: 9 Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi; Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır, Gücü ve saygınlığı artar.

Mez.112: 10 Kötü kişi bunu görünce kudurur, Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir. Kötülerin dileği boşa çıkar.

113. Mezmur

BÖLÜM 113

Mez.113: 1 Övgüler sunun RAB’be! Övgüler sunun, ey RAB’bin kulları, RAB’bin adına övgüler sunun!

Mez.113: 2 Şimdiden sonsuza dek RAB’bin adına şükürler olsun!

Mez.113: 3 Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar RAB’bin adına övgüler sunulmalı!

Mez.113: 4 RAB bütün uluslara egemendir, Görkemi gökleri aşar.

Mez.113: 5 Var mı Tanrımız RAB gibi, Yücelerde oturan,

Mez.113: 6 Göklerde ve yeryüzünde olanlara Bakmak için eğilen?

Mez.113: 7 Düşkünü yerden kaldırır, Yoksulu çöplükten çıkarır;

Mez.113: 8 Soylularla, Halkının soylularıyla birlikte oturtsun diye.

Mez.113: 9 Kısır kadını evde oturtur, Çocuk sahibi mutlu bir anne kılar. RAB’be övgüler sunun!

114. Mezmur

BÖLÜM 114

Mez.114: 1 İsrail Mısır’dan çıktığında, Yakup’un soyu yabancı dil konuşan bir halktan ayrıldığında,

Mez.114: 2 Yahuda Rab’bin kutsal yeri oldu, İsrail de O’nun krallığı.

Mez.114: 3 Deniz olanı görüp geri çekildi, Şeria Irmağı tersine aktı.

Mez.114: 4 Dağlar koç gibi, Tepeler kuzu gibi sıçradı.

Mez.114: 5 Ey deniz, sana ne oldu da kaçtın? Ey Şeria, neden tersine aktın?

Mez.114: 6 Ey dağlar, niçin koç gibi, Ey tepeler, niçin kuzu gibi sıçradınız?

Mez.114: 7-8 Titre, ey yeryüzü, Kayayı havuza, Çakmaktaşını pınara çeviren Rab’bin önünde, Yakup’un Tanrısı’nın huzurunda.

115. Mezmur(Mez.135:13-20)

BÖLÜM 115

Mez.115: 1 Bizi değil, ya RAB, bizi değil, Sevgin ve sadakatin uğruna, Kendi adını yücelt!

Mez.115: 2 Niçin uluslar: “Hani, nerede onların Tanrısı?” desin.

Mez.115: 3 Bizim Tanrımız göklerdedir, Ne isterse yapar.

Mez.115: 4 Oysa onların putları altın ve gümüşten yapılmış, İnsan elinin eseridir.

Mez.115: 5 Ağızları var, konuşmazlar, Gözleri var, görmezler,

Mez.115: 6 Kulakları var, duymazlar, Burunları var, koku almazlar,

Mez.115: 7 Elleri var, hissetmezler, Ayakları var, yürümezler, Boğazlarından ses çıkmaz.

Mez.115: 8 Onları yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

Mez.115: 9 Ey İsrail halkı, RAB’be güven, O’dur yardımcınız ve kalkanınız!

Mez.115: 10 Ey Harun soyu, RAB’be güven, O’dur yardımcınız ve kalkanınız!

Mez.115: 11 Ey RAB’den korkanlar, RAB’be güvenin, O’dur yardımcınız ve kalkanınız!

Mez.115: 12 RAB bizi anımsayıp kutsayacak, İsrail halkını, Harun soyunu kutsayacak.

Mez.115: 13 Küçük, büyük, Kendisinden korkan herkesi kutsayacak.

Mez.115: 14 RAB sizi, Sizi ve çocuklarınızı çoğaltsın!

Mez.115: 15 Yeri göğü yaratan RAB Sizleri kutsasın.

Mez.115: 16 Göklerin öteleri RAB’bindir, Ama yeryüzünü insanlara vermiştir.

Mez.115: 17 Ölüler, sessizlik diyarına inenler, RAB’be övgüler sunmaz;

Mez.115: 18 Biziz RAB’bi öven, Şimdiden sonsuza dek. RAB’be övgüler sunun!

116. Mezmur

BÖLÜM 116

Mez.116: 1 RAB’bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.

Mez.116: 2 Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O’na sesleneceğim.

Mez.116: 3 Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

Mez.116: 4 O zaman RAB’be yakardım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.

Mez.116: 5 RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.

Mez.116: 6 RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.

Mez.116: 7 Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.

Mez.116: 8 Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

Mez.116: 9 Yaşayanların diyarında, RAB’bin huzurunda yürüyeceğim.

Mez.116: 10 İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile*fv*.D Not 116:10 “İman ettim, ‘Büyük acı çekiyorum dediğim zaman bile” ya da “İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum” (bkz. 2Ko.4:13).

Mez.116: 11 Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.

Mez.116: 12 Ne karşılık verebilirim RAB’be, Bana yaptığı onca iyilik için?

Mez.116: 13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB’be sesleneceğim.

Mez.116: 14 Bütün halkının önünde, RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim.

Mez.116: 15 RAB’bin gözünde değerlidir*fy* Sadık kullarının ölümü.D Not 116:15 “Değerlidir” ya da “Acıdır”.

Mez.116: 16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.

Mez.116: 17 Ya RAB, sana seslenecek, Şükran kurbanı sunacağım.

Mez.116: 18 RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,

Mez.116: 19 RAB’bin Tapınağı’nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB’be övgüler sunun!

117. Mezmur

BÖLÜM 117

Mez.117: 1 Ey bütün uluslar, RAB’be övgüler sunun! Ey bütün halklar, O’nu yüceltin!

Mez.117: 2 Çünkü bize beslediği sevgi büyüktür, RAB’bin sadakati sonsuza dek sürer. RAB’be övgüler sunun!

118. Mezmur

BÖLÜM 118

Mez.118: 1 RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

Mez.118: 2 “Sonsuzdur sevgisi!” desin İsrail halkı.

Mez.118: 3 “Sonsuzdur sevgisi!” desin Harun’un soyu.

Mez.118: 4 “Sonsuzdur sevgisi!” desin RAB’den korkanlar.

Mez.118: 5 Sıkıntı içinde RAB’be seslendim; Yanıtladı, rahata kavuşturdu beni.

Mez.118: 6 RAB benden yana, korkmam; İnsan bana ne yapabilir?

Mez.118: 7 RAB benden yana, benim yardımcım, Benden nefret edenlerin sonuna zaferle bakacağım.

Mez.118: 8 RAB’be sığınmak İnsana güvenmekten iyidir.

Mez.118: 9 RAB’be sığınmak Soylulara güvenmekten iyidir.

Mez.118: 10 Bütün uluslar beni kuşattı, RAB’bin adıyla püskürttüm onları.

Mez.118: 11 Kuşattılar, sardılar beni, RAB’bin adıyla püskürttüm onları.

Mez.118: 12 Arılar gibi sardılar beni, Ama diken ateşi gibi sönüverdiler; RAB’bin adıyla püskürttüm onları.

Mez.118: 13 İtilip kakıldım*fz*, düşmek üzereydim, Ama RAB yardım etti bana.D Not 118:13 Septuaginta, Süryanice “İtilip kakıldım”, Masoretik metin “Beni itip kaktın”.

Mez.118: 14 RAB gücüm ve ezgimdir, O kurtardı beni.

Mez.118: 15 Sevinç ve zafer çığlıkları Çınlıyor doğruların çadırlarında: “RAB’bin sağ eli güçlü işler yapar!

Mez.118: 16 RAB’bin sağ eli üstündür, RAB’bin sağ eli güçlü işler yapar!”

Mez.118: 17 Ölmeyecek, yaşayacağım, RAB’bin yaptıklarını duyuracağım.

Mez.118: 18 RAB beni şiddetle yola getirdi, Ama ölüme terk etmedi.

Mez.118: 19 Açın bana adalet kapılarını, Girip RAB’be şükredeyim.

Mez.118: 20 İşte budur RAB’bin kapısı! Doğrular girebilir oradan.

Mez.118: 21 Sana şükrederim, çünkü bana yanıt verdin, Kurtarıcım oldun.

Mez.118: 22 Yapıcıların reddettiği taş, Köşenin baş taşı oldu.

Mez.118: 23 RAB’bin işidir bu, Gözümüzde harika bir iş!

Mez.118: 24 Bugün RAB’bin yarattığı gündür, Onun için sevinip coşalım!

Mez.118: 25 Ne olur, ya RAB, kurtar bizi, Ne olur, başarılı kıl bizi!

Mez.118: 26 Kutsansın RAB’bin adıyla gelen! Kutsuyoruz sizi RAB’bin evinden.

Mez.118: 27 RAB Tanrı’dır, aydınlattı bizi. İplerle bağlayın bayram kurbanını*fa*, İlerleyin sunağın boynuzlarına kadar.D Not 118:27 “İplerle bağlayın bayram kurbanını” ya da “Elinizdedallarla bayramı kutlayın”.

Mez.118: 28 Tanrım sensin, şükrederim sana, Tanrım sensin, yüceltirim seni.

Mez.118: 29 RAB’be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.

119. Mezmur (ALEF)*fb*

BÖLÜM 119

Mez.119: 1 Ne mutlu yolları temiz olanlara, RAB’bin yasasına göre yaşayanlara!D Not Alef, beyt, vb. sözcükleri İbrani alfabesinin harfleridir.119. Mezmur akrostiş biçimde yazılmış bir şiirdir.

Mez.119: 2 Ne mutlu O’nun öğütlerine uyanlara, Bütün yüreğiyle O’na yönelenlere!

Mez.119: 3 Hiç haksızlık etmezler, O’nun yolunda yürürler.

Mez.119: 4 Koyduğun koşullara Dikkatle uyulmasını buyurdun.

Mez.119: 5 Keşke kararlı olsam Senin kurallarına uymakta!

Mez.119: 6 Hiç utanmayacağım, Bütün buyruklarını izledikçe.

Mez.119: 7 Şükredeceğim sana temiz yürekle, Adil hükümlerini öğrendikçe.

Mez.119: 8 Kurallarını yerine getireceğim, Bırakma beni hiçbir zaman!

(BEYT)

Mez.119: 9 Genç insan yolunu nasıl temiz tutar? Senin sözünü tutmakla.

Mez.119: 10 Bütün yüreğimle sana yöneliyorum, İzin verme buyruklarından sapmama!

Mez.119: 11 Aklımdan çıkarmam sözünü, Sana karşı günah işlememek için.

Mez.119: 12 Övgüler olsun sana, ya RAB, Bana kurallarını öğret.

Mez.119: 13 Ağzından çıkan bütün hükümleri Dudaklarımla yineliyorum.

Mez.119: 14 Sevinç duyuyorum öğütlerini izlerken, Sanki benim oluyor bütün hazineler.

Mez.119: 15 Koşullarını derin derin düşünüyorum, Yollarını izlerken.

Mez.119: 16 Zevk alıyorum kurallarından, Sözünü unutmayacağım.

(GİMEL)

Mez.119: 17 Ben kuluna iyilik et ki yaşayayım, Sözüne uyayım.

Mez.119: 18 Gözlerimi aç, Yasandaki harikaları göreyim.

Mez.119: 19 Garibim bu dünyada, Buyruklarını benden gizleme!

Mez.119: 20 İçim tükeniyor, Her an hükümlerini özlemekten.

Mez.119: 21 Buyruklarından sapan Lanetli küstahları azarlarsın.

Mez.119: 22 Uzaklaştır benden küçümsemeleri, hakaretleri, Çünkü öğütlerini tutuyorum.

Mez.119: 23 Önderler toplanıp beni kötüleseler bile, Ben kulun senin kurallarını derin derin düşüneceğim.

Mez.119: 24 Öğütlerin benim zevkimdir, Bana akıl verirler.

(DALET)

Mez.119: 25 Toza toprağa serildim, Sözün uyarınca yaşam ver bana.

Mez.119: 26 Yaptıklarımı açıkladım, beni yanıtladın; Kurallarını öğret bana!

Mez.119: 27 Koşullarını anlamamı sağla ki, Harikalarının üzerinde düşüneyim.

Mez.119: 28 İçim eriyor kederden, Sözün uyarınca güçlendir beni!

Mez.119: 29 Yalan yoldan uzaklaştır, Yasan uyarınca lütfet bana.

Mez.119: 30 Ben sadakat yolunu seçtim, Hükümlerini uygun gördüm.

Mez.119: 31 Öğütlerine dört elle sarıldım, ya RAB, Utandırma beni!

Mez.119: 32 İçime huzur verdiğin için Buyrukların doğrultusunda koşacağım.

(HE)

Mez.119: 33 Kurallarını nasıl izleyeceğimi öğret bana, ya RAB, Öyle ki, onları sonuna kadar izleyeyim.

Mez.119: 34 Anlamamı sağla, yasana uyayım, Bütün yüreğimle onu yerine getireyim.

Mez.119: 35 Buyrukların doğrultusunda yol göster bana, Çünkü yolundan zevk alırım.

Mez.119: 36 Yüreğimi haksız kazanca değil, Kendi öğütlerine yönelt.

Mez.119: 37 Gözlerimi boş şeylerden*fc* çevir, Beni kendi yolunda yaşat.D Not 119:37 “Boş şeylerden” ya da “Değersiz putlardan”.

Mez.119: 38 Senden korkulması için Ben kuluna verdiğin sözü yerine getir.

Mez.119: 39 Korktuğum hakaretten uzak tut beni, Çünkü senin ilkelerin iyidir.

Mez.119: 40 Çok özlüyorum senin koşullarını! Beni doğruluğunun içinde yaşat!

(VAV)

Mez.119: 41 Bana sevgini göster, ya RAB, Sözün uyarınca kurtar beni!

Mez.119: 42 O zaman beni aşağılayanlara Gereken yanıtı verebilirim, Çünkü senin sözüne güvenirim.

Mez.119: 43 Gerçeğini ağzımdan düşürme, Çünkü senin hükümlerine umut bağladım.

Mez.119: 44 Yasana sürekli, Sonsuza dek uyacağım.

Mez.119: 45 Özgürce yürüyeceğim, Çünkü senin koşullarına yöneldim ben.

Mez.119: 46 Kralların önünde senin öğütlerinden söz edecek, Utanç duymayacağım.

Mez.119: 47 Senin buyruklarından zevk alıyor, Onları seviyorum.

Mez.119: 48 Saygı ve sevgi duyuyorum buyruklarına, Derin derin düşünüyorum kurallarını.

(ZAYİN)

Mez.119: 49 Kuluna verdiğin sözü anımsa, Bununla umut verdin bana.

Mez.119: 50 Acı çektiğimde beni avutan budur, Sözün bana yaşam verir.

Mez.119: 51 Çok eğlendiler küstahlar benimle, Yine de yasandan şaşmadım.

Mez.119: 52 Geçmişte verdiğin hükümleri anımsayınca, Avundum, ya RAB.

Mez.119: 53 Çileden çıkıyorum, Yasanı terk eden kötüler yüzünden.

Mez.119: 54 Senin kurallarındır ezgilerimin konusu, Konuk olduğum bu dünyada.

Mez.119: 55 Gece adını anarım, ya RAB, Yasana uyarım.

Mez.119: 56 Tek yaptığım, Senin koşullarına uymak.

(HET)

Mez.119: 57 Benim payıma düşen sensin, ya RAB, Sözlerini yerine getireceğim, dedim.

Mez.119: 58 Bütün yüreğimle sana yakardım. Lütfet bana, sözün uyarınca.

Mez.119: 59 Tuttuğum yolları düşündüm, Senin öğütlerine göre adım attım.

Mez.119: 60 Buyruklarına uymak için Elimi çabuk tuttum, oyalanmadım.

Mez.119: 61 Kötülerin ipleri beni sardı, Yasanı unutmadım.

Mez.119: 62 Doğru hükümlerin için Gece yarısı kalkıp sana şükrederim.

Mez.119: 63 Dostuyum bütün senden korkanların, Koşullarına uyanların.

Mez.119: 64 Yeryüzü sevginle dolu, ya RAB, Kurallarını öğret bana!

(TET)

Mez.119: 65 Ya RAB, iyilik ettin kuluna, Sözünü tuttun.

Mez.119: 66 Bana sağduyu ve bilgi ver, Çünkü inanıyorum buyruklarına.

Mez.119: 67 Acı çekmeden önce yoldan sapardım, Ama şimdi sözüne uyuyorum.

Mez.119: 68 Sen iyisin, iyilik edersin; Bana kurallarını öğret.

Mez.119: 69 Küstahlar yalanlarla beni lekeledi, Ama ben bütün yüreğimle senin koşullarına uyarım.

Mez.119: 70 Onların yüreği yağ bağladı, Bense zevk alırım yasandan.

Mez.119: 71 İyi oldu acı çekmem; Çünkü kurallarını öğreniyorum.

Mez.119: 72 Ağzından çıkan yasa benim için Binlerce altın ve gümüşten daha değerlidir.

(YOD)

Mez.119: 73 Senin ellerin beni yarattı, biçimlendirdi. Anlamamı sağla ki buyruklarını öğreneyim.

Mez.119: 74 Senden korkanlar beni görünce sevinsin, Çünkü senin sözüne umut bağladım.

Mez.119: 75 Biliyorum, ya RAB, hükümlerin adildir; Bana acı çektirirken bile sadıksın.

Mez.119: 76 Ben kuluna verdiğin söz uyarınca, Sevgin beni avutsun.

Mez.119: 77 Sevecenlik göster bana, yaşayayım, Çünkü yasandan zevk alıyorum.

Mez.119: 78 Utansın küstahlar beni yalan yere suçladıkları için. Bense senin koşullarını düşünüyorum.

Mez.119: 79 Bana dönsün senden korkanlar, Öğütlerini bilenler.

Mez.119: 80 Yüreğim kusursuz uysun kurallarına, Öyle ki, utanç duymayayım.

(KAF)

Mez.119: 81 İçim tükeniyor senin kurtarışını özlerken, Senin sözüne umut bağladım ben.

Mez.119: 82 Gözümün feri sönüyor söz verdiklerini beklemekten, “Ne zaman avutacaksın beni?” diye soruyorum.

Mez.119: 83 Dumandan kararmış tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarını.

Mez.119: 84 Daha ne kadar bekleyecek kulun? Ne zaman yargılayacaksın bana zulmedenleri?

Mez.119: 85 Çukur kazdılar benim için Yasana uymayan küstahlar.

Mez.119: 86 Bütün buyrukların güvenilirdir; Haksız yere zulmediyorlar, yardım et bana!

Mez.119: 87 Nerdeyse sileceklerdi beni yeryüzünden, Ama ben senin koşullarından ayrılmadım.

Mez.119: 88 Koru canımı sevgin uyarınca, Tutayım ağzından çıkan öğütleri.

(LAMET)

Mez.119: 89 Ya RAB, sözün Göklerde sonsuza dek duruyor.

Mez.119: 90 Sadakatin kuşaklar boyu sürüyor, Kurduğun yeryüzü sapasağlam duruyor.

Mez.119: 91 Bugün hükümlerin uyarınca ayakta duran her şey Sana kulluk ediyor.

Mez.119: 92 Eğer yasan zevk kaynağım olmasaydı, Çektiğim acılardan yok olurdum.

Mez.119: 93 Koşullarını asla unutmayacağım, Çünkü onlarla bana yaşam verdin.

Mez.119: 94 Kurtar beni, çünkü seninim, Senin koşullarına yöneldim.

Mez.119: 95 Kötüler beni yok etmeyi beklerken, Ben senin öğütlerini inceliyorum.

Mez.119: 96 Kusursuz olan her şeyin bir sonu olduğunu gördüm, Ama senin buyruğun sınır tanımaz.

(MEM)

Mez.119: 97 Ne kadar severim yasanı! Bütün gün düşünürüm onun üzerinde.

Mez.119: 98 Buyrukların beni düşmanlarımdan bilge kılar, Çünkü her zaman aklımdadır onlar.

Mez.119: 99 Bütün öğretmenlerimden daha akıllıyım, Çünkü öğütlerin üzerinde düşünüyorum.

Mez.119: 100 Yaşlılardan daha bilgeyim, Çünkü senin koşullarına uyuyorum.

Mez.119: 101 Sakınırım her kötü yoldan, Senin sözünü tutmak için.

Mez.119: 102 Ayrılmam hükümlerinden, Çünkü bana sen öğrettin.

Mez.119: 103 Ne tatlı geliyor verdiğin sözler damağıma, Baldan tatlı geliyor ağzıma!

Mez.119: 104 Senin koşullarına uymakla bilgelik kazanıyorum, Bu yüzden nefret ediyorum her yanlış yoldan.

(NUN)

Mez.119: 105 Sözün adımlarım için çıra, Yolum için ışıktır.

Mez.119: 106 Adil hükümlerini izleyeceğime ant içtim, Andımı tutacağım.

Mez.119: 107 Çok sıkıntı çektim, ya RAB; Koru hayatımı sözün uyarınca.

Mez.119: 108 Ağzımdan çıkan içten övgüleri Kabul et, ya RAB, Bana hükümlerini öğret.

Mez.119: 109 Hayatım her an tehlikede, Yine de unutmam yasanı.

Mez.119: 110 Kötüler tuzak kurdu bana, Yine de sapmadım senin koşullarından.

Mez.119: 111 Öğütlerin sonsuza dek mirasımdır, Yüreğimin sevincidir onlar.

Mez.119: 112 Kararlıyım Sonuna kadar senin kurallarına uymaya.

(SAMEK)

Mez.119: 113 Döneklerden tiksinir, Senin yasanı severim.

Mez.119: 114 Sığınağım ve kalkanım sensin, Senin sözüne umut bağlarım.

Mez.119: 115 Ey kötüler, benden uzak durun, Tanrım’ın buyruklarını yerine getireyim.

Mez.119: 116 Sözün uyarınca destek ol bana, yaşam bulayım; Umudumu boşa çıkarma!

Mez.119: 117 Sıkı tut beni, kurtulayım, Her zaman kurallarını dikkate alayım.

Mez.119: 118 Kurallarından sapan herkesi reddedersin, Çünkü onların hileleri boştur.

Mez.119: 119 Dünyadaki kötüleri cüruf gibi atarsın, Bu yüzden severim senin öğütlerini.

Mez.119: 120 Bedenim ürperiyor dehşetinden, Korkuyorum hükümlerinden.

(AYİN)

Mez.119: 121 Adil ve doğru olanı yaptım, Gaddarların eline bırakma beni!

Mez.119: 122 Güven altına al kulunun mutluluğunu, Baskı yapmasın bana küstahlar.

Mez.119: 123 Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmanı, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.

Mez.119: 124 Kuluna sevgin uyarınca davran, Bana kurallarını öğret.

Mez.119: 125 Ben senin kulunum, bana akıl ver ki, Öğütlerini anlayabileyim.

Mez.119: 126 Ya RAB, harekete geçmenin zamanıdır, Yasanı çiğniyorlar.

Mez.119: 127 Bu yüzden senin buyruklarını, Altından, saf altından daha çok seviyorum;

Mez.119: 128 Koyduğun koşulların hepsini doğru buluyorum, Her yanlış yoldan tiksiniyorum.

(PE)

Mez.119: 129 Harika öğütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.

Mez.119: 130 Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar, Saf insanlara akıl verir.

Mez.119: 131 Ağzım açık, soluk soluğayım, Çünkü buyruklarını özlüyorum.

Mez.119: 132 Bana lütufla bak, Adını sevenlere her zaman yaptığın gibi.

Mez.119: 133 Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.

Mez.119: 134 Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.

Mez.119: 135 Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.

Mez.119: 136 Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.

(SADE)

Mez.119: 137 Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.

Mez.119: 138 Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.

Mez.119: 139 Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.

Mez.119: 140 Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.

Mez.119: 141 Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.

Mez.119: 142 Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.

Mez.119: 143 Sıkıntıya, darlığa düştüm, Ama buyrukların benim zevkimdir.

Mez.119: 144 Öğütlerin sonsuza dek doğrudur; Bana akıl ver ki, yaşayayım.

(KOF)

Mez.119: 145 Bütün yüreğimle haykırıyorum, Yanıtla beni, ya RAB! Senin kurallarına uyacağım.

Mez.119: 146 Sana sesleniyorum, Kurtar beni, Öğütlerine uyayım.

Mez.119: 147 Gün doğmadan kalkıp yardım dilerim, Senin sözüne umut bağladım.

Mez.119: 148 Verdiğin söz üzerinde düşüneyim diye, Gece boyunca uyku girmiyor gözüme.

Mez.119: 149 Sevgin uyarınca sesime kulak ver, Hükümlerin uyarınca, ya RAB, yaşam ver bana!

Mez.119: 150 Yaklaşıyor kötülük ardınca koşanlar, Yasandan uzaklaşıyorlar.

Mez.119: 151 Oysa sen yakınsın, ya RAB, Bütün buyrukların gerçektir.

Mez.119: 152 Çoktan beri anladım Öğütlerini sonsuza dek verdiğini.

(REŞ)

Mez.119: 153 Çektiğim sıkıntıyı gör, kurtar beni, Çünkü yasanı unutmadım.

Mez.119: 154 Davamı savun, özgür kıl beni, Sözün uyarınca koru canımı.

Mez.119: 155 Kurtuluş kötülerden uzaktır, Çünkü senin kurallarına yönelmiyorlar.

Mez.119: 156 Çok sevecensin, ya RAB, Hükümlerin uyarınca koru canımı.

Mez.119: 157 Bana zulmedenler, düşmanlarım çok, Yine de sapmadım senin öğütlerinden.

Mez.119: 158 Tiksinerek bakıyorum hainlere, Çünkü uymuyorlar senin sözüne.

Mez.119: 159 Bak, ne kadar seviyorum koşullarını, Sevgin uyarınca, ya RAB, koru canımı.

Mez.119: 160 Sözlerinin temeli gerçektir, Doğru hükümlerinin tümü sonsuza dek sürecektir.

(SİN ve ŞİN)

Mez.119: 161 Yok yere zulmediyor bana önderler, Oysa yüreğim senin sözünle titrer.

Mez.119: 162 Ganimet bulan biri gibi Verdiğin sözlerde sevinç bulurum.

Mez.119: 163 Tiksinir, iğrenirim yalandan, Ama senin yasanı severim.

Mez.119: 164 Doğru hükümlerin için Seni günde yedi kez överim.

Mez.119: 165 Yasanı sevenler büyük esenlik bulur, Hiçbir şey sendeletmez onları.

Mez.119: 166 Ya RAB, kurtarışına umut bağlar, Buyruklarını yerine getiririm.

Mez.119: 167 Öğütlerine candan uyar, Onları çok severim.

Mez.119: 168 Öğütlerini, koşullarını uygularım, Çünkü bütün davranışlarımı görürsün sen.

(TAV)

Mez.119: 169 Feryadım sana erişsin, ya RAB, Sözün uyarınca akıl ver bana!

Mez.119: 170 Yalvarışım sana ulaşsın;Verdiğin söz uyarınca kurtar beni!

Mez.119: 171 Dudaklarımdan övgüler aksın, Çünkü bana kurallarını öğretiyorsun.

Mez.119: 172 Dilimde sözün ezgilere dönüşsün, Çünkü bütün buyrukların doğrudur.

Mez.119: 173 Elin bana yardıma hazır olsun, Çünkü senin koşullarını seçtim ben.

Mez.119: 174 Kurtarışını özlüyorum, ya RAB, Yasan zevk kaynağımdır.

Mez.119: 175 Beni yaşat ki, sana övgüler sunayım, Hükümlerin bana yardımcı olsun.

Mez.119: 176 Kaybolmuş koyun gibi avare dolaşıyordum; Kulunu ara, Çünkü buyruklarını unutmadım ben.

120. MezmurHac ilahisi*fç*

BÖLÜM 120

Mez.120: 1 Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

Mez.120: 2 Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!D Not “Hac İlahisi”: Fısıh, Hasat, Çardak bayramlarını kutlamak için Yeruşalim’e çıkarken söylenen ezgi.

Mez.120: 3 Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Mez.120: 4 Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Mez.120: 5 Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Mez.120: 6 Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Mez.120: 7 Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!

121. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 121

Mez.121: 1 Gözlerimi dağlara kaldırıyorum, Nereden yardım gelecek?

Mez.121: 2 Yeri göğü yaratan RAB’den gelecek yardım.

Mez.121: 3 O ayaklarının kaymasına izin vermez, Seni koruyan uyuklamaz.

Mez.121: 4 İsrail’in koruyucusu ne uyur ne uyuklar.

Mez.121: 5 Senin koruyucun RAB’dir, O sağ yanında sana gölgedir.

Mez.121: 6 Gündüz güneş, Gece ay sana zarar vermez.

Mez.121: 7 RAB her kötülükten seni korur, Esirger canını.

Mez.121: 8 Şimdiden sonsuza dek RAB koruyacak gidişini, gelişini.

122. MezmurDavut’un hac ilahisi

BÖLÜM 122

Mez.122: 1 Bana: “RAB’bin evine gidelim” dendikçe Sevinirim.

Mez.122: 2 Ayaklarımız senin kapılarında, Ey Yeruşalim!

Mez.122: 3 Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir Yeruşalim!

Mez.122: 4 Oymaklar çıkar oraya, RAB’bin oymakları, İsrail’e verilen öğüt uyarınca, RAB’bin adına şükretmek için.

Mez.122: 5 Çünkü orada yargı tahtları, Davut soyunun tahtları kurulmuştur.

Mez.122: 6 Esenlik dileyin Yeruşalim’e: “Huzur bulsun seni sevenler!

Mez.122: 7 Surlarına esenlik, Saraylarına huzur egemen olsun!”

Mez.122: 8 Kardeşlerim, dostlarım için, “Esenlik olsun sana!” derim.

Mez.122: 9 Tanrımız RAB’bin evi için İyilik dilerim sana.

123. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 123

Mez.123: 1 Gözlerimi sana kaldırıyorum, Ey göklerde taht kuran!

Mez.123: 2 Nasıl kulların gözleri efendilerinin, Hizmetçinin gözleri hanımının eline bakarsa, Bizim gözlerimiz de RAB Tanrımız’a öyle bakar, O bize acıyıncaya dek.

Mez.123: 3 Acı bize, ya RAB, acı; Gördüğümüz hakaret yeter de artar.

Mez.123: 4 Rahat yaşayanların alayları, Küstahların hakareti Canımıza yetti.

124. MezmurDavut’un hac ilahisi

BÖLÜM 124

Mez.124: 1 RAB bizden yana olmasaydı, Desin şimdi İsrail:

Mez.124: 2 RAB bizden yana olmasaydı, İnsanlar bize saldırdığında,

Mez.124: 3 Diri diri yutarlardı bizi, Öfkeleri bize karşı alevlenince.

Mez.124: 4 Sular silip süpürürdü bizleri, Seller geçerdi üzerimizden.

Mez.124: 5 Kabaran sular Aşardı başımızdan.

Mez.124: 6 Övgüler olsun Bizi onların ağzına yem etmeyen RAB’be!

Mez.124: 7 Bir kuş gibi Kurtuldu canımız avcının tuzağından, Kırıldı tuzak, kurtulduk.

Mez.124: 8 Yeri göğü yaratan RAB’bin adı yardımcımızdır.

125. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 125

Mez.125: 1 RAB’be güvenenler Siyon Dağı’na benzer, Sarsılmaz, sonsuza dek durur.

Mez.125: 2 Dağlar Yeruşalim’i nasıl kuşatmışsa, RAB de halkını öyle kuşatmıştır, Şimdiden sonsuza dek.

Mez.125: 3 Kalmayacak kötülerin asası, Doğruların payına düşen toprakta, Yoksa doğrular haksızlığa el uzatabilir.

Mez.125: 4 İyilik et, ya RAB, İyilere, yüreği temiz olanlara.

Mez.125: 5 Ama kendi halkından eğri yollara sapanları, RAB kötü uluslarla birlikte kovacak. İsrail’e esenlik olsun!

126. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 126

Mez.126: 1 RAB sürgünleri Siyon’a geri getirince*fd*, Rüya gibi geldi bize.D Not 126:1 “RAB sürgünleri Siyon’a geri getirince” ya da “RAB Siyon’u eski gönencine kavuşturunca”.

Mez.126: 2 Ağzımız gülüşlerle, Dilimiz sevinç çığlıklarıyla doldu. “RAB onlar için büyük işler yaptı” Diye konuşuldu uluslar arasında.

Mez.126: 3 RAB bizim için büyük işler yaptı, Sevinç doldu içimiz.

Mez.126: 4 Ya RAB, eski gönencimize kavuştur bizi, Negev’de suya kavuşan vadiler gibi.

Mez.126: 5 Gözyaşları içinde ekenler, Sevinç çığlıklarıyla biçecek;

Mez.126: 6 Ağlayarak tohum çuvalını taşıyıp dolaşan, Sevinç çığlıkları atarak demetlerle dönecek.

127. MezmurSüleyman’ın hac ilahisi

BÖLÜM 127

Mez.127: 1 Evi RAB yapmazsa, Yapıcılar boşuna didinir. Kenti RAB korumazsa, Bekçi boşuna bekler.

Mez.127: 2 Boşuna erken kalkıp Geç yatıyorsunuz. Ey zahmetle kazanılan ekmeği yiyenler, RAB sevdiklerinin rahat uyumasını sağlar.

Mez.127: 3 Çocuklar RAB’bin verdiği bir armağandır, Rahmin ürünü bir ödüldür.

Mez.127: 4 Yiğidin elinde nasılsa oklar, Öyledir gençlikte doğan çocuklar.

Mez.127: 5 Ne mutlu ok kılıfı onlarla dolu insana! Kent kapısında*fe* hasımlarıyla tartışırken Utanç duymayacaklar.D Not 127:5 “Kent kapısında”: Eski zamanlarda mahkeme kent kapısında yapılırdı.

128. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 128

Mez.128: 1 Ne mutlu RAB’den korkana, O’nun yolunda yürüyene!

Mez.128: 2 Emeğinin ürününü yiyeceksin, Mutlu ve başarılı olacaksın.

Mez.128: 3 Eşin evinde verimli bir asma gibi olacak; Çocukların zeytin filizleri gibi sofranın çevresinde.

Mez.128: 4 İşte RAB’den korkan kişi Böyle kutsanacak.

Mez.128: 5 RAB seni Siyon’dan kutsasın! Yeruşalim’in gönencini göresin, Bütün yaşamın boyunca!

Mez.128: 6 Çocuklarının çocuklarını göresin! İsrail’e esenlik olsun!

129. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 129

Mez.129: 1 Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar; Şimdi söylesin İsrail:

Mez.129: 2 “Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar, Ama yenemediler beni.

Mez.129: 3 Çiftçiler saban sürdüler sırtımda, Upuzun iz bıraktılar.”

Mez.129: 4 Ama RAB adildir, Kesti kötülerin bağlarını.

Mez.129: 5 Siyon’dan nefret eden herkes Utanç içinde geri çekilsin.

Mez.129: 6 Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

Mez.129: 7 Orakçı avucunu, Demetçi kucağını dolduramaz onunla.

Mez.129: 8 Yoldan geçenler de, “RAB sizi kutsasın, RAB’bin adıyla sizi kutsarız” demezler.

130. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 130

Mez.130: 1 Derinliklerden sana sesleniyorum, ya RAB,

Mez.130: 2 Sesimi işit, ya Rab, Yalvarışıma iyi kulak ver!

Mez.130: 3 Ya RAB, sen suçların hesabını tutsan, Kim ayakta kalabilir, ya Rab?

Mez.130: 4 Ama sen bağışlayıcısın, Öyle ki senden korkulsun.

Mez.130: 5 RAB’bi gözlüyorum, Canım RAB’bi gözlüyor, Umut bağlıyorum O’nun sözüne.

Mez.130: 6 Sabahı gözleyenlerden, Evet, sabahı gözleyenlerden daha çok, Canım Rab’bi gözlüyor.

Mez.130: 7 Ey İsrail, RAB’be umut bağla! Çünkü RAB’de sevgi, Tam kurtuluş vardır.

Mez.130: 8 İsrail’i bütün suçlarından Fidyeyle O kurtaracaktır.

131. MezmurDavut’un hac ilahisi

BÖLÜM 131

Mez.131: 1 Ya RAB, yüreğimde gurur yok, Gözüm yükseklerde değil. Büyük işlerle, Kendimi aşan harika işlerle uğraşmıyorum.

Mez.131: 2 Tersine, ana kucağında sütten kesilmiş çocuk gibi, Kendimi yatıştırıp huzur buldum, Sütten kesilmiş çocuğa döndüm.

Mez.131: 3 Ey İsrail, RAB’be umut bağla Şimdiden sonsuza dek!

132. Mezmur(2Ta.6:41-42)Hac ilahisi

BÖLÜM 132

Mez.132: 1-2 Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Mez.132: 3 “Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

Mez.132: 4 Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

Mez.132: 5 RAB’be bir yer, Yakup’un güçlü Tanrısı’na bir konut buluncaya dek.”

Mez.132: 6 Antlaşma Sandığı’nın* Efrata’da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

Mez.132: 7 “RAB’bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

Mez.132: 8 Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

Mez.132: 9 Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

Mez.132: 10 Kulun Davut’un hatırı için, Meshettiğin* krala yüz çevirme.

Mez.132: 11 RAB Davut’a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

Mez.132: 12 Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

Mez.132: 13 Çünkü RAB Siyon’u seçti, Onu konut edinmek istedi.

Mez.132: 14 “Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

Mez.132: 15 Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

Mez.132: 16 Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

Mez.132: 17 Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

Mez.132: 18 Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”

133. MezmurDavut’un hac ilahisi

BÖLÜM 133

Mez.133: 1 Ne iyi, ne güzeldir, Birlik içinde kardeşçe yaşamak!

Mez.133: 2 Başa sürülen değerli yağ gibi, Sakaldan, Harun’un sakalından Kaftanının yakasına dek inen yağ gibi.

Mez.133: 3 Hermon Dağı’na yağan çiy Siyon dağlarına yağıyor sanki. Çünkü RAB orada bereketi, Sonsuz yaşamı buyurdu.

134. MezmurHac ilahisi

BÖLÜM 134

Mez.134: 1 Ey sizler, RAB’bin bütün kulları, RAB’bin Tapınağı’nda gece hizmet edenler, O’na övgüler sunun!

Mez.134: 2 Ellerinizi kutsal yere doğru kaldırıp RAB’be övgüler sunun!

Mez.134: 3 Yeri göğü yaratan RAB kutsasın sizi Siyon’dan.

135. Mezmur(Mez.115: 4-11)

BÖLÜM 135

Mez.135: 1-2 RAB’be övgüler sunun! RAB’bin adına övgüler sunun, Ey RAB’bin kulları! Ey sizler, RAB’bin Tapınağı’nda, Tanrımız’ın Tapınağı’nın avlularında hizmet edenler, Övgüler sunun!

Mez.135: 3 RAB’be övgüler sunun, Çünkü RAB iyidir. Adını ilahilerle övün, Çünkü hoştur bu.

Mez.135: 4 RAB kendine Yakup soyunu, Öz halkı olarak İsrail’i seçti.

Mez.135: 5 Biliyorum, RAB büyüktür, Rabbimiz bütün ilahlardan üstündür.

Mez.135: 6 RAB ne isterse yapar, Göklerde, yeryüzünde, Denizlerde, bütün derinliklerde.

Mez.135: 7 Yeryüzünün dört bucağından bulutlar yükseltir, Yağmur için şimşek çaktırır, Ambarlarından rüzgar estirir.

Mez.135: 8 İnsanlardan hayvanlara dek Mısır’da ilk doğanları öldürdü.

Mez.135: 9 Ey Mısır, senin orta yerinde, Firavunla bütün görevlilerine Belirtiler, şaşılası işler gösterdi.

Mez.135: 10 Birçok ulusu bozguna uğrattı, Güçlü kralları öldürdü:

Mez.135: 11 Amorlu kral Sihon’u, Başan Kralı Og’u, Bütün Kenan krallarını.

Mez.135: 12 Topraklarını mülk, Evet, mülk olarak halkı İsrail’e verdi.

Mez.135: 13 Ya RAB, adın sonsuza dek sürecek, Bütün kuşaklar seni anacak.

Mez.135: 14 RAB halkını haklı çıkarır, Kullarına acır.

Mez.135: 15 Ulusların putları altın ve gümüşten yapılmış, İnsan elinin eseridir.

Mez.135: 16 Ağızları var, konuşmazlar, Gözleri var, görmezler,

Mez.135: 17 Kulakları var, duymazlar, Soluk alıp vermezler.

Mez.135: 18 Onları yapan, onlara güvenen herkes Onlar gibi olacak!

Mez.135: 19 Ey İsrail halkı, RAB’be övgüler sun! Ey Harun soyu, RAB’be övgüler sun!

Mez.135: 20 Ey Levi soyu, RAB’be övgüler sun! RAB’be övgüler sunun, ey RAB’den korkanlar!

Mez.135: 21 Yeruşalim’de oturan RAB’be Siyon’dan övgüler sunulsun! RAB’be övgüler sunun!

136. Mezmur

BÖLÜM 136

Mez.136: 1 Şükredin RAB’be, çünkü O iyidir,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 2 Şükredin tanrılar Tanrısı’na,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 3 Şükredin rabler Rabbi’ne,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 4 Büyük harikalar yapan tek varlığa,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 5 Gökleri bilgece yaratana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 6 Yeri sular üzerine yayana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 7 Büyük ışıklar yaratana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 8 Gündüze egemen olsun diye güneşi,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 9 Geceye egemen olsun diye ayı ve yıldızları yaratana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 10 Mısır’da ilk doğanları öldürene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 11-12 Güçlü eli, kudretli koluylaSevgisi sonsuzdur;İsrail’i Mısır’dan çıkarana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 13 Kızıldeniz’i* ikiye bölene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 14 İsrail’i ortasından geçirene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 15 Firavunla ordusunu Kızıldeniz’e dökene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 16 Kendi halkını çölde yürütene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 17 Büyük kralları vurana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 18 Güçlü kralları öldürene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 19 Amorlu kral Sihon’u,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 20 Başan Kralı Og’u öldürene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 21-22 Topraklarını mülk olarak,Sevgisi sonsuzdur; Kulu İsrail’e mülk verene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 23 Düşkün günlerimizde bizi anımsayana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 24 Düşmanlarımızdan bizi kurtarana,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 25 Bütün canlılara yiyecek verene,Sevgisi sonsuzdur;

Mez.136: 26 Şükredin Göklerin Tanrısı’na,Sevgisi sonsuzdur.

137. Mezmur

BÖLÜM 137

Mez.137: 1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

Mez.137: 2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Mez.137: 3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Mez.137: 4 Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

Mez.137: 5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Mez.137: 6 Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Mez.137: 7 Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

Mez.137: 8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Mez.137: 9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

138. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 138

Mez.138: 1 Bütün yüreğimle sana şükrederim, ya RAB, İlahlar önünde seni ilahilerle överim.

Mez.138: 2 Kutsal tapınağına doğru eğilir, Adına şükrederim, Sevgin, sadakatin için. Çünkü adını ve sözünü her şeyden üstün tuttun.

Mez.138: 3 Seslendiğim gün bana yanıt verdin, İçime güç koydun, beni yüreklendirdin.

Mez.138: 4 Şükretsin sana, ya RAB, yeryüzü krallarının tümü, Çünkü ağzından çıkan sözleri işittiler.

Mez.138: 5 Yaptığın işleri ezgilerle övsünler, ya RAB, Çünkü çok yücesin.

Mez.138: 6 RAB yüksekse de, Alçakgönüllüleri gözetir, Küstahları uzaktan tanır.

Mez.138: 7 Sıkıntıya düşersem, canımı korur, Düşmanlarımın öfkesine karşı el kaldırırsın, Sağ elin beni kurtarır.

Mez.138: 8 Ya RAB, her şeyi yaparsın benim için. Sevgin sonsuzdur, ya RAB, Elinin eserini bırakma!

139. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 139

Mez.139: 1 Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

Mez.139: 2 Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.

Mez.139: 3 Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.

Mez.139: 4 Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

Mez.139: 5 Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.

Mez.139: 6 Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.

Mez.139: 7 Nereye gidebilirim senin Ruhun’dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

Mez.139: 8 Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

Mez.139: 9 Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,

Mez.139: 10 Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.

Mez.139: 11 Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”

Mez.139: 12 Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

Mez.139: 13 İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.

Mez.139: 14 Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.

Mez.139: 15 Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.

Mez.139: 16 Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

Mez.139: 17 Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!

Mez.139: 18 Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

Mez.139: 19 Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

Mez.139: 20 Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

Mez.139: 21 Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

Mez.139: 22 Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.

Mez.139: 23 Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.

Mez.139: 24 Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

140. MezmurMüzik şefi için – Davut’un mezmuru

BÖLÜM 140

Mez.140: 1 Ya RAB, kurtar beni kötü insandan, Koru beni zorbadan.

Mez.140: 2 Onlar yüreklerinde kötülük tasarlar, Savaşı sürekli körükler,

Mez.140: 3 Yılan gibi dillerini bilerler, Engerek zehiri var dudaklarının altında. *

Mez.140: 4 Ya RAB, sakın beni kötünün elinden, Koru beni zorbadan; Bana çelme takmayı tasarlıyorlar.

Mez.140: 5 Küstahlar benim için tuzak kurdu, Haydutlar ağ gerdi; Yol kenarına kapan koydular benim için.

Mez.140: 6 Sana diyorum, ya RAB: “Tanrım sensin.” Yalvarışıma kulak ver, ya RAB.

Mez.140: 7 Ey Egemen RAB, güçlü kurtarıcım, Savaş gününde başımı korudun.

Mez.140: 8 Kötülerin dileklerini yerine getirme, ya RAB, Tasarılarını ileri götürme! Yoksa gurura kapılırlar.

Mez.140: 9 Beni kuşatanların başını, Dudaklarından dökülen fesat kaplasın.

Mez.140: 10 Kızgın korlar yağsın üzerlerine! Ateşe, dipsiz çukurlara atılsınlar, Bir daha kalkamasınlar.

Mez.140: 11 İftiracılara ülkede hayat kalmasın, Felaket zorbaları amansızca avlasın.

Mez.140: 12 Biliyorum, RAB mazlumun davasını savunur, Yoksulları haklı çıkarır.

Mez.140: 13 Kuşkusuz doğrular senin adına şükredecek, Dürüstler senin huzurunda oturacak.

141. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 141

Mez.141: 1 Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

Mez.141: 2 Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

Mez.141: 3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

Mez.141: 4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

Mez.141: 5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

Mez.141: 6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

Mez.141: 7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

Mez.141: 8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

Mez.141: 9 Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

Mez.141: 10 Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.

142. MezmurDavut’un Maskili – Mağaradayken ettiği dua

BÖLÜM 142

Mez.142: 1 Yüksek sesle yakarıyorum RAB’be, Yüksek sesle RAB’be yalvarıyorum.

Mez.142: 2 Önüne döküyorum yakınmalarımı, Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.

Mez.142: 3 Bunalıma düştüğümde, Gideceğim yolu sen bilirsin. Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.

Mez.142: 4 Sağıma bak da gör, Kimse saymıyor beni, Sığınacak yerim kalmadı, Kimse aramıyor beni.

Mez.142: 5 Sana haykırıyorum, ya RAB: “Sığınağım, Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin” diyorum.

Mez.142: 6 Haykırışıma kulak ver, Çünkü çok çaresizim; Kurtar beni ardıma düşenlerden, Çünkü benden güçlüler.

Mez.142: 7 Çıkar beni zindandan, Adına şükredeyim. O zaman doğrular çevremi saracak, Bana iyilik ettiğin için.

143. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 143

Mez.143: 1 Duamı işit, ya RAB, Yalvarışlarıma kulak ver! Sadakatinle, doğruluğunla yanıtla beni!

Mez.143: 2 Kulunla yargıya girme, Çünkü hiçbir canlı senin karşında aklanmaz.

Mez.143: 3 Düşman beni kovalıyor, Ezip yere seriyor. Çoktan ölmüş olanlar gibi, Beni karanlıklarda oturtuyor.

Mez.143: 4 Bu yüzden bunalıma düştüm, Yüreğim perişan.

Mez.143: 5 Geçmiş günleri anıyor, Bütün yaptıklarını derin derin düşünüyor, Ellerinin işine bakıp dalıyorum.

Mez.143: 6 Ellerimi sana açıyorum, Canım kurak toprak gibi sana susamış. *

Mez.143: 7 Çabuk yanıtla beni, ya RAB, Tükeniyorum. Çevirme benden yüzünü, Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.

Mez.143: 8 Sabahları duyur bana sevgini, Çünkü sana güveniyorum; Bana gideceğim yolu bildir, Çünkü duam sanadır.

Mez.143: 9 Düşmanlarımdan kurtar beni, ya RAB; Sana sığınıyorum.

Mez.143: 10 Bana istemini yapmayı öğret, Çünkü Tanrım’sın benim. Senin iyi Ruhun Düz yolda bana öncülük etsin!

Mez.143: 11 Ya RAB, adın uğruna yaşam ver bana, Doğruluğunla kurtar beni sıkıntıdan.

Mez.143: 12 Sevginden ötürü, Öldür düşmanlarımı, Yok et bütün hasımlarımı, Çünkü senin kulunum ben.

144. MezmurDavut’un mezmuru

BÖLÜM 144

Mez.144: 1 Ellerime vuruşmayı, Parmaklarıma savaşmayı öğreten Kayam RAB’be övgüler olsun!

Mez.144: 2 O’dur benim vefalı dostum, kalem, Kurtarıcım, kulem, Kalkanım, O’na sığınırım; O’dur halkları bana boyun eğdiren!

Mez.144: 3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?

Mez.144: 4 İnsan bir soluğu andırır, Günleri geçici bir gölge gibidir.

Mez.144: 5 Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, Dokun dağlara, tütsünler.

Mez.144: 6 Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, Savur oklarını, şaşkına çevir onları.

Mez.144: 7 Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; Çıkar derin sulardan, Al eloğlunun elinden.

Mez.144: 8 Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

Mez.144: 9 Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

Mez.144: 10 Sensin kralları zafere ulaştıran, Kulun Davut’u kötülük kılıcından kurtaran.

Mez.144: 11 Kurtar beni, özgür kıl Eloğlunun elinden. Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

Mez.144: 12 O zaman gençliğinde Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.

Mez.144: 13 Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız.

Mez.144: 14 Semiz olacak sığırlarımız; Surlarımıza gedik açılmayacak, İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!

Mez.144: 15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!

145. MezmurDavut’un övgü ilahisi

BÖLÜM 145

Mez.145: 1 Ey Tanrım, ey Kral, seni yücelteceğim, Adını sonsuza dek öveceğim.

Mez.145: 2 Seni her gün övecek, Adını sonsuza dek yücelteceğim.

Mez.145: 3 RAB büyüktür, yalnız O övgüye yaraşıktır, Akıl ermez büyüklüğüne.

Mez.145: 4 Yaptıkların kuşaktan kuşağa şükranla anılacak, Güçlü işlerin duyurulacak.

Mez.145: 5 Düşüneceğim harika işlerini, İnsanlar büyüklüğünü, yüce görkemini konuşacak.

Mez.145: 6 Yaptığın müthiş işlerin gücünden söz edecekler, Ben de senin büyüklüğünü duyuracağım.

Mez.145: 7 Eşsiz iyiliğinin anılarını kutlayacak, Sevinç ezgileriyle övecekler doğruluğunu.

Mez.145: 8 RAB lütufkâr ve sevecendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.

Mez.145: 9 RAB herkese iyi davranır, Sevecenliği bütün yapıtlarını kapsar.

Mez.145: 10 Bütün yapıtların sana şükreder, ya RAB, Sadık kulların sana övgüler sunar.

Mez.145: 11 Krallığının yüceliğini anlatır, Kudretini konuşur;

Mez.145: 12 Herkes senin gücünü, Krallığının yüce görkemini bilsin diye.

Mez.145: 13 Senin krallığın ebedi krallıktır, Egemenliğin kuşaklar boyunca sürer. RAB verdiği bütün sözleri tutar, Her davranışı sadıktır.

Mez.145: 14 RAB her düşene destek olur, İki büklüm olanları doğrultur.

Mez.145: 15 Herkesin umudu sende, Onlara yiyeceklerini zamanında veren sensin.

Mez.145: 16 Elini açar, Bütün canlıları doyurursun dilediklerince.

Mez.145: 17 RAB bütün davranışlarında adil, Yaptığı bütün işlerde sevecendir.

Mez.145: 18 RAB kendisine yakaran, İçtenlikle yakaran herkese yakındır.

Mez.145: 19 Dileğini yerine getirir kendisinden korkanların, Feryatlarını işitir, onları kurtarır.

Mez.145: 20 RAB korur kendisini seven herkesi, Yok eder kötülerin hepsini.

Mez.145: 21 RAB’be övgüler sunsun ağzım! Bütün canlılar O’nun kutsal adına, Sonsuza dek övgüler dizsin.

146. Mezmur

BÖLÜM 146

Mez.146: 1 RAB’be övgüler sunun! Ey gönlüm, RAB’be övgüler sun.

Mez.146: 2 Yaşadıkça RAB’be övgüler sunacak, Var oldukça Tanrım’a ilahiler söyleyeceğim.

Mez.146: 3 Önderlere, Sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin.

Mez.146: 4 O son soluğunu verince toprağa döner, O gün tasarıları da biter.

Mez.146: 5 Ne mutlu yardımcısı Yakup’un Tanrısı olan insana, Umudu Tanrısı RAB’de olana!

Mez.146: 6 Yeri göğü, Denizi ve içindeki her şeyi yaratan, Sonsuza dek sadık kalan,

Mez.146: 7 Ezilenlerin hakkını alan, Açlara yiyecek sağlayan O’dur. RAB tutsakları özgür kılar,

Mez.146: 8 Körlerin gözünü açar, İki büklüm olanları doğrultur, Doğruları sever.

Mez.146: 9 RAB garipleri korur, Öksüze, dul kadına yardım eder, Kötülerin yolunuysa saptırır.

Mez.146: 10 RAB Tanrın sonsuza dek, ey Siyon, Kuşaklar boyunca egemenlik sürecek. RAB’be övgüler sunun!

147. Mezmur

BÖLÜM 147

Mez.147: 1 RAB’be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız’ı ilahilerle övmek! O’na övgü yaraşır.

Mez.147: 2 RAB yeniden kuruyor Yeruşalim’i, Bir araya topluyor İsrail’in sürgünlerini.

Mez.147: 3 O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

Mez.147: 4 Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

Mez.147: 5 Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

Mez.147: 6 RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

Mez.147: 7 RAB’be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız’ı lirle, ilahilerle övün.

Mez.147: 8 O’dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

Mez.147: 9 O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

Mez.147: 10 Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden*fg* hoşlanır.D Not 147:10 “Yiğitliğinden”: İbranice “Bacaklarından”.

Mez.147: 11 RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

Mez.147: 12 RAB’bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın’a övgüler sun, ey Siyon!

Mez.147: 13 Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

Mez.147: 14 Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

Mez.147: 15 Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

Mez.147: 16 Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

Mez.147: 17 Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

Mez.147: 18 Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

Mez.147: 19 Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail’e bildirir.

Mez.147: 20 Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O’nun ilkelerini bilmezler. RAB’be övgüler sunun!

148. Mezmur

BÖLÜM 148

Mez.148: 1 RAB’be övgüler sunun! Göklerden RAB’be övgüler sunun, Yücelerde O’na övgüler sunun!

Mez.148: 2 Ey bütün melekleri, O’na övgüler sunun, Övgüler sunun O’na, ey bütün göksel orduları!

Mez.148: 3 Ey güneş, ay, O’na övgüler sunun, Övgüler sunun O’na, ey ışıldayan bütün yıldızlar!

Mez.148: 4 Ey göklerin gökleri Ve göklerin üstündeki sular, O’na övgüler sunun!

Mez.148: 5 RAB’bin adına övgüler sunsunlar, Çünkü O buyruk verince, var oldular;

Mez.148: 6 Bozulmayacak bir kural koyarak, Onları sonsuza dek yerlerine oturttu.

Mez.148: 7 Yeryüzünden RAB’be övgüler sunun, Ey deniz canavarları, bütün enginler,

Mez.148: 8 Şimşek, dolu, kar, bulutlar, O’nun buyruğuna uyan fırtınalar,

Mez.148: 9 Dağlar, bütün tepeler, Meyve ağaçları, sedir ağaçları,

Mez.148: 10 Yabanıl ve evcil hayvanlar, Sürüngenler*, uçan kuşlar,

Mez.148: 11 Yeryüzünün kralları, bütün halklar, Önderler, yeryüzünün bütün yöneticileri,

Mez.148: 12 Delikanlılar, genç kızlar, Yaşlılar, çocuklar!

Mez.148: 13 RAB’bin adına övgüler sunsunlar, Çünkü yalnız O’nun adı yücedir. O’nun yüceliği yerin göğün üstündedir.

Mez.148: 14 RAB kendi halkını güçlü kıldı, Bütün sadık kullarına, Kendisine yakın olan halka, İsrailliler’e ün kazandırdı. RAB’be övgüler sunun!

149. Mezmur

BÖLÜM 149

Mez.149: 1 RAB’be övgüler sunun! RAB’be yeni bir ezgi söyleyin, Sadık kullarının toplantısında O’nu ezgilerle övün!

Mez.149: 2 İsrail Yaratıcısı’nda sevinç bulsun, Siyon halkı Kralları’yla coşsun!

Mez.149: 3 Dans ederek övgüler sunsunlar O’nun adına, Tef ve lir çalarak O’nu ilahilerle övsünler!

Mez.149: 4 Çünkü RAB halkından hoşlanır, Alçakgönüllüleri zafer tacıyla süsler.

Mez.149: 5 Bu onurla mutlu olsun sadık kulları, Sevinç ezgileri okusunlar yataklarında!

Mez.149: 6 Ağızlarında Tanrı’ya yüce övgüler, Ellerinde iki ağızlı kılıçla

Mez.149: 7 Uluslardan öç alsınlar, Halkları cezalandırsınlar,

Mez.149: 8 Krallarını zincire, Soylularını prangaya vursunlar!

Mez.149: 9 Yazılan kararı onlara uygulasınlar! Bütün sadık kulları için onurdur bu. RAB’be övgüler sunun!

150. Mezmur

BÖLÜM 150

Mez.150: 1 RAB’be övgüler sunun! Kutsal yerde Tanrı’ya övgüler sunun! Gücünü gösteren göklerde övgüler sunun O’na!

Mez.150: 2 Övgüler sunun O’na güçlü işleri için! Övgüler sunun O’na eşsiz büyüklüğüne yaraşır biçimde!

Mez.150: 3 Boru çalarak O’na övgüler sunun! Çenkle ve lirle O’na övgüler sunun!

Mez.150: 4 Tef ve dansla O’na övgüler sunun! Saz ve neyle O’na övgüler sunun!

Mez.150: 5 Zillerle O’na övgüler sunun! Çınlayan zillerle O’na övgüler sunun!

Mez.150: 6 Bütün canlı varlıklar RAB’be övgüler sunsun! RAB’be övgüler sunun!