Bismillâhirrahmânirrahîm
100/ÂDİYÂT-1: Vel âdiyâti dabhâ(dabhan).
Nefes nefese koşanlara andolsun.
100/ÂDİYÂT-2: Fel mûriyâti kadhâ(kadhan).
Sonra hızla çarparak kıvılcım saçanlara.
100/ÂDİYÂT-3: Fel mugîrâti subhâ(subhan).
Sonra sabah vakti ansızın akın edenlere andolsun ki.
100/ÂDİYÂT-4: Fe eserne bihî nak’â(nak’en).
Böylece onunla (Hz Muhammed ile) tozu dumana kattılar.
100/ÂDİYÂT-5: Fe vesatne bihî cem’â(cem’an).
Sonra da onunla topluluğun ortasına daldılar.
Adiyat suresi iniş sırasına göre Kuran’da 14. sıradadır. Henüz ilk tebliğ yıllarındayken, gelecekte Hz Muhammed (S.A.V) komutasında müşrik kafirlere karşı açılacak savaş gaybdan olan bir yeminle ilk beş açılış ayetiyle bildiriliyor.
100/ÂDİYÂT-6: İnnel insâne li rabbihî le kenûd(kenûdun).
Muhakkak ki insan, Rabbine (karşı) gerçekten çok nankördür.
100/ÂDİYÂT-7: Ve innehu alâ zâlike le şehîd(şehîdun).
Ve muhakkak ki o, (Allah) buna elbette şahittir.
100/ÂDİYÂT-8: Ve innehu li hubbil hayri le şedîd(şedîdun).
Ve muhakkak ki, onun hayır sevgisi gerçekten kuvvetlidir.
Aziz Allah insanın hayrına olacak şeye temayüllüdür. Bu yüzden hemen helak etmeyip süre vermekle önce tebliğini sürdürür ve verdiği bu fırsat sürecinde tebliğine icabet edip amenü olan kullarını, yardım himaye ve hidayetiyle destekleyerek onların imanlarını sağlamlaştırır ve böylece tevekkül etmiş kullarının cennet yurduna kavuşmaları için önlerinde bir yol açıp onlara yol göstererek ve o yolda sağlam adımlarla yürümelerine olanak tanıyarak kullarına sevgisini göstermiş olur.
100/ÂDİYÂT-9: E fe lâ ya’lemu izâ bu’siramâ fîl kubûr(kubûri).
(Helak etmede acele ederse ) Artık kabirlerde olanlar çıkarıldığı zaman, bilmiyorlar mı ki? (Cehennemde akibetleri ne olacak)
100/ÂDİYÂT-10: Ve hussıle mâ fîs sudûr(sudûri).
Ve göğüslerde olanlar (ameller) toplanıp izhar edildiği zaman.
100/ÂDİYÂT-11: İnne rabbehum bihim yevme izin le habîr(habîrun).
Muhakkak ki onların Rabbi, izin günü/hesap günü, mutlaka onların şimdi yaptıkları herşeyden haberdar olandır
HANİF OKULU 